Als fervent fan van de Rolling Stones wilde ik natuurlijk afgelopen vrijdagavond bij de voordracht zijn van diaken én ultieme Stones-kenner Willem van den Berg over deze wereldberoemde Rock & Roll band.

Dat het in de Nicolaaskerk in Krommenie plaats zou vinden vond ik extra pikant omdat je dat niet direct zou verwachten.

Hun bizarre levensstijl werd immers gelinkt aan drank, drugs, vrouwen en verder alles wat door de kerk verboden was?

Samen met nog 80 andere ‘oudere jongeren’ die uit alle windstreken naar de kerk gekomen waren wilden wij daar meer van weten en na Willems’ uitleg bleek het toch zo gek nog niet.

Toen de Beatles en de Stones doorbraken ontstond er een soort tweekamp; je kon niet van beide topgroepen fan zijn. Je ging voor de nette Beatles in hun strakke pakken en gedekte kapsels met hun eigen keigoede songs of je koos voor hun ‘tegenpolen’, die flamboyante  Stones-mannen, uitgedost in de meest gewaagde outfits en wilde haren maar ook met hun eigen briljante muziek. Ik had in ieder geval een duidelijke voorkeur voor die laatste, die ruige muzikale losbollen. Van mijn gespaarde zakgeld kon ik af en toe een grammofoonplaatje kopen, draaien op de pickup, ‘Standing in the Shadow’ luisteren en dansen.

Bij binnenkomst werden we hartelijk verwelkomd door Neeltje Reijnders, al bijna 11 jaar predikante in de Nicolaaskerk. Samen met dominee Bart Vijfvinkel uit Wormer heeft ze deze bijzonder te noemen lezing georganiseerd.

De Stones hebben sinds hun oprichting in 1962 in totaal 365 verschillende nummers opgenomen. Dat is 24 uur non stop muziek! Twintig van hun liedjes bevatten ook religieuze elementen, zoals “Symphathy for the devil” en “Satisfaction”. Een aantal liedjes werd ten gehore gebracht met de tekst zichtbaar op het scherm. Een gedeelte uit de film ‘Rock and roll circus’ liet ons een optreden van Mick Jagger zien die met woeste zwart geverfde haren (vanwege zijn adoratie voor Elvis Presley, vertelde een bezoeker van de lezing) tijdens het zingen van ‘I thought I heard an angel cry’ zijn shirt uittrok en daarmee een duivelskop op zijn borst onthulde. Oeps…

Heel speciaal vonden we het toen organist Jos Martens op het kerkorgel met veel muzikaal spektakel het nummer ‘Paint It Black’ speelde. Mijn lievelingslied nota bene!

Willem heeft zo’n beetje alles van de Stones verzameld, inclusief een uitgebreide platenverzameling. Hij is twintig keer naar een concert geweest, ik maar 1 keer en dat was voor mij een onvergetelijk verjaardagscadeautje. Het was in september 1998 op het Malieveld in Den Haag. Na het openingsnummer ‘Satisfaction’ kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en dat hield helaas voor de 86.000 Stonesfans de hele avond aan. Hadden wij geen last van want terwijl het Malieveld veranderde in een gigantische blubberpoel, stonden wij fijn te genieten in een VIP tent dicht bij het podium (verschil moet er zijn) en hadden daar een veel gezelliger natje.

Ik heb nog steeds een voorliefde voor de muziek van de Rolling Stones, de rauwe nummers, de prachtige liefdesliedjes (‘As Tears Go By”, ‘Miss you’, ‘Angie’), de spirituele songs, en ja, dus ook de religieus getinte liedjes. Daarom mochten we ze in de Nicolaaskerk weer even zien en beluisteren en ons verwonderen over hun spirit, vooral die van Mick Jagger die op 77-jarige leeftijd ondanks een hartoperatie nog steeds op het podium danst en rondspringt alsof ouder worden geen vat op hem heeft. Sterker nog, de mannen gaan dit jaar gewoon weer op tournee in Amerika en Canada!

*Ruth*