Afgelopen dinsdag plaatsen we een artikel over de plastic speelveldjes die overal aan de Zaan opduiken. Ze worden gloeiendheet in de zon, geven statische elektriciteit af en de kunststof vezels dwarrelen door de natuur.
Wethouder Breunesse liet weten dat het kunstgras een veilige ‘valondergrond’ biedt, echt gras zorgt voor viezigheid onder de schoentjes, en dat je met kunstgras leuke kleurtjes kan gebruiken. Orkaan-lezer Gemma de Vries reageert daarop. Wij plaatsen haar reactie 1:1
Jammer dat er in de reactie van de wethouder niet wordt ingegaan op het loslaten van stukjes kunstgras die vervolgens weer eindigen als (micro)plastics in het milieu.
Wat wil je een kind meegeven? En waar ligt de prioriteit tijdens het spelen? Er is in gemeente Zaanstad een breed onderzoek gedaan naar de beleving van kinderen bij de betonnen schoolpleinen, daaruit kwam naar mijn idee dat spelen in het groen veel meer ontspanning bood dan op beton. Geldt dat dan ook niet voor plastic/kunstgras tegenover echt gras? En is het doel dan om een kind schoon te houden? Of is het doel om echt te vergroenen middels gras en kinderen weer vies te laten worden? Daar mogen best vieze schoenen bij horen wat mij betreft.
Geef een kind echte natuur, een vieze broek met grasvlekken en vieze schoenen, in plaats van brandplekken door kunstgras. Want ook in de winter maakt dit brandplekken op de huid als ze slidings maken! Als mijn kinderen helemaal vies thuiskomen, zeg ik altijd, goed zo! Jij hebt lekker buiten gespeeld…
Het milieu is te waardevol om vol te leggen met kunstgras en daarmee microplastics, omwille van wat onnatuurlijke kleuren en ‘veiliger vallen’. Kinderen kennen zelf goed hun grenzen, laten we ze weer wat meer ruimte geven om die in een natuurlijke omgeving te ontdekken.
Door Gemma de Vries (inleiding Merel Kan, foto van de ‘meet-opa’), info eerder artikel over kunststof speeltuinen.
Als kinderen vallen, is er een risico dat ze zich verwonden.
Maar als zij zich niet zouden verwonden, leren ze niet om te gaan met de risico's van het leven. Hier is veelvuldig onderzoek naar gedaan (het leverde de slogan: "no risk-no play" op)
Het zou fijn zijn als beleid wordt gemaakt op basis van (wetenschappelijk bewijs) in plaats van op basis van een lobby.
Aan de rand van zowel het schoolplein van mijn werk, als van mijn kinderen, groeien brandnetels. Wel zo prettig! Want naast dat dit broodnodige waardplanten zijn voor organismen zoals vlinders, leren de kinderen ook om te gaan met deze "risico's". Ja, het kost soms wat prrrrrikweg, azaron of azijn, maar het gebeurt de kinderen heus niet keer op keer op keer. Ze _leren_ en ontwikkelen. Er groeit ook kleefkruid-en dat levert dan weer veel plezier op!
Nu valt er natuurlijk iets te zeggen dat kinderen dankzij de kunstgrasspeelveldjes om leren gaan met brandwonden....maar mijns inziens is dat toch een verschil.
Amen
Bedankt voor deze brief Gemma de Vries.
Ik ben ook bang dat het een kwestie van het kostenplaatje is. Een synthetische plastic speeltuin vereist minder onderhoud.
Er bestaan in NL ook mooie speeltuinen die door een vrijwillige commissie in de buurt wordt onderhouden. Zou mooi zijn als er meer in deze richting gedacht kan worden. Indien mijn vermoeden inderdaad klopt dat het om kostenbesparing gaat.
Dit soort veldjes (kunstgrasmatten) zijn gemaakt van gerecycled plastic, dit kan niet verder worden afgebroken en verbranden is 'slecht'. Dus is het zogenaamd goed voor het milieu.
Microplastics en de speelervaring doen dan niet terzake. Ja het is echt superkansloos, vroeger had je nog echte speeltuintjes. Met echt gras, bomen om in te klimmen (althans dat deden we) en stevige speeltoestellen van staal meestal i.p.v dat kansloze kunsthout/kunststof
Die Stalen speeltoestellen zijn,waren ontworpen door
Aldo van Eyck een uit nederland komende, wereldwijd geroemd architect.
Het laatse exemplaar stond bij het speelplein jan steijnstraat te Rooswijk. Bij eerdere opknapt sessies werd dit gespaard vanwege historische waarde.
Nu is het met grof geweld verwijderd en vernietigd.
eeuwig zonde.
Helemaal eens met Gemma!
🤔 misschien bedoelt de (Groenlinkse)
wethouder "dat scheelt veel maaikosten", maar kon hij de juiste woorden niet vinden.