Voetbal, breedtesport, hoogtesport, dieptesport… de oplettende lezer weet dat De Orkaan steeds sportiever wordt. Wat een beetje achterbleef was denksport. 

In december schreven we over Bridgeclub ’t Kalf. Van hun 10-weekse beginnerscursus wilden we graag verslag doen, maar we beschikten niet over een bridgeverslaggever. 

We deden een oproep en kregen twee voor de prijs van één!  Ammes en Sjoerd sprongen in de ring! 

Gisteren gingen ze van start, en hier lees je het eerste verslag. De foto’s zijn ook van hen.

Take it to the bridge

Als je vijftien jaar bij elkaar bent, dan wil je eens wat anders. Iets nieuws, iets fris. Een beetje meer pit. Het liefst een levensveranderende hobby. En dan is er eigenlijk maar één oplossing: je gaat samen op bridge. 

Vandaar dat Sjoerd en ik vol goede moed op dinsdagmiddag binnenstappen bij bridgeclub ‘t Kalf, waar we de aankomende tien weken samen met vier andere 44-plussers een beginnerscursus bridge zullen volgen. Omdat het spel gespeeld wordt met vier personen per tafel, worden de cursisten aangevuld met leden van de club. Zo kunnen we aan twee tafels van vier spelenderwijs de fijne kneepjes onder de knie krijgen. 

Maar voordat we plaatsnemen, is er eerst nog tijd voor een warm welkom in de vorm van een kopje koffie of thee en heerlijke -zelfgebakken! – koekjes van Lydi. De sfeer zit er al goed in en de licht nerveuze studenten kunnen allemaal niet wachten om aan de slag te gaan als nieuwe kaartfanaat.

Bridge is een serieuze sport. Docent Nico vertelt ons dat er tijdens het spelen absoluut niet met elkaar gesproken mag worden (tot grote hilariteit van de overige aanwezige clubleden, Nico kletst zelf het meest van iedereen schijnbaar).

We kijken elkaar even verschrikt aan, daar gaat onze gezellige nieuwe hobby, maar gelukkig blijkt later dat er wel over van alles en nog wat gesproken mag worden, behalve over het spel. Laatstgenoemde blijkt nogal fraudegevoelig te zijn namelijk. Een afgezette bril, een zekere intonatie, het geluid van een stervende giraffe: het kunnen allemaal seinen zijn aan je bridgepartner om een bepaalde kaart op te gooien, een bieding te doen, of een troefkleur te kiezen. (Kijk, ik spreek al in vakjargon!) Alles voor die felbegeerde tulbandcake! Of leverworst! De eeuwige roem! Of wat er ook te winnen valt.

Na een paar voorbeeldrondes van de ‘professionals’, waarbij wij als cursisten mee mogen kijken met hun koelbloedige spel, is het tijd om zelf aan de slag te gaan. En dat blijkt toch zenuwslopender dan gedacht. Want hoe houd je bijvoorbeeld in godsnaam dertien kaarten in één hand? En hoe speel je goed samen met je eigenwijze bridgepartner zonder ruzie te krijgen? Hoe ging dat bieden ook alweer en hoe krijg je die pokkenkaartjes dan uit dat biedbakkie?! Een flinke uitdaging, maar uiteindelijk lukt het dan toch om een heus potje bridge te spelen. Zónder te praten over het spel, maar mét biedingen en vaktermen en alles erop en eraan. Sjoerd en ik winnen. Volgens onze tegenspelers vanwege het geluk met onze mooie kaarten. Maar wij zijn geneigd te geloven dat het vooral aan ons briljante (samen-)spel lag. Zo lopen wij gearmd weer naar huis. Naast levenspartners nu ook bridgepartners. Wij zijn verslaafd. 

Als jij ook wil starten met een (denk)sport, en je wil daarvan verslag doen via De Orkaan mail ons dan via sport@deorkaan.nl