Jaap Wals, Dick Leguit, Nico Klerks en Jos Leunissen. 

Wie vandaag achter het gemeentehuis van Oostzaan naar het veldje van het veteranenmonument loopt ziet in de boom vier witte linten wiegen op de wind.

Vanmorgen om 10.00 uur stond het anjerveldje er wat dorstig bij, maar er was koffie, een toespraak, The Last Post klonk, er werden bloemen gelegd en de vlag werd gehesen. 

Dit jaar werden er voor het eerst linten met namen die niet vergeten mogen worden in de veteranenboom gehangen. 

Luitenant-kolonel Richard Stet hing een lint op voor zijn buddy sergeant-majoor Jos Leunissen. Leunissen overleed door een ongeluk bij het afschieten van een mortiergranaat tijdens de ‘Slag om Chora’. Hij werd 44 jaar. 

Evelien Leguit herdacht met een lint haar man Dick: ‘Ons leeftijdsverschil is groot, dus hij zei altijd dat hij al diende toen ik nog in mijn luier poepte.’ Dick Leguit was nog maar achttien toen hij werd blootgesteld aan gebeurtenissen in de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog, die hem PTSS opleverden.

Veteraan Roy Runtuwene hing twee linten in de boom. Voor Jaap Wals die als marinier werd ingezet in Nieuw-Guinea. Jaap vertelde er later over op scholen om te waarschuwen tegen de gruwelen van een oorlog. Wals overleed vorige week. En voor Nico Klerks, een oom van Runtuwene, ook een marinier. Klerks werkte onder dwang van de Japanners aan de Birma-spoorweg die niet voor niets de naam ‘Dodenspoorweg’ kreeg. Hij overleefde de verschrikkingen, emigreerde naar Amerika en bereikte daar de leeftijd van 100 jaar. 

Door: Merel Kan