De A.I. en het raadsel van de dode Duitser…
“Het zou de titel van een spannend jongensboek kunnen zijn, maar dat is het niet. Het is een serieuze speurtocht naar één van de vele geheimen van het Hembrugterrein.”
Zo begint Peter Kruit het artikel op zijn website Artillerie Inrichtingen Hembrug.
Kruit werkte op het Hembrugterrein toen het nog in gebruik was van Eurometaal. Zijn oude chef was “er altijd als de kippen bij als er ergens in het bos op het terrein gegraven, gekapt of anderszins werkzaamheden werden uitgevoerd.”
Dit had een reden. De oude baas wist dat er aan het einde van de oorlog een Duitser dood was geschoten die ze met “alles erop en eraan” ergens op het terrein hebben begraven. Hij kwam er nooit achter waar.
Peter vond het een fascinerend verhaal, en hoewel hij soms aanwijzingen kreeg dat het waar gebeurd zou kunnen zijn, vond hij nooit iets concreets:
“Totdat ik vorige week het volgende stukje tekst en een tekening van een destijds vijfjarig jongetje in handen kreeg. Het maakt deel uit van een veel groter verhaal waarover ik later meer zal schrijven.”
Dit was de locatie van het wachthuisje van de Duitser:
Mocht je informatie hebben over deze gebeurtenis, dan horen wij (en Peter!) het graag…
Hallo Peter,
het stukje over de dode Duitse soldaat uit mijn boekje zal ik nooit vergeten, het maakte heel grote indruk op me en ik durfde eerst helemaal niet meer in de buurt er van te komen.
Wat later zag ik dat het toch weer rechtop was gezet.
De locatie die in je stuk wordt aangegeven is niet juist.
Ik weet de locatie nog precies want die is me altijd bijgebleven.
Het stond redelijk dicht bij de spoorbaan aan de rand van het meer bebouwde deel van het terrein.
Tegen het einde van het spoorbaan tracé was het terrein wat hoger dan het deel waar altijd werd gevoetbald.
Het hokje stond dus ook wat hoger, meer aan de rand van de bebouwing met loodsen etc.
Ik kan me herinneren dat grotere jongens die loodsen binnengingen.
Ik durfde dat niet en dwaalde dus wat aan de rand van dat terrein rond.
Ik meen me te herinneren dat die buitenste loodsen leeg waren en de deuren waren niet afgesloten.
Bij mijn ronddwalen kwam ik dus langs dat wachthokje wat de aandacht van me trok omdat het op zijn kant laag waardoor ik er in kon kijken.
Als het rechtop gestaan had had ik er niet in kunnen kijken.
Ik weet nog wel dat ik vreselijk geschrokken was want de dode lag met open ogen.
Ik ben als een haas weer naar huis gerend.
Pas veel later heb ik er mijn vader en moeder van verteld.
Het paste later in mijn spoordijk herinneringen dus nam ik het op in mijn boekje.
Misschien weten hun dit? Vermistepersonenw02@ redcross.nl. Met vriendelijke groet yvonne bijman
Gaan het proberen. Dank u wel
Naar aanleiding van dit verhaal heb ik enige reacties ontvangen. In één daarvan werd er gezocht naar een voorval dat rond of op dezelfde tijd in Zaandam heeft plaats gevonden. Mede namens zijn familie ben ik hierdoor nu ook opzoek naar de Nederlander Peter Johannes Nijkamp. Weet u wat over hem is overkomen dan horen wij dat erg graag.