Tag: merel kan

Merel Kan: Hens up!

Aan de bar van de brasserie in de oude synagoge aan de Gedempte Gracht zaten een paar vaste gasten, en een of twee tafeltjes waren bezet. We waren net een halfuur open toen er twee grote mannen binnenkwamen en ik voelde direct dat het fout zat. Niet omdat er een goed rechercheur aan mij verloren […]

Merel Kan: Glasbaktherapie

Toen ik besloot een snelle boodschap te halen, viel mijn oog op het AH-krat bij de deur. Tot boven de rand gevuld met glas. Er voorbij rennen kon niet meer, want eenmaal gezien is gezeur in mijn hoofd. Het korte ritje naar het Hannie Schaftplein werd een gevaarlijke toer, waarbij de twee zware shoppers aan […]

Merel Kan: Warme douche

In Haarlem en Amsterdam is alles beter voor de winkelende middelbare vrouwen die zichzelf De Meiden noemen. Er staat in elke boetiek een tap met komkommer-munt-gember-water voor je klaar. De medewerksters m/v daar voelen ‘eigen’ op het eerste gezicht. Ze vragen vol belangstelling hoe het met je is, en of je nog met vakantie gaat. […]

Merel Kan: Exodus

Een man die zijn hond uitlaat in het Veldpark kijkt geschrokken mijn kant op. De Seat is minder geluidsdicht dan ik had ingeschat, en mijn onmachtige schreeuw heeft hem bereikt. Zojuist was ik er getuige van, dat de ziel vertrok uit de Bullekerk. Onder leiding van de predikanten Sjaak Visser en Pieter van der Woel […]

Merel Kan: Nieuwe vriend

Terwijl ik een stukje tik over het belang van bij-vriendelijke bloemen en planten, zoemt er een merel-onvriendelijke bromvlieg over mijn hoofd. Ik probeer hem te negeren, maar steeds als ik mezelf heb wijsgemaakt dat het wel meevalt, zet hij een tandje bij. Waarschijnlijk zit er een volumeknop op zijn harige borst, waaraan hij draait als […]

Merel Kan: Klasse

Inmiddels ben ik als gast-juf best ervaren. Voor lessen over Monumenten Spreken of De Orkaan kom ik graag over de linoleumvloer. Ik heb een onderbouwde boodschap en een visie, maar daarmee kon ik niet voorkomen dat ik een paar weken geleden rondliep met een Post-it met ‘trap mij’ op mijn kont. En er kwam een […]

Merel Kan: Koopje

‘Gekocht van een Nederlander in het Veldpark!’ Mijn vader legt trots een voet op tafel en laat een zwarte Nike zien. Verbaasd vraag ik me af waarom. Het uiterlijk is niet om enthousiast van te worden, en ‘Nederlander’ zal niet doorslaggevend zijn geweest, mijn vader kennende. Hij koopt ook van een Pukkel, een Neus, een […]

Merel Kan: geramd

Aan het begin van de avond vaar ik langs het eiland waarnaar ze verdreven zijn: twee dekhengsten in de vorm van een ram, bijna niet van schaap te onderscheiden. De afgelopen week mocht ik van boer Koeman uit Oostzaan de geboorte van twee lammetjes filmen. De twee kwamen veertien dagen te vroeg. Of eigenlijk niet […]

Merel Kan: Steeds nieuwe kracht

Op vrijdag 9 november 2012 laat de zon zich niet zien, maar dat maakt niet uit want wij zitten in de kelder van het Zaantheater. Daar vertelt Freddie Oversteegen (‘Ik ben Freddie Oversteegen Van der Molen en ik heet van mijn mansnaam ook nog Dekker’) voor de camera van Monumenten Spreken over haar verzetsverleden met […]

Merel Kan: De Figurant

Met kaarsrechte rug en kleine stapjes loopt hij over de stoep, voorbij de etalage waarachter niet lang geleden Bakkerij Honig zat. In Oostzaan had ik hem nog nooit gezien, maar het verbaast me geen moment dat hij er is. Ooit dacht ik dat hij me stalkte, maar inmiddels ben ik ervan overtuigd dat hij niet […]

Merel Kan: Verraad me!

Een docent ben ik niet, maar met enige regelmaat vertel ik in een klas over de Tweede Wereldoorlog of over De Orkaan. Bij beide onderwerpen komt het belang van (lokale) media voorbij, en ook het vinden en onderzoeken van informatie, op basis waarvan je zelfstandig beslissingen neemt. Vooruitkijken, opzij, omhoog, naar de grond en daar […]

Merel Kan: Intimidatie

Hé, psssstttt… ssssssss… chicky, kom, sssssss, pssssss… Het is een aantal jaartjes terug, maar ooit werd mij in winkelcentrum Spitsbergen het hof gemaakt door een kwartet bronstige adolescenten. Ik werkte daar bij een afhaalchinees en de haantjes hadden de hele avond al door de grote etalageruit staan gluren. Alsof de letters daarop geen ‘Peking’ maar […]

Heb je nieuws voor ons?
Tip de redactie!