Merel Kan schreef een stuk vanwege reacties op een tekst over de nieuwe boot voor opvang van asielzoekers in Zaandam. Ook op dit stuk was een deel van de reacties niet mis. Terwijl de bedoeling was, denk ik, om meer ruimte voor gesprek te maken, door steeds terugkomende misverstanden te bespreken. Geen makkelijke opgave.

Veel verschillende meningen kwamen voorbij, sommige wat meer begripvol dan andere. Ergens las ik de woorden ‘echte vluchtelingen’. Ik ben daar een beetje allergisch voor, want ik denk dat alle vluchtelingen ‘echt’ zijn. Maar dat wéét ik natuurlijk niet. Het zou best kunnen dat er mensen zijn die onze asielprocedures willen gebruiken, terwijl ze daar eigenlijk geen recht op hebben. Ik vertrouw er dan wel op, dat deze mensen niet zullen blijven, omdat daar procedures voor zijn. 

Het verschil maken tussen ‘echt’ en ‘niet echt’ deed me wel ergens aan denken. Zo krijg ik steeds meer het gevoel dat er ook een verschil is tussen mensen die zich écht zorgen maken over wat het betekent als er asielzoekers in hun buurt worden opgevangen, en mensen die de gelegenheid gebruiken om hatelijke opmerkingen te maken, onrust te stoken en vooroordelen te herhalen terwijl ze zelf geen ervaring hebben met de situatie waar ze het over hebben. 

Míjn echte zorg is, dat we niet meer met elkaar praten, omdat we door die haat en vooroordelen heen de ‘echte’ zorgen van elkaar niet meer horen. Als iemand oprecht bang is om nog over straat te kunnen, zich zorgen maakt over het kunnen huren van een huis of de besteding van zijn belastinggeld, kunnen we het daar dan nog gewoon over hebben?

En tegelijk: kun je, als je die zorgen hebt, je openstellen voor de mogelijkheid dat er meer oplossingen zijn voor een probleem? Dat de meeste zorgen, de grootste problemen die worden genoemd, waarschijnlijk niet worden opgelost door geen vluchtelingen meer toe te laten? Dat er dan niet opeens genoeg huizen of lagere kosten zijn? 

Misschien helpt het om te weten dat asielzoekers met een verblijfsvergunning ook belasting betalen. Misschien zouden we kunnen vragen, waarom iemand eigenlijk zijn vrouw en kinderen heeft achtergelaten, en daarna een oordeel vormen. Proberen het verschil te zien tussen de crisissituatie in Ter Apel, waar meer mensen zich aanmelden dan plek voor is, en een opvang, waar het aantal mensen wordt geplaats dat past in die ruimte. 

Er worden heel wat standpunten ingenomen over mensen die – in eerste instantie – vreemden voor ons zijn. Maar die wel veel met ons gemeen hebben. Zaankanters hebben veel overeenkomsten, maar net zo goed verschillen, dat zie je terug in onze standpunten. Laten we onze ‘echte’ zorgen met elkaar blijven delen en met elkaar blijven praten, zodat we geen vreemden van elkaar worden.

UPDATE 4 september: in de reacties ging het mis. Roland van Braam reageerde op uitspraken van GPJ Gijzen die niet van die reageerder waren. Hij bood daarop zijn excuses aan. Op de reacties werd weer door anderen gereageerd. Deels ook nog eens off-topic. We hebben de reactie met onterechte beschuldigingen (en de excuses) weggehaald, maar die zijn er dus wel geweest. Daarmee zijn ook de reacties op die beide bijdragen verdwenen. De discussie is nu gestopt, je kan niet meer reageren.

Door: Sandra Looren de Jong, Zaankanter/ Orkaanlezer, foto boven Anjo Kan.