Na een jaar uitstel was het in juli dan eindelijk zover: de Olympische Spelen in Tokio, waar Nederland een recordaantal medailles in de wacht wist te slepen. Maar ‘Team NL’ is nog verre van klaar in het land van de rijzende zon. Vanaf 24 augustus is het namelijk de beurt aan de grootste afvaardiging Nederlandse Paralympiërs ooit om ons land te vertegenwoordigen op de Paralympische Spelen.

[Dit stuk werd ingestuurd door de werkgever van Tim: Connexxion. Als we Tim niet zelf hadden ontmoet in september 2019, dan hadden we het misschien niet geplaatst, maar we vielen als een blok voor hem en delen graag wat hij doet.]

Bij de Nederlandse delegatie vinden we een atleet die met recht ‘Topper van Transdev’ genoemd mag worden: handbiker Tim de Vries (43). Naast meervoudig wereldkampioen handbiken ook al een kleine 20 jaar buschauffeur bij Connexxion in Zaandam. “Sporten is alles voor mij, de Olympische droom is echt de rode draad in mijn leven.”

Tim gaat met zijn handbike op jacht naar medailles, maar zijn uitgebreide sportcarrière begon niet op de weg maar in de turnhal. “Ik was een begenadigd trampolinespringer. Mijn leven speelde zich grotendeels in die hal af. Ik heb daar zelfs mijn vrouw leren kennen,” zegt Tim. Hij was dusdanig sterk op de trampoline dat hij zich al voorbereidde op het NK. Maar toen hij 18 was sloeg het noodlot toe. “We deden op de trampoline een wedstrijdje wie het plafond van de turnhal kon aantikken. Dat lukte, maar bij mijn landing kwam ik op één been terecht. Die kon die kracht niet aan en verbrijzelde, met een slagaderlijke bloeding tot gevolg. Het was echt even foute boel,” vertelt Tim, opvallend nuchter. “De artsen hebben nog geprobeerd mijn onderbeen te redden, maar dat mocht niet baten.” Tim toonde echter enorme veerkracht en optimisme, iets dat tot de dag van vandaag van hem afstraalt. “Na het ongeluk en het verlies van mijn onderbeen kreeg ik te horen dat ik ‘de klap nog wel zou krijgen’. We zijn nu 25 jaar verder en die klap moet blijkbaar nog steeds komen,” lacht hij breeduit.

In 2003, het jaar dat Tim begon als buschauffeur in Zaandam, begon hij met een voor hem nieuwe sport, roeien. “Ik werd enthousiast gemaakt door een vriend en vond het roeien ontzettend leuk. In een aangepast stoeltje kon ik heel goed meekomen. Wat ik met turnen wilde bereiken, wilde ik nu in de roeiboot: meedoen aan de Spelen.” Toch liep het iets anders, want uiteindelijk werd het de handbike waarmee Tim pas echt furore maakte. “Eind 2010 begon ik met handbiken. En zoals je misschien al hebt begrepen, wil ik altijd voor het hoogst haalbare gaan. Ik deed het volgende jaar al mee aan mijn eerste wereldkampioenschap en ik finishte als vierde. Ik kan je vertellen, er is nog nooit iemand zo blij geweest met een vierde plek!”

Toch was die vierde plek pas het begin. Al snel vestigde Tim zich in de wereldtop van het handbiken en in 2016 kwam zijn droom uit. Hij mocht meestrijden op de Paralympics in Rio de Janeiro. “Net als op de WK’s bestaat ook het Olympische handbike-programma uit twee disciplines, namelijk de tijdrit en de wegwedstrijd. Ik werd vierde en achtste, maar ik heb me sindsdien enorm ontwikkeld.” En daaraan is geen woord gelogen, want in zowel 2017, 2018 en 2019 schreef hij het WK op zijn naam. Het WK in 2020 werd net als de Spelen een jaar verzet, maar op dat kampioenschap kreeg Tim even een ‘reality check’. “Ik presteerde daar helaas ondermaats. Het podium was ver weg, maar eigenlijk was dat een heel goed leermoment. Ik besefte dat ik mezelf te veel druk had opgelegd. Dat besef heeft me sterker gemaakt, ik ga dan ook met een ontzettend goed gevoel richting Tokio,” zegt hij enthousiast.

Dat enthousiasme wordt gedeeld door Tims collega’s in Zaandam. Terwijl Tim voor dit verhaal op de vestiging is, kan hij zich geen meter verplaatsen of hij wordt aangeklampt door collega’s die blij zijn hem te zien. “Momenteel rij ik even niet op de bus. Ik ben met verlof om me volledig voor te kunnen bereiden op de Spelen. Dat maakt het nog specialer dat ze zo meeleven, ze zijn erg begaan met me. Er zijn zelfs collega’s die me komen aanmoedigen bij wedstrijden,” vertelt hij trots. Tim is niet alleen een inspiratie voor zijn collega’s, maar probeert zijn liefde voor sport en bewegen ook over te brengen op anderen. “Samen met topsporters Nicolien Sauerbreij, Gregory Sedoc en Suzanne Schulting ben ik ambassadeur voor a.s.r. Vitality, een programma waarmee sport en beweging wordt beloond.”

Waar Tim in januari al zeven weken lang trainde op hoogte in Namibië en recentelijk terugkwam van een trainingskamp in Spanje, geniet hij nu even van wat tijd met zijn vrouw en drie kinderen. Op zondag de 22e vertrekt Tim dan daadwerkelijk naar Japan, waar hij niet alleen zijn eigen eer zal verdedigen, maar ook dat van ons land. “Bij WK’s rij je toch meer voor jezelf, als individu. Nu kom ik in actie namens een heel land. We gaan daarheen met een fantastische groep atleten en met medaillekansen op veel verschillende disciplines. Het is bijna niet te beschrijven hoe trots ik ben dat ik Nederland mag vertegenwoordigen,” besluit hij glunderend.

Tim komt voor het eerst in actie op 31 augustus, 01:00 Nederlandse tijd. Hij zal dan strijden in de tijdrit. Op 1 september om 03:00 zal hij het eremetaal najagen tijdens de wegwedstrijd. Als je op de hoogte wil blijven van Tim zijn voorbereidingen en zijn belevenissen op de Paralympische Spelen, volg hem dan op Instagram.