‘Schandelijk. Bejaarden pesten. Aannemers, ambtenaren, wie dan ook – hersenloze figuren.’ De indringende woordkeuze maakt duidelijk dat het de bewoner van een seniorenwoning in het Rosariumpark in Krommenie heel hoog zit. Minstens zo hoog als het appartementencomplex dat hier wordt gebouwd. Want zonder vooraankondiging leiden alle paden van de ene op de andere dag niet meer naar het Rosariumplein maar naar (voorlopige?) barricades.

Stel je voor. Je bent met je rollator en je boodschappenlijstje op weg naar de Appie. Alle paden in het Rosariumpark – waaronder de kortste route naar de winkels – zijn opeens afgesloten met zo’n rood-wit hek én ook nog eens met een bord verboden voor voetgangers en werk in uitvoering. Je bent wel oud, maar nog lang niet kippig. Negeren en stug doorgaan heeft geen zin, want even verderop is de boel opgegraven. Daar kom je met of zonder rollator niet doorheen. 

Ze bouwen voor senioren, maar een beetje rekening houden met de vele senioren die hier al wonen, is kennelijk te veel gevraagd. Ze hadden toch minstens een brief kunnen schrijven om ons te waarschuwen en te informeren?

Kuilen en kieren

Nu moet je noodgedwongen de langere routelangs de Rosariumlaan nemen. Over een voetpad met kuilen en kieren tussen de tegels, waarin je kunt vastlopen als je even niet uitkijkt. Het laatste stuk moet je je ook nog op het fietspad wagen. Zal je zien, scheurt er net een fatbike langs als je daar loopt. En maar hopen dat je vrouw niet ongerust wordt en in paniek raakt omdat je zo lang wegblijft voor een paar boodschapjes.

Is het zoveel gevraagd om rekening met ons te houden? Waarom niet één route met rijplaten? Omdat het park opeens een bouwplaats is? Nou dan zet ik toch een veiligheidshelm op en trek ik zo’n schreeuwend geel hesje aan. Dit is nog maar het begin van het werk. Een beetje kabels leggen, zo te zien. Hoe moet dat nou als ze gaan bouwen? Een jaar lang meedoen aan een Boodschappen Survival Tocht?

Door Jaap de Jong. Bron: tip van een bewoner en wandeling door het Rosariumpark.