Een verrassende ontknoping in de kwestie of het knippende PVV-Kamerlid Robert Rep familie is van Johnny Rep en mij. Maar er blijven raadselen, die ook de Grote Kerk van Oostzaan niet prijsgeeft. 

Door Martin Rep

Kappers hebben de neiging je de oren van het hoofd te kletsen – zo niet de barbier van Ter Apel. Een paar keer heb ik hem gemaild, maar Robert Rep hult zich in stilzwijgen. 

Van hem dus geen licht in de duistere kwestie in hoeverre het kersverse PVV-Kamerlid Robert Johannes Hendrikus Hermanus Rep familie van mij is. Ook al hebben we Rep nog niet horen spreken in de Tweede Kamer en heb ik hem nog niet zien aanschuiven bij Eva Jinek of Jeroen Pauw, ik heb het Kamerlid in mijn vorige artikel bij voorbaat uitgeroepen tot de op een na bekendste Rep, na mijn voetballende neef Johnny Rep uiteraard. 

Dat ging niet echt van harte. Om heel eerlijk te zijn: ik ken Robert Rep niet, dus ik heb geen enkele reden hem niet aardig te vinden, hij is waarschijnlijk heel goed voor zijn vrouw en zijn kinderen, maar ik ben toch niet heel erg gelukkig met een familielid dat een ondemocratische partij vertegenwoordigt in het parlement. Maar aangezien de voornaam Robert niet voorkomt in de Rep-stamboom en geen van mijn voorouders uit het Noorden komt, concludeerde ik voorzichtig dat het PVV-Kamerlid en ik geen familiebanden hebben. 

Die conclusie blijkt juist, maar de redenering was fout. Dat geen Reppen naar het Noorden zijn getrokken, klopt namelijk niet. Dat weet ik dankzij Marcel Rep, die mij na publicatie van het artikel benaderde via de chatapp Facebook Messenger. Marcel Rep is Amsterdammer van geboorte maar al vele jaren tot volle tevredenheid wonend in het Noorden (‘en supporter van FC Groningen’). Zijn ouders, Nicolaas Rep en Aaltje Kreeft, verhuisden rond 1972 naar Beverwijk, waar Nico ging werken bij de Hoogovens, het tegenwoordige Tata Steel. Marcel was toen zeven jaar oud. Kort daarna gingen zijn ouders uit elkaar. Vader Nico verhuisde, met de kinderen, naar Ter Apel, en hertrouwde met ene Riek Berends, die hij daar ontmoette. En daar, in Ter Apel, komt ons latere PVV-Kamerlid Robert om de hoek kijken.

Maar eerst de vraag: zijn Marcel Rep en ik familie van elkaar? Dat blijkt inderdaad het geval. Wij hebben een gezamenlijke betbetbet­overgrootvader: Claes Rep, die leefde van 1750 tot 1811 in Oostzaan. Volgens de door mijn broer Jelte uitgezochte stamboom had Claes negen kinderen; ik (en met mij natuurlijk Jelte, evenals Goudhaantje/­Godenzoon/­Buitenbeentje Johnny Rep) stam af van Claes’ tweede kind, Sijmen. Marcel is een nakomeling van Sijmens acht jaar jongere broer Klaas. Familie dus.

Nu komt de verrassende ontknoping. 

Riek Berends, de tweede vrouw van Marcels vader Nico, was een ongehuwde moeder; ze had  al een zoon toen ze trouwde. Dat was, inderdaad, Robert, de latere kapper van Ter Apel en nu Kamerlid. Robert was, aldus Marcel, nooit erkend door zijn biologische vader en had daarom de achternaam van zijn moeder gekregen. Robert Berends dus.

‘Mijn vader’, aldus Marcel, ‘heeft Robert geadopteerd zodat hij ook de naam Rep kon dragen.’ Dus Robert heeft geen bloedrelatie met een Rep, voegt hij er ten overvloede aan toe.

Marcel is altijd in Groningen blijven wonen, inmiddels in een dorpje vlak bij Ter Apel, niet ver bij zijn stiefbroer vandaan. Een erg goede relatie hebben de twee niet: ‘Nee, ik laat me niet door RR knippen, ik heb een andere kapper’, appt hij me desgevraagd.

Zijn geboorteplaats Amsterdam blijft aan Marcel trekken. Er zijn regelmatig familiebijeenkomsten in de hoofdstad; ter illustratie stuurt hij een foto mee van een vrolijk gezelschap in een boot ‘op de grachten van Amsterdam’, en een van de familie ‘in hun natuurlijke habitat, de Heeren van Aemstel op het Rembrandtplein’.  Hij heeft zelfs het wapen van Amsterdam op zijn rechter bovenarm laten tatoeëren, en op zijn rug het familiewapen.

Het familiewapen??!

Jazeker. Marcel heeft als trotse Rep niet alleen zijn stamboom laten uitzoeken door het Heraldisch Atelier De Raaf, maar daar ook een familiewapen laten ontwerpen. Hij stuurt me er een plaatje van op. De kleuren geel en zwart overheersen, zodat ik eerder aan Vitesse moet denken dan aan FC Groningen. Een drietand en een schuinkruisje, een Andreaskruis, hebben er een prominente plek.

Als motivatie heeft het Atelier Raaf erbij geschreven:

De greep en de gouden flanken herinneren aan het wapen van Oostzaan, waar de familie generaties lang woonde en werkte.

Het zwart en het schuinkruisje slaan op de verhuizing naar Amsterdam, waar de huidige generaties wonen. De steenkolen herinneren aan het beroep van kolenhandelaar in recente generaties.

Het wapen is bedoeld voor de naamdragende nakomelingen van de grootouders van de opdrachtgever, staat erbij. 

Ik ben nogal verbaasd. Het wapen lijkt in niets op het vermeende familiewapen van het geslacht Rep. Dat wapen zou te zien zijn op de grafzerk van Sijmon Claesz Rep, die lag begraven in de Grote Kerk van Oostzaan. Sijmen was de broer van mijn voorouder Cornelis (1702-‘65). Dagblad De Typhoon wijdde er in 1963 een stukje aan onder de kop ‘Wapen geslacht Rep met Andrieskruis’, opgetekend uit de mond van de Oostzaanse amateur-genealoge Clazina Kuiper. Er stond zelfs een afbeelding bij, op basis waarvan mijn broer Jelte een modernere versie tekende. 

Dat familiewapen blijft echter het geheim van de hervormde kerk van Oostzaan. De grafzerken gaan namelijk grotendeels schuil onder een houten vloer, die tijdens een restauratie van de kerk werd aangebracht zodat de kerkgangers minder last van koude voeten zouden krijgen. Geen levend mens heeft de zerk van Sijmen ooit gezien. Mejuffrouw Kuiper is lang geleden overleden. De kans dat ik het graf ooit te zien zal krijgen, is verwaarloosbaar. Misschien is het wapen van de familie Rep net zo fake als het wapen op de rug van Marcel.

Maar goed ook. Anders zou ik, net als Marcel, de aanvechting kunnen krijgen het op mijn rug te laten tatoeëren.

Door Martin Rep, extra informatie van Nederlands Genootschap voor Heraldiek en Heraldisch atelier De Graaf.