Blog 7

1600 groentepakketten

Vanochtend werken we samen met een team van vijftien mannelijke vrijwilligers uit het kamp. We stellen 1600 pakketten groenten samen voor alle mensen in het kamp, en nog eens 150 extra pakketten voor zwangere vrouwen. Ik hoef voorlopig niet naar de sportschool!

Daarna verrassen we de mannen die ons hielpen met een uitgebreide Griekse lunch, die zeer gewaardeerd werd. 

Na de lunch delen we de groententassen uit aan de zwangere vrouwen. Ik deel gratis ‘tattoos’ uit, teken smileys op handen. Morgen staat het uitdelen van de groentepakketten voor het hele kamp op de planning. 

Ik werkte samen met een jongen van twintig jaar, dezelfde leeftijd als mijn zoons. Hij zit hier al twee jaar met zijn broertje van acht. Een andere broer woont in Duitsland. Gelukkig is zijn asielaanvraag positief beoordeeld en mag hij binnen twee maanden naar Duitsland. 

De meeste mensen die hier zijn, hebben al twee keer een afwijzing te pakken en krijgen geen geld meer, alleen twee keer per dag eten dat weinig voedzaam is.

Because We Carry deed een behoeftepeiling en met stip op één stond verse groenten. Vandaar dat er nu wekelijks pakketten worden uitgedeeld aan iedereen in het kamp, en vrouwen met baby’s krijgen extra.

Het was een zware dag met een goede vibe, we werkten als één team samen met de mannen uit het kamp. Het is een andere wereld hier: stof, hitte, wind, rioolstank,  etensgeurtjes, vieze ecotoiletten, schone was, kinderen, veel kinderen, tenten, isoleerboxen voor positief getesten, politie, mega grote tenten voor 100 á 150 mannen, twee families in één isobox – het lijkt georganiseerd maar het is chaos. De nummering van tenten is compleet onlogisch. Er zijn ‘winkeltjes’, een kapper in de buitenlucht, hangende mensen voor hun tenten, ik heb er geen woorden meer voor. Vandaag werd ik echt teruggeworpen op de basisbehoeften van de mens. Het blijft heel indrukwekkend en aangrijpend dat dit ook Europa is. (8 september 2021)

Blog 8

Eén jaar na de brand in Moria

Vandaag is het precies één jaar geleden dat Moria afbrandde. Een paar dagen daarna werd dit nieuwe kamp uit de grond gestampt. Van de ruim 13.000 mensen die er vorig jaar nog woonden, zijn er inmiddels 3500 over, 30%  is kind. Rond de 70% komt uit Afghanistan,  20% uit Syrië en de overige 10% uit vele landen. 

Vanochtend delen we de 1600 zakken met groenten uit die we gisteren samenstelden. Ik zit in een team met twee jongens van twintig en 26 jaar uit Afghanistan. We lopen eerst door het tentendeel waar families verblijven. Hier verblijft de jongen van 26 al twee jaar met zijn moeder en twee broers.

De jongen van twintig is hier alleen, ook al twee jaar. Hij verblijft in de rubb halls. Ik had er nog nooit van gehoord, het zijn mega grote tenten. Zo’n tent is verdeeld in twintig units, met drie of vier stapelbedden per unit. Dus zes of acht alleengaande mannen. Ook als je pas twintig bent. En verder niemand kent. Je hebt precies één vierkante meter voor jezelf in een stapelbed met een dekentje ervoor als gordijn. Stank, hitte, vliegen, lawaai, ruzies – het is niet te beschrijven hoe de mannen hier zitten (of liggen, beter gezegd). Zoiets verwacht je in een kamp in een ontwikkelingsland, maar toch niet in Europa? Ja, het bestaat. Ik wist niet wat ik zag….

Vanmiddag met de vrouwelijke vrijwilligers weer 150 lunches uitgedeeld aan de zwangere vrouwen en vrouwen met baby’s, net als afgelopen dinsdag. Dit keer loop ik rond met twee meiden van 22. Ook zij zitten hier al twee jaar vast en leefden eerst in Moria. Gelukkig vinden zij dit kamp veel beter en ook veiliger, dat was goed om te horen. Maar erger dan Moria kan ook niet.

Het ene meisje was anderhalf jaar geleden ook bij het badhuis van ShowerPower geweest, we hadden elkaar al eerder kunnen treffen dus. Een hele rare gewaarwording.

Ik hoop echt voor alle mensen die hier vastzitten dat deze situatie tijdelijk is voor hen, maar met de vele werkzaamheden hier in het kamp wijst alles erop dat ze er een locatie van gaan maken die langer blijft… (9 september 2021)

Van 2 tot 13 september is de Zaanse Truus Vegter vrijwilliger in het vluchtelingenkamp op Lesbos. De Nederlandse stichting ‘Because We Carry’ steunt moeders, kinderen en zwangere vrouwen met voedsel, babypakketten en producten. 

De Orkaan probeert een dagelijkse update van Truus’ ervaringen te plaatsen. Volg haar hier. En doneren kan hier.