Onze eigenste streekdichter is een gelukkig lichtpuntje ingebouwd in met zorg uitgesneden pompoenen, dat met liefde voor het vrije woord, zaken als bouwen, democratie, het recht op staken, volle buiken, hutten en de plicht tot dichten berijmt.
Hij houdt ook van letters die woorden vormen. Die woorden zet hij in een bepaalde volgorde om kronkels te maken, gedichten te bakken of geluk te brengen. En – verdomd als het niet waar is – hij is daar best goed in.
Vandaag gebruikt hij zijn geluksgereedschap (het is gewoon een fluwelen pennetje!) om een gedicht te schrijven over, ja, mijn kind, zakken vol met wind, het seizoen van de paddo’s:
Herfst ik kan dichten van de winter van lange nachten van koude wind van een sneeuwbal in pluizige wanten van een nietsvermoedend kind ik kan dichten van de lente van fris jong groen bedekt met glanzend glazuur op takken op bladeren in een ontwakende natuur ik kan dichten van de zomer van twinkelend licht op water van de zon op volle kracht van druppels op bezwete lijven in een korte hete nacht in de herfst als bladeren vallen houd ik de zomer bij me valt mijn pen stokt het dichten omdat op herfst niks valt te rijmen Frans Reichardt 2023
Intro Merel Kan, het fijne gedicht van onze streekdichter Frans Reichardt. De paddestoelen boven zijn van Tessa-Berghouwer
