Egelkussen, meelwormmassage, kauw-keuvelen, tuttelen met de Turkse tortels, en geterroriseerd worden door een boos kijkende oehoe.

We maakten het mee gister tijdens de open dag in het Vogelopvangcentrum.

Indrukwekkend
Wij waren onder de indruk van de stappen die het centrum heeft gemaakt. Het terrein lag er geordend bij, ondanks de variëteit aan fladderende vleugels en de aanwezigheid van de open dag-bezoekers. Opvallend was het gebrek aan illegale mee-eters: gezonde vogels die voorheen overlast gaven aan de buurt.

In vogelvlucht
In elke ruimte werden wij ontvangen door een vrijwilliger. Zij vertelden verhalen over de dagelijkse praktijk van de opvang. Over hoe een gewonde eend adoptiemoeder werd en waarom de kauw een vrijwilliger in haar hand beet.We leerden over de kunst van het meelwormvoeren*, en ontdekten een lekker recept voor egelvoer.

*“Kopje met pincet inknijpen, anders blijven die wormpies worstelen.”

Help mee
Vanaf 1962 vangt het centrum vogels, egels en hazen in nood op. Eerst in de woonboot op het Oude Kalf, en nu al jaren in Krommenie aan Busch 2. Dit kan omdat vrijwilligers en donateurs dit mogelijk maken. Vrijwilligers zijn altijd nodig. Het werk in het centrum is nooit af, maar altijd bevredigend.

Eerder schreven wij dit over het vogelopvangcentrum in Krommenie. Hier vind je het Orkaan-dossier over de opvang.

De uil op de foto linksboven is een oehoe. Wij waren een klein beetje bang voor hem, maar hij was er alleen voor de open dag.