Een dak boven het hoofd, eten, drinken, zuurstof en de Zaan… dat zijn onze levensbehoeften.

Maar… er bestaan Zaankanters die het zonder onze Zaanstreek doen: die de Zaan verlaten!

Hoe houden zij zich staande met die kwelling, de heimwee, het constant aanwezige verlangen…

Wij informeren hoe het hen vergaat.

• Waarom?! Ik ben geboren in Amsterdam en opgegroeid in de Zaanstreek. Ik heb daar, in Koog aan de Zaan, een fijne jeugd gehad en een boeiende (maar niet zo succesvolle) schooltijd. Ik heb er veel vrienden (gehad). Ik wist ook wel dat het een mooie streek was, sloten, molens, velden , etc. …. maar reeds op jonge leeftijd (11) had ik zelf het gevoel dat ik weg moest uit de Zaan.
• Verdriet? Ik ben blij dat ik weg ben, omdat ik in de Zaanstreek (natuurlijk als puber) de dingen ervoer als beperkt, middelmatig, soms beklemmend en voorspelbaar; iets dat gek genoeg niet verdween toen ik later in Amsterdam ging studeren, maar wel toen ik (op mijn 21ste) in Brussel ging wonen. Na de filmschool daar, heb ik een tijd gewerkt en gewoond in Luik en ben zo eigenlijk in de (Franstalige) filmwereld terechtgekomen. Na mijn terugkeer in Brussel heb ik mijn eigen films kunnen maken, gecombineerd met docentschap aan meerdere filmscholen.
• Ah toe.. een beetje verdriet dan? Ik heb eigenlijk meer nostalgie…. naar die tijd, naar de muziek (van die tijd); Het Kabelgat, de feesten, naar het Zaanlands Lyceum: de ontdekking van literatuur, film en Franse cultuur. Met inspirerende docenten (Van Houts, Post) en medescholieren, zoals Piet Bakker (toen al een orkaan). Maar achteraf bekeken blijft het één van mijn beste beslissingen, om naar België̈ te gaan (en films te maken): heel bevrijdend.
• Mooi! Ik denk in de eerste plaats aan geuren en geluiden: de geur van cacao, het geluid (in de verte) van de fabrieken. Ik kwam natuurlijk regelmatig terug om mijn ouders te bezoeken. Soms maakte ik dan een fietstocht langs de fabrieken, de scholen, de bruggen….dan kwam alles terug. Ik denk dan vooral aan het zwarte paadje van de Zaanse Schans tot aan Wormer. Het valt me trouwens op hoe alles in de Zaanstreek redelijk bewaard is gebleven, het lijkt zelfs (in mijn perceptie) een beetje op een (open lucht) museum.
• Wat sleept je er doorheen? Ik woon en werk nu 40 jaar in Brussel. Sedert 25 jaar in een groot oud huis, niet ver van het centrum, samen met mijn (Portugese) echtgenote en onze zoon. We verblijven een groot deel van het jaar in Portugal (zie foto). Ik reis elk jaar de wereld rond om films te maken en/of les te geven. Avontuurlijk en onvoorspelbaar, eigenlijk een beetje wat ik zocht toen ik de Zaanstreek verliet, wat ze noemen “als een vis in het water “ ( ik zwem ook dagelijks 2 km).
• Groetjes uit Brussel! Groetjes aan mijn voormalige Zaanse vrienden en klasgenoten. (Ik wacht – wellicht tevergeefs- op één of andere reünie.)

Als je Rob vanachter je computer wilt bezoeken dan kan dat op zijn site www.robrombout.com. Je kunt ook zwaaien via Google Earth, we weten alleen niet of hij ook thuis is…