In 2015 ontdekten we dat er Zaankanters bestaan die zonder de Zaan kunnen leven. Ze verhuisden naar een – soms heel ver – buitenland voor de liefde, het avontuur of voor werk.

Als een ware Derk Bolt spoorden we ze op om hun schedel te lichten. Wat bewoog hen om de Zaan de rug toe te keren? En hoe schrijnend is het gemis?

Anno 2020 is de wereld veranderd, en na vijf jaar vonden we het tijd om bij te praten.

Vandaag doen we dat met:

Robert Rombout

Woon je nog steeds op de plek waar je 5 jaar geleden was?

Gedeeltelijk, ik geef geen les meer in Brussel (pensioen) en heb daar dus ook geen verplichtingen meer. Inmiddels geef ik les op de filmschool in Lissabon en de kunstschool in Porto. Ongeveer 1,5 dag/week. Met de Covid19 geef ik online-les en verblijf sinds 2,5 maand in Algarve. (safe en rustig)

Van juli tot november is mijn uitvalsbasis nog steeds Brussel, maar met de huidige situatie is dat nog onzeker.

Wat is er in de tussentijd veranderd?

Er zijn enkele grote aanslagen geweest in Brussel en ook in Parijs, waar ik trouwens les gaf tijdens de aanslag op het kantoor van Charlie Hebdo.  Soldaten in de straten, maar alles went.

Voor de rest niet zo heel veel. Ik maak nog steeds films en ik zwem nog steeds elke dag 2km. Ik ben gemiddeld 3 maanden/jaar in het buitenland (workshops, tentoonstellingen) maar dat zal wel verminderen.

En ja, wat is veranderd : ik geef nu regelmatig tentoonstellingen (foto, installaties retrospectieve: zie een-na-laatste vraag)

Hoe ervaar je de ‘Corona-tijd’?

Alles is natuurlijk dicht in Portugal zoals overal. De zwembaden en de stranden. Met een Engelsman hebben we een klein (verborgen) strand gevonden en zijn we gaan in zee gaan zwemmen, elke ochtend om 6 uur ( in het donker) Na 40 min komt de zon op en dat was toch wel speciaal. (zie foto)

Het is hier sowieso verlaten en bevreemdend stil.

Soms heel aangenaam.

Mis je de Zaanstreek?

Ach, ik denk er wel eens aan en ik lees ook soms de stukjes in De Orkaan. Maar het zijn toch vooral vervlogen herinneringen uit een vervlogen tijd.

Maar…..nu ik er aan denk : ik zou wel eens een (kleine) tentoonstelling* in de Zaanstreek willen hebben.

Wie wil jij hier de groeten doen?

Aan mijn voormalige Zaanse vrienden en klasgenoten en aan jullie (wereldberoemde) hoofdredacteur Piet Bakker.

* Robert heeft de laatste jaren, naast het maken van films, film-onderwijs en -workshops ook internationale tentoonstellingen gehad. Meestal was het een combinatie van installatie, foto en film. Een tentoonstelling in de Zaanstreek zou top zijn! Misschien in combinatie met Masterclasses voor Zaanse leerlingen. Wij zijn enthousiast!