Bij De Orkaan weten we hoe belangrijk nieuws is, het is de reden dat we bestaan. En hoewel we graag verhalen brengen over buurtkeukens, nieuwe winkels of lokaal talent dat schittert op het wereldtoneel, zijn er dagen dat de harde realiteit de overhand neemt. Gisteren was zo’n dag.

Een gekantelde vrachtwagen op de A8 vol klei, een drenkeling die gelukkig een fanatieke winterzwemster bleek te zijn, een gewelddadige overval waarbij een agent gewond raakte, en een chaotisch ongeval in Wormer. Het was een dag vol sirenes en incidenten. En ja, dat levert ‘een stroom’ van 112-berichten op.

We kregen kritiek: ‘Te veel 112-nieuws!’, ‘Hebben jullie niets beters te melden?’, ‘Kan het niet minder?’, maar ongelukken en incidenten hebben geen schema, geen contentkalender en al helemaal geen oog voor onze voorkeuren.

Als journalistiek platform hebben wij een taak: informeren.

Niet iedereen ziet graag een rij 112-berichten op een dag voorbijkomen, maar voor veel lezers is het wél waardevolle informatie. Waarom vliegt die drone boven mijn hoofd? Wat doen al die hulpdiensten? Is het veilig? De keuze om een artikel te publiceren wordt niet ingegeven door sensatiezucht, maar door de behoefte om te vertellen wat er speelt in de Zaanstreek.

En nee, we plaatsen echt niet alles. Kleine ‘botsinkjes’ zonder letsel, aanhoudingen van winkelboeven, of situaties waarin mensen hulp nodig hebben door persoonlijke omstandigheden – daar maken we doorgaans geen artikelen van. Zelfs niet als we er met onze neus bovenop staan. Want ook bij slecht nieuws maken we keuzes.

We begrijpen dat het nu en dan voelt alsof de wereld even wat somberder wordt als de ene na de andere 112-melding verschijnt. Maar dat is niet onze schuld. Wij maken het nieuws niet; we brengen het. De realiteit is dat er dagen zijn waarop het slechte nieuws zich opstapelt. Gelukkig zijn er ook dagen vol goed nieuws, en dat beschrijven we met net zoveel liefde.

Wij zijn hier om te informeren, de sirenes te verklaren en de verhalen achter de gebeurtenissen te vertellen. Soms is dat 112. En soms is dat gewoon het leven.

Door: Merel Kan, foto van Eelco Aartsen