Zonder direct op de inhoud in te gaan, bezitters van schuilnamen als ‘Lul Verhaal’, ‘Sinter Klaas’, ‘Kapje Verkeerd’ en ‘Bedankt voor de Banaan’ probeerden de afgelopen dagen hun verdwaalde mening in CAPS LOCK via onze site voor het voetlicht te brengen.

Elke Orkaan-huisregel werd met voeten getreden, want we zijn dan ook een lekker eigenwijs volkje. Het positieve is dat mijn collega-Orkaner deze maand moderatiedienst heeft (en dat is geen pretpakket), en het bereik van de site steeg ruim boven de 20.000 dagelijkse bezoeken.

In meer dan vijf jaar Orkaan leer je je niet te druk te maken om bedreigingen, geconcentreerde domheid en beledigingen. Gek genoeg werd ik toch door één reactie geraakt. Het ging om een commentaar dat via Facebook gegeven werd op het artikel over De Weggeefwinkel in de Stationsstraat in Koog aan de Zaan:

‘Gebeurt hier gewoon via fb groep van 9000 leden’

Een reactie zonder vastzittende caps lock, zonder gescheld, feitelijk oké en onder eigen naam… Niks mis mee. Waarom stak het dan toch?

Een dag voor de opening van de weggeefwinkel bezoek ik Raymond Olivers in de winkel waar alles gratis is. Zijn accent verraadt dat hij niet uit de Zaanstreek komt, en met gezond Zaans wantrouwen vraag ik wat hij hier te zoeken heeft.

De Limburger van oorsprong heeft in de omgeving een baan gevonden, maar een woning zit er, voor hem als starter, de komende jaren niet in. Hij kraakt, met een klein clubje dat in hetzelfde schuitje zit, het oude pand van de Nutsspaarbank in Koog aan de Zaan.

Op mijn verzoek neemt hij plaats bij de ingang van de oude bank, ik werp hem mijn gloednieuwe microfoontje toe (met 6 meter snoer! #trots), hij klemt het op zijn kraag en vertelt ietwat stijfjes over de weggeefwinkel die ze hebben ingericht.

Na het interview leidt hij me rond in het oude gebouw. Het ‘ietwat stijve’ is als sneeuw voor de zon verdwenen. Raymond toont details, neemt me mee naar de kluis in de kelder (mega-dikke deuren!), vertelt dat ze de afgebladderde kozijnen dolgraag willen vertroetelen, gaat me voor naar de woning erboven waar het trappenhuis wordt opgesierd door de mooiste glas-in-loodramen, wijst op de lekkage in het dak die sowieso al gemarkeerd wordt door de emmer die eronder staat, laat zien waar ze de schimmelplekken weg hebben proberen te werken en de liefde voor het pand spat ervan af.

Maar dat is het niet alleen. De kraak is vrij geruisloos verlopen en het contact met eigenaar Olam verloopt vooralsnog goed. Ze kunnen er dus voor kiezen stilletjes te blijven zitten om er simpelweg zelf te wonen, maar dat doen ze niet. Zichtbaar zijn, contact maken en verweven zijn met de buurt is wat ze willen, sociaal contact en interactie.

Wat me raakt aan de reactie ‘Gebeurt hier gewoon via fb, groep van 9000 leden’ is het feit dat het een het ander niet uitsluit of meer of minder maakt. Al is bereik van 9000 mensen online fijn, en kunnen er veel mensen blij gemaakt worden, het is geen wedstrijd.

De Weggeefwinkel zal geen 9000 mensen online bereiken, maar het contact met Raymond en zijn medebewoners, het echte praatje, de gedrevenheid en de wil om het mooier te maken en goed te doen, liet me weer even zien dat mensen deugen.

Wat vooral stak is dat ik erin faalde om dat in het filmpje en in het begeleidende stukje over te brengen.

PS. Met de rolschaatsen boven op de foto zakte ik ook al door het ijs: na één keer vallen heb ik ze nooit meer aan durven doen. Hopelijk vinden ze een beter baasje via de Weggeefwinkel.