Zelfs tegen de nummer twee van de ranglijst werd hekkensluiter WSV’30 niet weggespeeld of vernederd. Maar dat maakte de 0-1 nederlaag tegen Bloemendaal niet minder pijnlijk.

De wedstrijd begon om een vervelende reden al iets later. Piet Korver overleed afgelopen donderdag. Korver speelde in de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw in het eerste en had een grote rol bij de bouw van het vorige clubgebouw, en was ook vele jaren lid van de ‘mopperploeg’. De minuut stilte voor het respectabele 92 jaar geworden lid van verdienste van de club was dus meer dan verdiend.

Voor de wedstrijd was het bijna jammer dat het enige doelpunt van de wedstrijd al na zeven minuten viel. Een lange bal werd door Koen Beeren precies in de loop van Joost van de Boogaard gekopt. Die kon vervolgens na een korte sprint de bal in de lange hoek schuiven.

De reden van de ‘jammere’ vroege goal was al snel duidelijk. De gasten trokken zich langzamerhand, maar schaamteloos verder terug op eigen helft. Pas na een kleine twintig minuten kwam er een teken van leven van de thuisploeg. Luuk Mol hield na een goede individuele actie het overzicht, vond teamgenoot Jeroen Post, maar die stuitte vervolgens op Bloemendaal-keeper Daan Kerkman.

Daarmee waren de hoogtepunten van de eerste helft wel verteld. Af en toe kwam Bloemendaal nog wel gevaarlijk opzetten en Mats Gawehn kreeg, na een rare terugspeelbal, nog een kansje voor WSV. Maar tussen twee verdedigers in kon hij weinig uitrichtten.

Tekende verhoudingen

De tweede helft was misschien wel tekenend voor de verhoudingen in de derde klasse en de twee ploegen. De titelpretendent liet zelf weinig meer van zich horen en de degradatiekandidaat probeerde onder aanvoering van de ‘harde kern’ voor een ommekeer te gaan. Vooral aan de linkerkant toonde de ijverige Tom Vredevoort en Indy Veldt zich regelmatig. Maar de spaarzame kansen die kwamen, werden niet benut. Twee in ieder geval doelrijpe kansen werden over gejaagd

Oh ja, ook Bloemendaal melde zich halverwege de tweede helft nog een keer. Maar in een counter zag Mike Guilker zijn volledig vrijstaande ploeggenoot Melvin Jordaan over het hoofd, waardoor WSV tot het laatste fluitsignaal mocht hopen op een heel kostbaar punt, die er dus niet kwam.

‘Positief blijven’

Aan Monne Dekker de ondankbare taak de vraag te beantwoorden: hoe nu verder? De aanvoerder was zichtbaar teleurgesteld, maar wilde niet bij de pakken neerzitten.

‘We hebben regelmatig bij elkaar gezeten en moeten positief blijven. Het heeft weinig zin de koppies te laten hangen. Je zag het in de wedstrijd van vandaag. Ondanks die vroege tegengoal bleven we er voor knokken. Het is wel zuur om elke keer met een klein verschil te verliezen. Bijna elke ploeg zegt verrast te zijn dat we onderaan staan, maar het is wel een feit.’

Dekker kon echter niet om het feit heen dat zijn ploeg in serieuze degradatienood verkeert. Het lot van de rode lantaarndrager?

‘Het zit ook enorm tegen. Vorig seizoen vlogen ballen erin die er nu niet in gaan. De goal van hun verdwijnt in de lange hoek, die van ons komt tegen de keeper aan. Onze spits schiet er normaal twintig in, maar scoort nu ook moeizaam. Maar ik geloof erin dat we onze punten wel gaan pakken. Daar moeten we met zijn allen voor blijven vechten. Het seizoen is nog niet over voor ons.’

Door John Leppink.