“Voor 11 uur besteld, de volgende dag bezorgd!” kon Rob Muntz nog net roepen tegen de kijkers van het consumentenprogramma Radar.
De rest van uitzending riep een ander beeld op: lange levertijden, moeilijk doen met geld terugkrijgen, onjuiste informatie en onder druk zetten van klanten.
Muntz zei dat het kinderziektes waren die het gevolg waren van ICT-problemen, sterke groei van het bedrijf, frauderende en ontevreden personeelsleden (die heeft iedereen wel!), trage leveranciers en ander ongemak waar hij zelf niks aan kon doen. Kortom: het was iedereen z’n schuld behalve van ex-VPRO-komiek Rob Muntz die na zijn tv carrière in Zaandam als online-meubelhandelaar aan de slag ging.
Om zijn onschuld te onderstrepen had Muntz zich verzekerd van de steun van Ank van Heeringen van Thuiswinkelwaarborg. Een fatale keuze. Van Heeringen zei dat ze vroeger erg tevreden waren over Muntz maar dat Lil.nl nu geschorst was vanwege het toenemende aantal klachten. Ondanks die schorsing was toch nog ergens het vertrouwenwekkende logo op z’n site blijven staan. Muntz kon er opnieuw niks aan doen: “We hebben 280.000 pagina’s…”
De klachten van gebruikers en het interview met een gewezen personeelslid logen er daarentegen niet om. Medewerkers zouden instructies krijgen om te liegen, eindeloze wachtrijen bij de telefonische klachtenlijn, levertermijnen worden overschreden en Lil.nl kwam pas met geld over de brug na dreiging met een incassobureau (en als de klager een negatieve recensie verwijderde)… “niets van waar” volgens Muntz.
Op de valreep wist Muntz nog te melden dat het bedrijf van Zaandam naar Assen gaat verhuizen.
De hele uitzending (18 minuten) is bij Radar te bekijken, een stukje op YouTube staat hieronder.
Dag, een goede en doordringende mail. Het spreekt alleen maar opportunisme uit het bedrijfsvoeren. heb op 8 april ook een salontafel besteld voor bijna 900€. Waardeloos dat mensen een bedrijf laten klappen en veel mensen achterlaat met geldverlies en wantrouwen. Moeten ze een keer uitleggen aan mensen die persoonlijk failliet worden verklaard. als ik iets kan doen voor jou of jij voor mij dan zou ik graag de zaak oppakken!
Met vriendelijke groet,
Rob Weustink
06-33474653
Ik heb in 2012 vier maanden gewerkt voor deze club omdat ze toen nog naast mijn woning gevestigd waren, in plaats van op de Achtersluispolder. Ik heb er hard gewerkt in magazijn en op de bestelbus voor bezorging. Ik ging het hele land door daarmee en vond het erg leuk.
Ik merkte na verloop van tijd dat mijn enthousiasme ergens onder leed en kon dat niet plaatsen. Achteraf gezien was dat de onuitgesproken invloed van Robbie geweest en heb hem erover aangeschreven, een jaar later of zo, in een prachtige email, om hem te laten weten dat hij zijn medewerkers wel wat plezieriger mag behandelen.
Dom van hem, want ik deed àlles voor hem, werkte mij letterlijk in het zweet en niks was mij te dol. Hij zag mij als een aanpakker die er zin in had en schakelde mij aanvankelijk graag in. Heb zelfs op zaterdagmorgen, toen mijn kinderen bij mij te logeren waren, een rit naar Den Bosch gemaakt met (nog kleine) kids erbij en maakte er weliswaar een feestje van (ze zaten voorin blij te kwetteren als een stel vogeltjes) maar had zo'n klus ook kunnen weigeren; ik had immers een nulurencontract en was nergens aan gehouden. Dat bleek dan ook, toen Robbie uit het niets tegen mij zei: "Je hoeft niet meer te komen," zonder verdere uitleg, ondanks trouwe dienst en extreme beschikbaarheid. Ik dacht aanvankelijk dat hij diezelfde avond bedoelde, omdat hij eerder had gezegd dat ik spullen zou wegbrengen naar PostNL, maar ik werd ook daarna niet meer gebeld voor opdrachten.
Ik liet het erbij; de lol was eraf. En dat kwam niet van mij vandaan.
Jaren later sprak ik ex-collega's, stuk voor stuk betrokken mensen die net als ik zich graag tot het uiterste inspanden en daar weinig van terugzagen van Robbie: veel nemen, te weinig geven. Zeker salaris was karig te noemen.
