Tag: merel kan
Merel Kan: Gek van jou
Ik meen een Cessna 172 te herkennen, maar wat weet ik er nou van. Ik weet niks van vliegtuigen en blijkbaar ook niets van mannen. De telefoon achter mijn bh-bandje blijft tingelen en trillen, maar ik voel het amper nog. Het begon toen dat geval in de lucht verscheen. Het spandoek dat erachter hangt doet […]
Merel Kan: Verdacht
Deze week zou de Zaanse burgervader laten weten of hij doorgaat met zijn ‘experiment’ waarbij iedereen die in een bepaalde wijk is, preventief gefouilleerd mag worden. Elke vezel in mijn lichaam verzet zich tegen het regeren vanuit wantrouwen, en ik probeer te verklaren waar de weerstand vandaan komt. In mijn zoon vind ik een luisterend […]
Merel Kan: Pet
De trotse anarchist hangt boven me over de schutting waarachter mijn vader, zijn broer en hun medewerkers jarenlang keihard hebben gewerkt om met een goed product een prima boterham te verdienen. Hij vertelt me dat ik onbeschoft ben, en een zakkenvuller. Hij – gemillimeterd haar dat wat inverdan ligt, een accent dat ik niet thuis […]
Neeeeee! Geen GJC!
♪ Het einde van een kamp, dat is altijd een ramp, je voelt je moe, verdrietig tegelijk. Bent blij naar huis te gaan, maar wilt hier niet vandaan, want GCJ, dat maakt je toch wel rijk ♪ 72 aaneengesloten jaren vertrokken er in de zomer bussen vol kinderen richting een kampeerboerderij om daar toneel te […]
Merel Kan: 17 centimeter
‘Koud zweet’ had ik ingetikt, en ‘pijn rechterzij’. Al wiegend op handen en knieën kijk ik ingespannen naar het schermpje van mijn telefoon. En Pierre, wat heeft zij gewonnen? De opties lijken onbeperkt: iets met de eierstok, alvleesklier, een liesbreuk, blindedarmontsteking een eileiderontsteking, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap… ‘Lijkt op weeën’ voeg ik toe aan mijn zoekwoorden, […]
Merel Kan: Oom Harry
Vanaf anderhalve meter tuur ik naar het schermpje van de telefoon van m’n oudste zus. Op een bankje tussen de graven volgen we de uitvaartplechtigheid van onze oom Harry. Mijn nicht en andere zus zitten iets verderop. Er mogen – corona je weet- slechts dertig mensen aanwezig zijn bij het afscheid, en een erehaag is […]
Merel Kan: Abe is mooi
‘Het is de Abe die het is, Abe is slim, Abe is zo mooi, en zo lief en Abe is charmant! Een snoes, een stoere vinder… en krijger, Abe is Abe en die Abe is het’, hoor ik mezelf fluisteren. Naast me op een schapenvacht ligt een hond op zijn rug, met zijn onregelmatige […]
75 jaar geleden De Waarheid: Hannie Schaft Strijdster voor de Vrijheid
Vandaag 75 jaar geleden werd het meisje met het rode haar doodgeschoten in de duinen bij Overveen. Zo’n beetje sinds het bestaan van De Orkaan schrijven op deze datum over haar. En bij leven en welzijn zullen er ook in de toekomst stukken aan toegevoegd worden. Vandaag houden we het op de 1:1 plaatsing van […]
75 jaar geleden: 27 mannen dood, Texel en schuldgevoel
‘Mijn verhaal is natuurlijk een van de duizenden die niet verteld worden. Het wrange is dat wij als gezin het zwaar hebben gehad door wat mijn vader is overkomen. Vroeger ging je niet naar een therapeut om dingen te verwerken.’ 75 jaar geleden fusilleren de Duitsers aan de Provincialeweg, vlakbij de brug ter hoogte van […]
Merel Kan: Heer Heertje
Heer Heertje is afgelopen zaterdag overleden. Het is negen jaar geleden dat ik hem ontmoette, maar hij maakte blijvende indruk. Toen ik met de roltrap naar boven ging in de garage van de Hermitage hoorde ik iemand tekeergaan. Ik herkende de stem en de bijbehorende woestheid direct als die van Arnold Heertje. Het bleek dat […]
Merel Kan: Gisteren vloog je nog
Bij het stoplicht aan het Zuideinde keerde ik, om de rotonde nogmaals te nemen. Ik zette mijn auto bij het ‘Welkom in Oostzaan-bord’ en stapte de koude lucht in om de weg te inspecteren. Gisteravond laat reed ik het dorp binnen via de de Kolkweg, toen ik uit mijn ooghoek iets de weg op zag […]
