Of je nou door het dorp loopt, het plaatselijke nieuws volgt via een gedrukte versie of meekijkt op de sociale media, elke keer kun je vaststellen dat Oostzaan een groot kloppend hart heeft.

door Jack Bono Woestenburg van Dalen

We zorgen voor de verdwaalde muskuseenden, helpen het biksteenmolentje weer aan wieken, dekken elke dag het tafeltje, doen rondritten met belbussers, helpen de inlopers aan een uitje in de Lishof en zo zijn er tal van voorbeelden te noemen.

Afgelopen week was er een enorme watersnood in de Zuidelijke provinciën, in België én Duitsland. En dan pakt de Oostzaanse vrijwilliger bij de Brandweer gewoon de boot. Laadt deze op en sleept hem naar Luik. Dat is toch bewonderenswaardig. En kanjers als Daniëlle Riksen, ambulancemedewerker, reist af naar het zuiden en geeft Rutte gewoon een lesje menselijk handelen. Zo hoort dat en zo kan dat. En als op dinsdag in België een dag van nationale rouw heerst, dan hangt ook de vlag op de Oostzaanse Brandweerkazerne halfstok. Dat is meeleven, meedenken en respecteren. Dat is waar Oostzaan voor staat!

Het onwerkelijke werkelijke verenigingsleven is opzienbarend en bewonderenswaardig, voor ‘elck wat wils’ geldt zeker in dit prachtige dorp. En dat de Oostzaner zeikt over van alles en nog wat hoort er gewoon bij, dat zit op de een of andere manier ingebakken in de genen, ook bij de buitenpoorters, die, als dat al kan, nog harder zeiken. Maar bij de ‘echte’ Oostzaner maak je daarmee de pis niet lauw, ze halen hun schouders op, draaien zich om en gaan verder waar ze mee bezig waren. Daarom is het zo goed dat Oostzaan nog steeds haar eigen beslissingen neemt, het verbroederd en geeft hoop en kracht. Oostzaan, dat zijn toch louter kanjers met het hart op de juiste plaats? Nou, echt wel!