Waar we eens wisten dat we thuis waren in Zaanstad als we de Era-flats in beeld kregen, vormde De Wortel van Oostzaan ons welkomstcomité sinds we naar het kippendorp emigreerden.

Wij groetten hem en hij groette terug.

We vermoeden dat moeder Natuur in hoogsteigen persoon gezorgd heeft voor het neerhalen van onze vriend, tijdens dezelfde storm die de molen verderop onthoofdde.

Maar het moeten mensenhanden zijn geweest die hem een paar weken geleden respectloos ondersteboven op zijn wortelhoofd terugplaatsten…

Nu ligt hij er verslagen en gebroken bij. Toen wij vandaag op bezoek gingen meenden we zijn gefluisterde laatste woorden op te vangen:

Ik heb jaren, fier oranje,
op deze plek gestaan.
Geworteld in het geheugen,
van mensen uit Oostzaan.

Nu lig ik weg te rotten,
de Aldi kwam hier ooit.
Ontworteld, hoop vervlogen,
van dan, toen, nu, naar nooit.

We stonden een (Oost)Zaans minuutje stil…

Update: zojuist ontvingen wij via Joop Giesendanner van Oudheidkamer Oostzaan een babyfoto van onze wortel.:

baby-wortel

De foto linksboven komt van de Facebookpagina van CDA Oostzaan.