Een nieuw jaar starten betekent ook: ruimte maken; opruimen dus! Voor mij geldt dat zeker.

Het is tijd voor bezinning want je moet nieuwe ideeën en plannen een plaats kunnen geven. Dus eerst ga je je hoofd leegmaken, dat is al lekker. In gedachten zet ik een streep onder wat was en blader nog even terug in mijn agenda van vorig jaar.

Veel gebeurd, machtig mooie maar helaas ook verdrietige dingen, het hoort bij het leven. De nieuwe agenda was al begonnen door leuk op te vullen met zaken waarvan ik in ieder geval zeker weet dat ze komen gaan. En verder… wacht ik het maar af.

De kerstzooi bij je thuis en eventueel op je werkplek opruimen is ook zo’n nieuwjaar klus. Een beetje weemoedig ontmantel ik de kerstbomen, rats de kerststukken uit elkaar en selecteer een diversiteit aan glitterijen (dat woord bestaat niet maar ik vind ‘m leuk) om deze tot slot weer voor een heel jaar weg te stoppen in de daarvoor bestemde opbergboxen.
In de flow van het opruimen zet ik ook meteen ongebruikte c.q. overbodig geworden spullen uit mijn keukenkasten weg. Dat moet voortgang krijgen, vind ik, met het uitruimen van álle kasten en lades in mijn huis. Want een mens vergaart wat in jaren van wonen en leven…
En een tweede leven hebben wij niet maar kunnen we onze spullen wel geven. Dat is goed voor het milieu en voor het goede doel.

In de Westzijde in Zaandam is sinds ruim een maand een kringloopwinkel van hulporganisatie Dorcas ondergebracht in de voormalige supermarkt Coop, daarna Lidle, daarna vreselijk verloederd kraakpand. Geen fraaie aanwinst qua aanzicht aan de (nog véél meer voormalige) ‘fluwelen’ Westzijde. Maar Dorcas behartigt, met behulp van duizenden vrijwilligers in de 35 winkels in Nederland en met allerlei acties, de belangen van honderdduizenden hulpbehoevende mensen in wel 14 landen, verspreid over Oost-Europa, het Midden-Oosten en Afrika.
En in deze riante en overzichtelijke winkelruimte, een andere geschikte locatie was niet zomaar voorhanden, mogen ze blijven zitten totdat de sloophamer komt.

Bij het binnentreden van de Dorcaswinkel kreeg ik wel even de schrik van mijn leven want daar lag een onwel geworden vent in een skipak naar adem te snakken. Als een echte ramptoerist wist ik me te vermannen want die kiek moest er komen natuurlijk. Toch?

Een mevrouw Elly, de coördinator op deze dag, vertelde mij nog veel meer wetenswaardigheden en vroeg meteen of ik nog vrijwilligers wist. En zeker iemand in het bezit van een busje zou handig zijn ter aanvulling van de inmiddels 40 vrijwilligers, voor het ophalen van aangeboden spullen bij de mensen thuis, zij die het zelf niet kunnen brengen:

“En nee, die zware donkere eikenhouten meubelen, die hoeven we niet want die worden toch niet verkocht en bedden nemen we ook niet aan, kijk maar even op de ‘Liever wel, Liever niet’ borden.”

Het is heel goed om de bruikbare spullen die je opruimt hierheen te brengen. Want tweedehands goederen kopen is niet alleen in alle opzichten goed voor het milieu en de impact op het klimaat, de opbrengst kan ook heel veel veranderen in het leven van de allerarmsten.

Dwalend door de grote winkelruimte met een enorm aanbod van de meest uiteenlopende artikelen voelde ik me als een kind in een snoepwinkel. Namelijk, ik hou er zo van, scharrelen en struinen, zo lang als ik ‘t me kan herinneren. Voor ik het weet stond ik een ‘duurzaam’ kleinood bij de kassa af te rekenen. Leuk voor mijn verzameling en voor een tweede leven!

*Ruth*