Het klinkt indringend en even denk ik dat het de wekker is. Het gekraai van hanen hebben we leren negeren, da’s nou eenmaal onderdeel van wonen in Oostzaan. Maar door dit geluid zit ik rechtop in m’n bed. Een blik op mijn telefoon leert dat het te vroeg is: 05:11. Mijn man is er ook wakker van geworden en het gebrul blijft aanhouden. 

‘Een koe, toch?’ vraag ik hem. 

Hij draait zich om en zegt ‘ja’. 

‘Wat zegt ze?’

‘We spreken geen koes’, en hij slaapt nog even door. 

Ik probeer ook te slapen, maar het zit me niet lekker. Wat nou als er een koe in het water terecht is gekomen? Wat als ik het wel hoorde, maar niks heb gedaan? 

Als ik beneden kom zit hond Abe onrustig voor de deur richting het gebrul te kijken. Het is tijd voor actie. 

In de djellaba waarin ik slaap – en die ik van mijn dochter allang in de zak van Max had moeten gooien omdat ‘ie niks voor me doet’- spring ik in de kano laat ik me wiebelig in de kano zakken. Abe springt tussen mijn benen, scherp met zijn neus vooruit. Op het eerste eiland tegenover mijn huis staan schapen. Ze zijn niet lang geleden naar de kapper geweest en zien er rustig uit. Ik roei door naar het eiland erachter. 

De twee stukken grond worden gescheiden door een smalle sloot, en vanuit de kano wordt ons zicht geblokkeerd door hoog wuivend riet. Abe wordt onrustig en kort daarna ruik ik iets dat ligt te rotten. Op het moment dat ik de grote dode vis zie, brult van heel dichtbij, net achter het riet, de koe. Ik schrik, maar ben ook blij. Nergens in de sloot is een koe te water te zien. Voor de zekerheid vaar ik het eiland rond. 

De rest van de dag breng ik door in Zaandam, maar bij thuiskomst hoor ik weer dat gebrul. Hoewel de zorgen voorbij zijn bel ik toch even met boer – boerman- Koeman om te vragen wat er is. 

‘Hij verandert in een stier’, zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 

‘Hij?’

‘Nou, het is een zij. Ik heb hem zelfs gemolken. Maar ze gedraagt zich als een stier en begint er ook op te lijken. Graven, brullen, dekken, de anderen lastigvallen… google het maar.’

Dat doe ik en het bestaat. Onze bruller is een nymfomaan met stierengedrag. Door cysten op de eierstokken kan het effect zijn dat ze alleen nog maar wil voortplanten. En door de hormonen die in de war raken lijkt ze meer en meer op een stier: smallere heupen, minder vet, ze/hij geeft geen melk meer en wordt onvruchtbaar. 

Ik hoop dat de ziekte omkeerbaar is. Want voor een koe die staat te verstieren zal vast geen plek zijn op een boerderij. Zelfs niet als de boer Koeman heet. 

Recept

Mijn moeder hoorde het geluid van de koe/stier en kreeg direct inspiratie voor een lekkere salade:

Masseer je biefstuk in met tomatenolie en de peper en snijd gedroogde tomaten in reepjes. Bak de biefstuk bruin maar niet gaar van binnen. Haal uit de pan en bak champignons. Maak een lekkere dressing (mosterd, azijn, mayo, tomatenolie) en meng deze met sla naar keuze. Leg de sla met dressing op je bord en gooi je warme champignons erover. Snijd je biefstuk in dunne plakjes en verdeel over de borden. Lekker met stokbrood.