Waterig

Mijn ogen waterig.
Wanneer ik over de rimpelingen
Terug kijk naar hoe jeugdig.
Ik was met mijn bootje
met roeispanen gewapend.
Dobberend door de slootjes met dobbers.
En sneetjes van oud witte broodjes.
De vangst marginaal, toen was er zijn al genoeg.
Vandaag kijk ik naar de rimpels,
besef ik mij weer.
Toen was de sloot al genoeg.
Waarom wil ik nog meer.

Goede wijn behoeft geen krans en uitmuntend water al helemaal niet. Wie Zaans water kent, heeft het door de aderen vloeien. De dichtregels zijn van @wordswithmovr oftewel Mario Overman: ‘ik zag deze ‘challenge’ en schreef gelijk” (via Ellis van Atten / Zpink).

Water

Het kan geen toeval zijn dat water-fotografe Daniëlle van der Erve zich in Zaanstad heeft gevestigd. Elke maand deelt ze water met ons. Uit de rivier, een sloot, een meer of een plas, maar altijd Zaans.

Danielle:

“In eerste instantie was de geur van het hardhout niet te harden (vond ik), maar inmiddels is het een fijne plek bij de Prins Hendrikkade om even op te staan of te zitten. De Zaan bekijken van wat dichterbij en het zonlicht wat lager te zien gaan bij de haven.”