Met kaarsrechte rug en kleine stapjes loopt hij over de stoep, voorbij de etalage waarachter niet lang geleden Bakkerij Honig zat. In Oostzaan had ik hem nog nooit gezien, maar het verbaast me geen moment dat hij er is.

Ooit dacht ik dat hij me stalkte, maar inmiddels ben ik ervan overtuigd dat hij niet van m’n bestaan weet, en geen flauw benul heeft van zijn rol in mijn leven.

Achtentwintig jaar geleden viel hij me voor het eerst op. In Den Bosch namen we dezelfde trein, hij ging er ook uit in Zaandam. Hij zat schuin tegenover me en ik bedacht dat hij wel wat weg had van Mr. Miyagi uit The Karate Kid.

Daarna zat ik vaak met hem in de trein. Soms zag ik hem in Amsterdam, een andere keer stapte hij pas op in Utrecht. Omdat er geen enkele regelmaat zat in de dagen en de tijden waarop ik reisde en hem zag, vond ik het wat eng. Maar hij maakte nooit contact, hij keek me geen enkele keer aan.

Op straat begon ik hem door de jaren heen ook te ontdekken. Hij liep door de Vinkenstraat, de Ronde Tocht, door Wormer, op Schiphol, ik zag hem in Rotterdam … Altijd alleen, doelgericht onderweg, met een aktetas in zijn hand. Hij lijkt nooit ouder te worden.

Waar hij eerst gedoopt werd tot ‘De Stalker’, vervolgens tot ‘Mr. Miyagi’ werd hij uiteindelijk ‘De Figurant’. Want het is alsof de regisseur van mijn leven een chronisch tekort aan figuranten heeft, en hem steeds maar weer door het beeld laat lopen.

Ooit werd het me te veel. Ik fietste over de Westzijde richting centrum, toen hij het ter hoogte van De Bullekerk waagde me tegemoet te lopen. In een opwelling, geheel zonder plan, keerde ik om. Op een afstandje volgde ik hem. Misschien zou ik erachter komen waar hij woonde? Of ik kon hem aanspreken?

Bij het kruispunt met de Vincent van Goghweg kwam het inzicht: niet hij, maar ik was de stalker. Beschaamd liet ik m’n figurant lopen. Hij doet natuurlijk ook gewoon zijn werk…

____________________________

Update: zojuist onthulde Neeltje Waagmeester via Twitter het mysterie van Mr. Miyagi. Buiten de gelijkenis met mijn figurant zegt het weinig, maar zo krijg je een idee..