Het zit erop voor Peter Rijnja als parkwachter van het Wilhelminapark Wormerveer. Na 35 jaar zwoegen, ploeteren, lachen, janken en genieten vierde Peter zondagmiddag – 21 juli – zijn pensioenfeestje in zijn geliefde park.

Om 13.00 uur druppelden de eerste vrienden van het Wilhelminapark én van Peter binnen. Onder een grote partytent stonden koffie, thee, frisdrank en zelfgemaakte gebakjes al klaar. Een gezellig praatje, mooie cadeaus, leuke anekdotes en de geschiedenis van het park kwamen voorbij. Peter liep met een grote glimlach glunderend door het park.

Als parkwachter was Peter verantwoordelijk voor het dagelijks onderhoud van het park, voor het voeren van de eenden, kippen en duiven, het vervangen van de beschoeiing van de sloot en vele andere (eenmalige) activiteiten. Voorzitter Harold Bakker van Vereniging Wilhelminapark vertelde in zijn speech wat er zoal allemaal in die 35 jaar is gebeurd.

Dat was 47.628 keer een hek sluiten, maar ook 47.628 keer een hek weer openen. Dan zijn er alleen hiervoor al ruim 13 miljoen meters gelopen. Dat is van hier naar Paramaribo en weer terug.

Harald vervolgt zijn speech met een verhaal over de bijzondere bomen die in het Wilhelminapark zijn gepland. Zo zijn er de burgemeestersbomen waarvan die van Jan Hamming de laatste is. Ook enkele vip’s hebben hun eigen ‘stille’ boom. Het gezelschap verplaatst zich richting de duiventil waar een bijzonder cadeau staat te wachten. Peter krijgt zijn eigen boom. Het was een hele zoektocht, maar in België op de grens met Frankrijk is een ‘Liriodendron tulipifera’ (tulpenboom) gevonden. Peter reageert verbaasd ‘dat is de boom die ik graag wilde hebben, dit had ik echt niet verwacht’. Volgens Peter is het één van de mooiste bomen. De op tulp lijkende bloemen gaan bloeien voordat de boom in blad staat. Nadat de boom zijn bladeren heeft komt deze nog een keer in bloei.

Daarna volgt nog een klein, bijzonder cadeau met een historie in het Wilhelminapark. Tijdens storm Poly viel een beuk om, waardoor een taxusboom sneuvelde. Van de stam van deze taxusboom is een kunstwerk gemaakt. Hierdoor kan Peter een stukje Wilhelminapark als aandenken mee naar huis nemen.

Ik had dit echt allemaal niet verwacht. Ik dacht er komen een paar mensen, maar het zijn er veel meer. Wat geweldig, het kunstwerk krijgt een ereplaats thuis!

In het archief werd een stuk gevonden waarin het toenmalige bestuur hoopte dat Peter voor langere tijd zou blijven. Dat is gelukt, Peter is de parkwachter met de meeste dienstjaren geworden. Op de vraag wat hij het meeste gaat missen antwoord Peter ‘Ik ga heel veel missen, maar vooral het praatje met de mensen en het verzorgen van de dieren’.

De afgelopen 35 jaar gebeurde er altijd wel iets. Al die verhalen zitten in het hoofd van Peter. ‘Wat als je op een regenachtige winterse dag hier een verhalenbundel van maakt? De memoires van een parkwachter, 35 jaar Wilhelminapark.’ Wij hopen dat Peter zijn vrije (pensioen)tijd gaat gebruiken om al die verhalen op te schrijven om met ons te delen.

Onder een slideshow met veertien foto’s (klik op pijltjes of swipe):

Tekst: Redactie De Orkaan, Foto’s: Michel Schermer