Met een spierziekte en een rugzak van 23 kilo de hele grens van Nederland aflopen? Toelsi doet het. Niet zomaar natuurlijk. Na een 10 jaar lang onsuccesvol juridisch gevecht om zijn tienjarige dochter werd het tijd om het van zich af te lopen. Maar niet alleen daarom heeft hij zijn warme huis in Wormerveer voor 4 maanden ingeruild voor een natte tent. Hij hoopt met zijn wandeltocht aandacht te vragen voor alle kinderen die jaarlijks de dupe zijn van vechtscheidingen.
Vandaag zit Toelsi Ramautar (44) te genieten van een kopje koffie op een bankje waarbij hij uitkijkt op de Zaan. Op de dag dat hij begon met zijn tocht, dat was 22 februari 2024, zag het er wat minder comfortabel uit. Het was koud. En het waaide. Zo hard dat het KNMI code oranje uitriep. Maar Toelsi moest en zou op 22 februari beginnen: dat was namelijk de 10de verjaardag van zijn dochter.
‘Voordat ik begon had ik nog nooit gekampeerd en nog nooit gebackpackt. En toen lag ik na mijn eerste wandeldag in een tent met een zeiknatte slaapzak. Ik dacht toen wel even, waar ben ik in godsnaam mee bezig.’
Toch zette hij door. Op 22 februari begon hij in IJmuiden en liep hij over het strand richting Zeeland, elke dag zo’n 20 kilometer. ‘In februari waren veel van de Nederlandse campings nog niet open, dus heb ik of veel hulp gehad van vrienden en kennissen, die in de buurt een verblijfplek konden regelen, of kon ik bij iemand in de tuin slapen.’ Tijdens deze dagen maakt hij elke dag een vlog, van een aantal minuten, om zo mensen thuis op de hoogte te houden. Ook vertelt hij wat er in zijn hoofd omgaat tijdens zijn wandelingen. De vlogs zijn nog steeds terug te kijken op zijn facebookpagina.
In zijn vlog van dag 13 uit hij zijn zorgen nadat hij net een gesprek heeft gehad met iemand over de situatie waar hij zich al 10 jaar in bevindt. ‘Ik vraag me af of er eigenlijk wel wordt gekeken naar de verlangens en de belangen van de kinderen die in een juridisch conflict verzeild raken door hun ouders.’ Sinds hij zijn dochtertje voor het laatst heeft gezien als baby, tien jaar geleden, volgde er elk jaar een rechtszaak in de hoop dat ook hij een omgangsregeling kon bemachtigen.
Cijfers
In 2023 bevonden er zich 24.310 minderjarige kinderen midden in de echtscheiding van hun ouders. Dit getal neemt echter elk jaar opvallend af. Een van de redenen daarvoor zou kunnen zijn dat mensen met kinderen tegenwoordig minder vaak trouwen waardoor er ook geen sprake is van een echtscheiding als ouders uit elkaar gaan. 10 tot 15% van de echtscheidingen monden uit in een vechtscheiding, waar geld maar ook voogdij een grote rol speelt.
Volgens Toelsi wordt de voogdij en (of) omgang nog steeds te snel aan de moeder gegeven, zonder daarbij de belangen van het kind in acht te nemen. ‘En daar heb niet alleen ik -en mijn kind- mee te maken, maar jaarlijks duizenden Nederlandse kinderen en ouders. Volgens mij hebben vaders hierin niet altijd een gelijkwaardige stem en trekken zij bij twijfel aan het kortere eind. Het lijkt alsof het recht van het kind op omgang met beide ouders niet altijd het doel is. In de juridische strijd is het de één tegen de ander en vaak wordt de moeder geloofd.’
Spierziekte
In dezelfde periode van de juridische conflicten heeft Toelsi ook nog wat anders te verduren gehad: zijn diagnose MD. Myotone Dystrofie is een erfelijke spierziekte die ervoor zorgt dat de spieren steeds meer verzwakken. In 2019 werd hij gediagnostiseerd, waardoor hij zijn werk als jeugdwerker moest opgeven. Daarnaast was hij ook noodgedwongen de deuren van zijn dansschool Dance Miles, waar hij voornamelijk les gaf in tango, te sluiten.
De afgelopen jaren nam hij dus letterlijk en figuurlijk mee in zijn rugzak terwijl hij de grenzen van Nederland trotseerde. Toen hij Vrouwenpolder in Zeeland bereikte, besloot Toelsi een weekend naar huis te gaan om daarna zijn tocht weer te herpakken, maar dan vanuit IJmuiden naar het noorden:
‘Ik was kapot en door mijn ziekte heb ik ook echt broodnodige rustdagen gepakt. In die periode was het nog erg koud, dus leek het mij slimmer om via het noorden te lopen omdat langs die route genoeg open campings waren. Dan zou ik aan het eind van mijn loop, wanneer het weer wat beter zou zijn, kunnen kamperen in de regio van Zeeland, als de campings daar wel weer open zijn.’
Het gaat hem goed af. Hij loopt vanuit IJmuiden, richting Den Helder waar hij begint met eiland hoppen. Van Texel helemaal tot aan Schiermonnikoog. Hij ziet zeehonden aan de kust, herten in de duinen en ezels en paarden in de weilanden. Na de eilanden neemt hij weer een aantal rustdagen om op te laden om vervolgens zijn route te vervolgen.
Het Nederrandpad
Vanaf april volgt hij het Nederrandpad, dat precies op de Nederlandse grens loopt.
‘Ik heb gelopen op saaie fietspaden, wegen, maar ook dwars door weilanden waar boeren gewoon aan het werk waren. Wat zo bijzonder was, was dat iedereen eigenlijk wel benieuwd was naar mij en een gesprek aanging. Ik heb zulke mooie gesprekken kunnen voeren met mensen die oprecht geïnteresseerd waren in mijn verhaal en me veel geluk wensten.’
Het weer wordt beter en de grijze muts gaat af. Ondanks de tussenpauzes die Toelsi neemt voor zijn gezondheid houdt hij de moed erin. ‘De heuvels in Limburg waren wel het pittigste van de hele loop. Maar het was vooral ook heel erg mooi.’
‘Elk bankje dat ik zie is van mij. Dat was dan elke keer weer echt een geluksmoment.’
Op 19 juni, na 84 dagen en 1320 kilometer zit het er dan echt op. Zijn tocht langs de grenzen van Nederland was niet alleen een fysieke uitdaging, maar ook een spirituele zoektocht naar vrede en erkenning. Met elke stap vroeg hij aandacht voor kinderen die vastzitten in vechtscheidingen, en hij liet zien dat je zelfs met een natte slaapzak en een spierziekte bergen kunt verzetten. Toelsi keert nu terug naar zijn warme huis in Wormerveer, met een rugzak vol verhalen, nieuwe vrienden en de wetenschap dat hij echt een verschil heeft gemaakt.
En misschien, heel misschien, zal zijn dochter op een dag zijn verhaal zien en trots zijn op haar wandelende vader.
Door Remi Kerkhoven. Bronnen: NOS, CBS & huiselijkgeweld.nl
een supper prestatie Toelsi, ik hoop dat het je brengt waar je naar verlangt. en hoop je in de nabije toekomst weer te zien misschien weer op de tango les