De IT als reden van problematiek opvoeren is pure onzin. Compagnon Ruben had - aanvankelijk - de software zelf ontworpen voor dit bedrijf, dat aspiraties had om Cool Blue te evenaren in grootte en bedrijvigheid. Ook zoiets. Wie haalt het in godsnaam in z'n hoofd om tot elf uur 's avonds orders aan te nemen, die DAARNA nog gepickt, ingepakt en naar PostNL gebracht moeten worden. De 24-uurs economie doet de mens, diens gezondheid en diens vrijheid, vakkundig de das om, in mijn beleving, omdat stress geen grenzen kent als je de hele dag èn avond in touw bent, plus een deel van de nacht. Dan lever je levensplezier in. Dat lijkt mij niet normaal en ook niet nodig. Dat terzijde, maar het geeft aan hoe 'de wereld aan vlijt ten onder gaat' - vrij naar Max Dendermonde.
Leverproblemen en het niet restitueren van betalingen duidt mijns inziens op het ontberen van munten bij Muntz en companen. Dat kan ieder op z'n vingers natellen. Tel daarbij op wat interne problemen èn de drang om te groeien voorbij eigen mogelijkheden, dan doet men zichzelf al heel gemakkelijk de das om.
Dat heb ik eerder gezien; ben getuige geweest van drie faillissementen in mijn carrière waaronder twee van mijn eigen bedrijven, waarvan één een groothandel/importeur. Dan ken je de problematiek en de tekenen. Geen geld, geen leveringen; geen leveringen, kwade klanten; en betalingen worden niet of met moeite terugbetaald.
Overigens is geld relatief als je ziet in welke auto's compagnon Ruben reed, die een flink huis in de bossen was gaan bewonen, in 't hoge noorden. Een schril contrast overigens met de bescheiden vierdehands Toyota van Robbie.
Voor de duidelijkheid: dit gun ik niemand en voor leedvermaak is geen plaats. Ik gun deze man de wereld en misgun hem niets. Ik zou zo opnieuw met hem het avontuur aangaan alleen zou ik, wijzer geworden, alles uitspreken.
Het getuigt van moed om te ondernemen en helaas, helaas, komen bruikbare adviezen niet zozeer te laat maar worden ze door eigen wijsheid vaak in de wind geslagen.
En... dat mag. Ieder heeft recht op z'n eigen les. Dat sterkt de mens.
We zijn hier mijns inziens niet gekomen om rijk te worden maar om iets te leren, en daar hebben we uiteindelijk een heel leven voor.
Wat ik over Robbie schrijf is gewaagd, omdat het waar is. In ieder geval vanuit mijn optiek. Je hoort geen kwaad te spreken, zeker niet over je oude baas, maar dat doe ik niet; ik houd hem de spiegel voor en hij heeft mij al getoond dat hij daar niets mee doet, door naar zijn hoofd te wijzen toen ik hem ontmoette, lang na het schrijven van mijn email, waarin ik hem keurig en onberispelijk attendeerde op wat hij zelf deed.
Dat vindt men niks, in dit kouwe kille polderlandje; men verwijt een ander wat men zelf doet en men wil vooral dat een ander stopt met wat men zelf doet.
En dat fenomeen kent iedereen. Helaas. Het gaat er echter om de contouren ervan te herkennen, zodat we elkaar daarop kunnen aanspreken, opdat het hier - uiteindelijk - een leefbare wereld wordt.
Dat is het nu niet. Het is een samenleving die niet samen-leeft. Verkankerd, koud en kil.
Dat het zo geworden is kan niemand verhelpen. Het is wel aan ons om te bepalen of we dat zo willen laten.
rj
‘Ondanks die schorsing was toch nog ergens het vertrouwenwekkende logo op z’n site blijven staan. Muntz kon er opnieuw niks aan doen: “We hebben 280.000 pagina’s…”’
Dit doet vermoeden dat de website niet echt vakkundig opgezet is.
En dan zijn zeker alle problemen die nu op gaan treden het gevolg van 'logistieke problemen veroorzaakt door de verhuizing van Zaandam naar Assen' of iets dergelijks. Is er trouwens geen sanctie op het onterecht tonen van een keurmerk op je website? Kan ik ook zomaar iconen van iDeal, thuiswinkel, consumentenbond, enzovoorts op een zelfgemaakte website gooien? Daar moet toch iets tegen geregeld zijn?