Tag: merel kan
Merel Kan: Slaap zacht
Wat was ik trots op mijn nicht de fotografe Anjo Kan toen ze vijf jaar geleden naar Lesbos ging om het verschil te maken. De omstandigheden waren op zijn zachtst gezegd niet menselijk en de mensen die ze sprak verlangden stuk voor stuk naar rust en vrede. In Zaanstad bleek de opvang van vluchtelingen onder […]
Merel Kan: Lul zonder benen
Hij was mijn ergernis, vijand, angst, jeuk, kriebel in de nek, pispaal, frustratie en stiekeme liefde, mijn Amsterdam. En de laatste dertig jaar ben ik nooit over de drempel van onze hoofdstad gekomen zonder aan hem te denken. In elke rolstoel meende ik hem te herkennen, maar hij was het nooit. In 2012 schreef ik […]
Merel Kan: Kermit
‘Echt! Wij zijn echt een neerlandici!’ Mijn vriendin lachte haar grote voortanden bloot, en ik stond er vol zelfvertrouwen naast. ‘Je bent neerlandica, bedoel je? En zij ook?’ De gespierde deurman schoof ons opzij om wat jasjes/dasjes door te laten. We probeerden binnen te komen bij een studentenfeest aan de Warmoesstraat in Amsterdam, maar we […]
Merel Kan: Woke
Adidasgympies, spijkerbroek, een smetteloos wit overhemd en daarboven een fris hoofd met dik donkerbruin haar. Hij houdt de wacht bij de ingang van strandpaviljoen Nautilus in Egmond aan Zee, zit naast een tafeltje met daarop een ijskoeler met een fles Spa Rood, een Corona-registerlijst, en in zijn hand heeft hij een pompje desinfecterende handgel. ‘Jij […]
Merel Kan: Amateur
De sfeer in het theatertje van het roze kasteel is behoorlijk bedrukt wanneer Alfred J. Kwak ‘Ik ben vandaag zo vrolijk’ inzet. ‘Ammmateurrrrrrrr!’ De opengesperde neusgaten van Herman van Veen staren me aan. Dat wil zeggen, ik kijk er recht in. Donkere holen, trillende haren en iets dieper glinstert wat vocht. ‘Ik werk niet met […]
Merel Kan: Gek van jou
Ik meen een Cessna 172 te herkennen, maar wat weet ik er nou van. Ik weet niks van vliegtuigen en blijkbaar ook niets van mannen. De telefoon achter mijn bh-bandje blijft tingelen en trillen, maar ik voel het amper nog. Het begon toen dat geval in de lucht verscheen. Het spandoek dat erachter hangt doet […]
Merel Kan: Verdacht
Deze week zou de Zaanse burgervader laten weten of hij doorgaat met zijn ‘experiment’ waarbij iedereen die in een bepaalde wijk is, preventief gefouilleerd mag worden. Elke vezel in mijn lichaam verzet zich tegen het regeren vanuit wantrouwen, en ik probeer te verklaren waar de weerstand vandaan komt. In mijn zoon vind ik een luisterend […]
Merel Kan: Pet
De trotse anarchist hangt boven me over de schutting waarachter mijn vader, zijn broer en hun medewerkers jarenlang keihard hebben gewerkt om met een goed product een prima boterham te verdienen. Hij vertelt me dat ik onbeschoft ben, en een zakkenvuller. Hij – gemillimeterd haar dat wat inverdan ligt, een accent dat ik niet thuis […]
Neeeeee! Geen GJC!
♪ Het einde van een kamp, dat is altijd een ramp, je voelt je moe, verdrietig tegelijk. Bent blij naar huis te gaan, maar wilt hier niet vandaan, want GCJ, dat maakt je toch wel rijk ♪ 72 aaneengesloten jaren vertrokken er in de zomer bussen vol kinderen richting een kampeerboerderij om daar toneel te […]
Merel Kan: 17 centimeter
‘Koud zweet’ had ik ingetikt, en ‘pijn rechterzij’. Al wiegend op handen en knieën kijk ik ingespannen naar het schermpje van mijn telefoon. En Pierre, wat heeft zij gewonnen? De opties lijken onbeperkt: iets met de eierstok, alvleesklier, een liesbreuk, blindedarmontsteking een eileiderontsteking, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap… ‘Lijkt op weeën’ voeg ik toe aan mijn zoekwoorden, […]
Merel Kan: Oom Harry
Vanaf anderhalve meter tuur ik naar het schermpje van de telefoon van m’n oudste zus. Op een bankje tussen de graven volgen we de uitvaartplechtigheid van onze oom Harry. Mijn nicht en andere zus zitten iets verderop. Er mogen – corona je weet- slechts dertig mensen aanwezig zijn bij het afscheid, en een erehaag is […]
