Blog 2 – 2 september 2021

Vannacht was ik opeens bang. We moeten om 4 uur naar Schiphol. Ik ben nooit bang. Maar nu, één nacht voor vertrek, opeens wel.

Bang om door de wekker heen te slapen, bang om mijn geliefden te ‘verlaten’, bang dat ik niet meer terug zou kunnen, bang voor wat ik daar aantref, bang dat ik te weinig kan betekenen daar, bang dat het toch te persoonlijk wordt. 

Waarom doe ik dit eigenlijk? Waarom blijf ik niet gewoon bij mijn gezin en mijn nieuwe familie in Zaandam? 

Je snapt, ik ben maar opgestaan, slapen lukt niet meer. Teveel hersenspinsels. Ik heb genoeg levenservaring om te weten dat alles uiteindelijk altijd goedkomt. En waarom zou ik bang moeten zijn? Ik kan er zomaar heen en kom weer terug. De mensen daar kunnen niks. Alleen maar wachten. Het voelt dubbel allemaal.

Wij helpen waardoor de situatie niet escaleert, tegelijkertijd zou de regering misschien meer actie nemen als we er niet zouden zijn. Houden we het in stand? Of voegen we daadwerkelijk wat toe? Vragen die niet te beantwoorden zijn.

Dus maar een kopje thee en wachten tot het tijd is om te gaan. En terug naar de basis waarom ik dit doe: het verschil maken. Be the change you want to see in this world.

Van 2 tot 13 september is de Zaanse Truus Vegter vrijwilliger in het vluchtelingenkamp op Lesbos. De Nederlandse stichting ‘Because We Carry’ steunt moeders, kinderen en zwangere vrouwen met voedsel, babypakketten en producten.

De Orkaan probeert een dagelijkse update van Truus’ ervaringen te plaatsen. Volg haar hier. En doneren kan hier.

De foto boven is van Anjo Kan. Genomen op Lesbos in 2015.