Gisteren debatteerden wethouder Stijn Nijssen en Ducktopia-beheerder Cor Hottentot op nationale radio onder leiding van Dolf Jansen. Het gesprek ging niet over muskuseenden. Het ging over iets veel groters: identiteit, wortels, en de vraag wie ergens thuis is en wie niet.
Aan de ene kant zat de wethouder: beheerst, koel, een man van de balans. Hij maakte grappen, oogde ontspannen en omschreef de eenden als grote dieren die voor onveilige verkeerssituaties zorgen. Zijn plan: alle muskuseenden uit het dorp verwijderen.
Aan de andere kant de beheerder van Ducktopia: geworteld in de klei van Oostzaan, fel en gepassioneerd. Voor hem was dit geen beleidskwestie, maar een strijd om een stuk van zijn leven. Hij kent de eenden, heeft berekend dat er ruimte is voor zeventig exemplaren, en ziet ze als onlosmakelijk onderdeel van het dorp.
Onder het debat sluimerde iets fundamentelers: de botsing tussen beleid en beleving. De wethouder sprak over regulering en structuren, zonder precies te weten hoeveel eenden er eigenlijk zijn. De beheerder sprak over hoe het dorp was en zou moeten blijven. Over hoe ‘ze daar in de gemeente’ misschien plannen maken, maar geen gevoel hebben voor wat Oostzaan echt is.
Het was meer dan een discussie over vogels. Het was een clash tussen de taal van het bestuur en de taal van de straat. Tussen spreadsheetlogica en dorpsgevoel. Tussen iemand die op bezoek is en iemand die thuis is.
Aan het einde van het debat had de wethouder vast niet het idee dat hij verloren had. Maar de vraag is of hij echt iets gewonnen heeft. Want beleid mag dan keurig in balans zijn — als je de ziel van een dorp mist, blijf je een buitenstaander.
En in Oostzaan weten ze: wie geen wortels heeft, waait vanzelf weg.
Klik op de afbeelding hieronder om bij het fragment van de uitzending te komen ⬇️
Oostzaan en eenden horen bij elkaar getuige de bijnaam van Oostzaners: Eendenpullen.
Een andere bijnaam is Doppenhokkers en die bijnaam is afkomstig van de vele Oostzaner eendenhouders die het afval van pelmolens opkochten.
Tussen 1900 en de 1e Wereldoorlog waren er in Oostzaan constant 20.000 eenden en de eieren werden voornamelijk gebruikt voor de beschuitindustrie.
Wat een fantastische column! Spijker op de kop! Over de leefwereld versus de systeemwereld. Dit zou een les moeten zijn voor alle beleidsmakers!
Mevrouw Kan, is dit nu een verslag of een column? Het komt op mij over als van iemand met veel hart voor Oostzaan en daardoor ietwat weinig distantie. Da's prima voor een column, maar misschien niet voor een verslag. Beschouw dit svp als opbouwende kritiek, want verder ben ik erg geïnteresseerd in uw stukken.
Doordat de titel van het artikel begint met haar naam lijkt me er geen andere interpretatie mogelijk dan dat het een opiniestuk betreft.
Prima geschreven en verwoord!