Stickers… Naast buttons misschien wel de oudste en vriendelijkste manier om te protesteren. Je ziet ze vaak op lantaarnpalen, verkeersborden en PostNL-brievenbussen. Althans, bij mij in de wijk. Laatst echter zag ik er een stuk of 30 op een sporthal in Koog aan de Zaan, het dorp waar ik vandaan kom.

In die sporthal zit nu tijdelijk een vaccinatiecentrum van de GGD en kennelijk is dat een reden om te protesteren. Op deze stickers stond de tekst ‘Corona-vaccin = vergif’ en ‘Samen terug naar normaal, No more lockdowns, stop mondkapjes plicht > media – virus’.

Begrijp me niet verkeerd, de vrijheid van meningsuiting is een heel groot goed.
Daar moeten we als land zuinig op zijn. Iedereen mag zeggen wat hij/zij wil en ik ga je niet vertellen dat mijn mening beter is dan de jouwe. Echt niet.

Sterker nog: Laten we vooral met elkaar van mening verschillen en van gedachten wisselen. Een veelheid aan zienswijzen levert inzichten op. Stof tot nadenken.
Misschien zelfs wel een verandering van mening.

Maar als je stickers wilt plakken omdat je het ergens hartgrondig mee oneens bent, wees dan een vent en plak die stickers overdag op, zodat iedereen kan zien dat jij het bent. Door het obscuur, gemaskerd, in het donker te doen, geef je wat mij betreft aan dat je eigenlijk niet voor je mening durft uit te komen.

Dat je dit alleen maar doet omdat je anderen dat ook hebt zien doen.
Anders zou je wel trots en overtuigd van je eigen gelijk in het licht langskomen.
Je mening verkondigen.
En, wie weet, misschien wel een gesprek aangaan met een medewerker, bezoeker of iemand anders die daar langs komt.

Nee, in plaats daarvan kies je ervoor om, als een dief in de nacht, lafjes een paar stickers op een raam of een trapleuning te smijten. Zonder zelfs maar te kijken of ze blijven plakken, recht zitten en goed leesbaar zijn.
Saillant detail trouwens dat je stickers plakt met daarop de tekst ‘stop mondkapjes plicht’ maar wel zelf met een bivakmuts op komt aanlopen. Is dat niet ook gewoon een wat groter uitgevallen mondkapje?

Nou moet ik toegeven dat ik zelf ook mijn twijfels heb over deze vaccins en de oorsprong van het virus. Maar het gaat niet om het virus of het vaccin, het gaat om het kunnen blijven verlenen van andere medische zorg dan Corona.
Daar zijn al die maatregelen voor nodig.

Als minder mensen ziek worden door afstand te houden en een mondkapje te dragen, kan de reguliere zorg voor (beginnend) kankerpatiënten, COPD, MS, ALS, HIV, reuma, diabetes, artrose, nierdialyse en al die andere specialismen gewoon geleverd worden.

Of wat te doen als je aangereden wordt terwijl er geen capaciteit is op de Spoedeisende Hulp omdat die vol ligt met mensen die aan Corona lijden of zorgmedewerkers die normaal daar werken nu invallen op de IC omdat collega’s onder de werkdruk bezwijken.

Daar doe ik het voor.
Los van wat ik vind van het virus en de manier waarop deze crisis wordt aangepakt.
Ik wil graag dat de normale zorg toegankelijk blijft zodat alle mensen die medische hulp nodig hebben deze kunnen krijgen.
Wie niet gelooft dat de ziekenhuizen vol liggen: Ga eens praten met de mensen die er werken in plaats van stiekem stickers plakken.

En dat durf ik ook overdag best tegen je te zeggen. Daar heb ik geen sticker voor nodig.

Bovendien, lieve mensen, laten we nou eens eerlijk zijn: Als dit, deze crisis, de mondkapjes plicht, geen restaurants of bars en lege winkelstraten, als dat nou het ergste is wat ons in de afgelopen 70 jaar is overkomen. dan valt het allemaal nog wel mee toch?
Wij willen allemaal heel graag naar het buitenland omdat we het hier niet meer uithouden. We willen iets anders zien. We hebben recht op een vakantie in het buitenland, lijk het wel. Kunnen we dan nu eindelijk iets meer begrip opbrengen voor de mensen die met een bootje proberen de Middellandse Zee over te steken, op zoek naar een beter leven voor zichzelf en hun kinderen?

Er vallen hier geen bommen op huizen, wonen geen dictatoren, zijn er geen natuurrampen, uitgehongerde kinderen met vliegjes om hun mond, mannen met Kalashnikov’s of AK/47’s om hun nek of tanks in de straten. We mogen hier vinden wat we willen, stemmen wat we willen, eten wat we willen en zijn wat we willen. Dan valt het allemaal nog wel mee toch? Die mensen uit Syrië of Eritrea, die uit een oorlogssituatie komen, alles achterlaten en hun leven wagen om hier te komen, die mensen hebben het zwaar.

Wij niet.
Wij mogen alleen een jaar niet op een terrasje zitten. Waar zij vandaan komen zijn helemaal geen terrasjes meer. Zullen we het zo eens bekijken?

Laten we het een beetje in perspectief blijven zien, alstublieft. Bedenk me net dat dat prima zou passen op een sticker.

De foto boven is van Jan Leguijt