Woensdag 4 mei om 21.05 uur zendt de NPO de Andere Tijden-special: ‘De laatste verzetsstrijders’ uit.

De laatste nog levende verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog komen aan het woord, onder wie twee Zaankanters.

Bep Koeman-Westmijze is een jaar voor de watersnood van 1916 geboren. De communistische verzetsvrouw is de weduwe van RVV-commandant Gerrit Koeman, die ondermeer betrokken was bij het organiseren van de Februaristaking in Zaandam.

Verzetsman Wim Blank kruipt aardig richting de 100. Hoewel kruipen hier niet het juiste woord is. Elke dag nog loopt hij zijn rondje en op de messcherpe inhoud van zijn hoofd kunnen we alleen maar jaloers zijn.

Eerder vertelde Bep in een korte film van Monumenten Spreken over De Februaristaking. 70 jaar na de oorlog komt de verontwaardiging over wat mensen elkaar aan kunnen doen nog altijd uit haar tenen. Onderstaand fragment uit het interview kwam niet in de film:

“Ik heb tot na de oorlog meegemaakt, we hadden een Joods meisje in huis gehad, haar ouders zijn terug gekomen uit Bergen Belsen. Ze stond in een banketbakkerswinkel, er was een man die gaf een bestelling op. Toen zei ze ‘Meneer, ik was voor u hoor’. Hij keek haar aan en zei ‘Nog een die ze vergeten hebben te vergassen’. Ik zei ‘Heb je hem niet aangebracht?’ Ze zei, ‘Nou ja Bep, ik kan zijn gedachten niet veranderen.’”

Wim Blank woonde in Wormerveer. Hij trouwde met een Joodse vrouw en kwam midden in het verzet terecht. Ook hij werkte mee aan Monumenten Spreken. Hij is getuige van de verhalen achter het monument aan de Leeghwaterweg, aan de Zaanweg en van de moord op garagehouder Piet Zwart (zijn verhaal wordt verteld bij het beeld van Vrouwe Justitia, ook aan de Zaanweg in Wormerveer).

Wim was voor Monumenten Spreken niet alleen vraagbaak en getuige, maar ook edelfigurant. Toen er in de ijzige kou opnames werden gemaakt van de razzia op de Burcht, stond hij er urenlang zonder een krimp te geven (zie foto linksboven). Op de website Andere Tijden is een stukje film van Wim Blank te zien.