Doorgaans houden we ons niet bezig met landelijke politiek, maar als hunnie naar de Zaan komen, dan maken we een uitzondering. Het Forum voor Democratie waagde die stap, en we waren erbij.

Het persvak mochten we niet in, besloot een strakke knaap in Suitsupply nadat hij onze website had gecheckt, maar we vonden een prima plek. Al zat TAETS stevig vol.

Om eerlijk te zijn – en dan zijn we even eerlijk nu – hadden we dat niet verwacht. Na alle signalen die we kregen over nep-inschrijvingen, lag een halflege zaal meer voor de hand.

Mensen waren van heinde en ver gekomen om Thierry, Theo, en Annabel te horen vertellen dat ze een hechte groep vormen. De crisis is afgewend.

De opkomst van Thierry was meesterlijk. Wethouder Mutluer zou zeggen ‘OnZaans’, wij vonden het Amerikaans. Op vier punten van het podium dat in het midden van de zaal was opgebouwd, waren vlammenwerpers gepositioneerd en daartussendoor sprong De Thier! Het publiek werd wild en ging staan als één man (m/v).

In een mum van tijd maakten we vrienden voor het leven met de dame uit Twente naast ons en een besnorde heer uit Eindhoven voor ons. We deelden pepermunt en kussen.

Baudet haalde direct de angel (Otten) eruit door te stellen dat de zaak eigenlijk het aller allerergste was voor hemzelf. Hij was immers ook nog een persoonlijke vriend kwijtgeraakt. De regie vergat daarbij het muziekje in te starten dat ongetwijfeld klaarstond.

Wel werd een film gestart die Thierry’s Holland liet zien. We zagen schaatsende mensen, de Afsluitdijk (Thier keek ernaar alsof hij hem eigenhandig had gebouwd), weidse vergezichten over velden van toen er nog geen asielzoekers woonden… nou ja, alles van toen geluk nog gewoon was. De bombastische filmmuziek zorgde voor het beetje extra.

Daarna vertelde Thierry dat hij eindelijk had waargemaakt wat hijzelf altijd al had gewild: het bestuur van Forum was uitgebreid met Lennart van der linden, Astrid de Groot en Olaf Ephraim. Later zou hij door een lid gewezen worden op het feit dat die beslissing langs de ledenraad moest, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na het serieuze deel werd het tijd voor een grapje. Hiddema kwam op. Koddig vroeg hij het opgewarmde publiek of hij zich of moest splitsen af moest blijven. Blijven natuurlijk, Theo! Gejuich. De kritiek van Theo op Thierry was een gevalletje framing.

Annabel Nanninga was minder grappig. Ze verwees een tikkie trots naar haar twittergedrag, en – weer een tikkie trots – naar haar slechte verstandhouding met Femke Halsema. Die appt weleens off the record, maar daar doet de Annabel niet aan. Verder was het – ook al – framing dat je in de partij geen kritiek mag uiten. Juist wel, mensen! Dat is de zuurstof. Asielzoekers vertegenwoordigen een epidemie.

Na Paul Cliteur (We zijn een hechte club) en Derk Jan Eppink (hou vast aan gas), mochten er vragen gesteld worden uit de zaal. Onze vriend uit Eindhoven had een prangende vraag, maar hij kwam niet door de screening. Achteraf zegt Thierry verbaasd te zijn over het feit dat er geen vragen over het verleden zijn gesteld. Misschien moet hij te rade gaan bij de screen-dame met de microfoon. Die in de rode jurk.

Over het feest na afloop valt weinig te melden. De sterren werden belaagd, we konden er niet bij, er werden boeken gesigneerd, er was Ramon Beense en die zong Oh, Sabberdiosia.

We maakten een documentaire van een minuut:

En we twitterden de avond mee: