“De werkbladen blijven in de tas, met het schuldgevoel dat ik er weer niet aan toe ben gekomen om het werk na te kijken…” 

Dinsdag staken de leerkrachten in het basisonderwijs. Waarom?

Gisteren maakte Taco Keulen, voorzitter van Agora duidelijk waar de angel zit, vandaag kijken we mee met juf Chantal van Gelderen van Jenaplanschool De Bijenkorf in Assendelft.

Chantal:

Meestal ga ik op de fiets naar mijn werk, een basisschool van gemiddelde grootte. Omdat ik een plaat van Escher mee moet nemen, wordt het deze donderdagochtend de auto.

We hebben een project over kunst en deze afbeelding wil ik in mijn klas aan de muur hangen de komende tijd.

Om kwart voor acht op school aangekomen zie ik dat het plein vol ligt met lege flessen en blikjes. Er ligt ook glas op het plein, er heeft blijkbaar een “gezellige” avond plaatsgevonden onder de hangjongeren. Eerst maar even puin ruimen dus. We hebben op deze dag geen conciërge, hij werkt maar drie dagen op onze school en op zo’n moment missen we hem. Er helpen nog een paar collega’s die op tijd zijn en als het klaar is heeft er al iemand voor koffie en thee gezorgd, fijn!

Eenmaal in mijn lokaal start ik mijn computer op om de powerpoint die ik gisteravond gemaakt heb, te downloaden. We hebben om 10 over acht briefing, dus 5 minuten wordt krap. De computer is nogal traag en het gebeurt ook dat we helemaal geen internetverbinding hebben, dus ik hoop dat het nog voor die tijd gaat lukken. Gelukkig kan ik zonder problemen de presentatie op mijn bureaublad zetten.

Een kop thee mee naar de briefing, waar er nog niet gekeken is naar de mail in verband met zieke kinderen. De directeur is niet aanwezig blijkt tijdens de briefing, zij is voor de stichting waar onze school onder valt aan het werk, dus één van de collega’s kijkt de ziekmeldingen na. Andere mededelingen worden gedaan en om kwart over acht komen de kinderen binnen.

Terwijl ik het dagprogramma op het bord schrijf, komen er een paar ouders en kinderen naar me toe om iets te vertellen of te vragen. De kinderen beginnen met hun werk, de ene wat sneller dan de ander. Om half negen starten we met een projectles, waarbij ik aan de hand van meegebrachte voorwerpen esthetiek uitleg. We bedenken synoniemen voor mooi en lelijk. De woorden schrijf ik op voor de woordenschatontwikkeling. Als afsluiting de zelfgemaakte powerpoint in de vorm van een quiz om met de kinderen aan de kerndoelen (wat de kinderen na 8 jaar basisschool moeten weten) te werken.

Vervolgens staat er een rekenles op het programma. Een uitleg over btw en hoe je kunt uitrekenen wat 19% van bijvoorbeeld  € 850,- is. Het grootste gedeelte van de groep pikt het goed op, zij kunnen zelfstandig de opdrachten verder maken. Voor een klein groepje is het nog te lastig. Deze zet ik aan de instructietafel, zodat ik ze het nogmaals in kleine stapjes uit kan leggen. Tussendoor komt er een jongen naar me toe om te vertellen dat het toilet niet goed doorspoelt. De kinderen gaan dus even zelf verder met hun werk, zodat ik een poging kan doen om de jongens-wc in orde te maken.

Ondertussen neem ik ook nog even de telefoon op, want al mijn collega’s zijn met instructie bezig en ik ben nu toch even uit de groep. Een aanmelding voor een nieuwe leerling. Ik geef het mailadres van de school door, met het verzoek om even een mailtje te sturen met de vraag, zodat deze op een later moment beantwoord kan worden. Als ik terug kom, zijn opdrachten nog niet helemaal af, ze kunnen ze in de middag zelf verder afmaken. Het is bijna pauze. De kinderen pakken hun eten en drinken en we kijken naar de ochtenduitzending van het jeugdjournaal. Dan is het ochtendpauze en kan ik mooi nog even de kopieën voor de taalopdracht uitdraaien.

Er zijn 5 minuten over om mijn koffie op te drinken en even te zitten. Tijdens deze pauze vraagt de intern begeleider aan me of we na drie uur even naar de aanmelding van één van de kinderen voor de Kangoeroegroep (een klas waar meerbegaafde kinderen extra uitdaging krijgen) kunnen kijken. Voor dit kind is het digitaal handelingsprotocol ingevuld, maar hieruit blijkt nog niet voldoende dat het kind recht heeft op een plek in de Kangoeroegroep. Ik vertel haar dat dit voor half vier kan, want na die tijd heb ik een bespreking met het voortgezet onderwijs om de kinderen door te spreken die van onze school naar een vervolgschool gaan.

Dan komen de kinderen alweer binnen. Een uitleg over hoofd-, en bijzinnen… Hier moest ik mezelf even over inlezen, een onderwerp dat ik moeilijk vind om uit te leggen. Maar uiteindelijk heb ik een passend lesdoel geformuleerd en een taalopdracht gevonden, zodat ik de les goed kan starten. Het begin van het werkblad maken we samen. Daarna ga ik weer met een aantal kinderen die het moeilijk vinden samen verder. Na ruim een half uur is het tijd om een geschiedenisles te geven. Dit gebeurt aan de hand van het digibord. Ook zit er een interactief spel in, waardoor de kinderen ook even kunnen bewegen. Aan de hand van het onderwerp, VOC en slavernij, willen de kinderen nog even doorpraten maar daar is helaas geen tijd meer voor.

De kinderen gaan lunchen. Een aantal blijft over, anderen gaan naar huis. Ik heb een half uur de tijd om in mijn lokaal in alle rust te werken. Er is een email van mijn stagiaire binnen gekomen met een lesvoorbereiding welke ik moet bekijken, er moet een agenda samengesteld worden voor het kwaliteitsteam waar ik voorzitter van ben en de resultaten van de eindtoets zoek ik klaar voor de bespreking van vanmiddag. Ook moet ik het Stedelijk Museum afbellen. We hadden een excursie gepland, maar er hebben zich te weinig ouders opgegeven om de excursie te begeleiden. De museummedewerker pakt het goed op en er zitten gelukkig geen extra kosten aan verbonden.

Doordat deze zaken meer tijd kosten dan ik verwacht, zijn er nog 20 minuten over om te lunchen. Tijdens de lunch vragen collega’s aan mij hoe ze me kunnen helpen met de afscheidsavond door met de kinderen iets voor te bereiden. We hebben het even over de leuke ideeën die de kinderen voor deze avond hebben. Het zijn dit jaar 32 schoolverlaters en iedereen doet mee. Voor sommige kinderen moet er een passende rol bedacht worden en zij hebben meer begeleiding nodig dan anderen. Het is echt fijn dat collega’s en ouders me hierbij helpen. De avond begint al mooi vorm te krijgen en het is altijd weer een bijzonder moment om de kinderen voor een laatste keer op deze school te zien schitteren.

Om één uur starten we eerst met 25 minuten lezen. Twee kinderen die hier moeite mee hebben, lezen een stukje aan me voor. Het is erg warm in het lokaal. Met 25 graden buiten, loopt de temperatuur binnen al snel op tot 30 graden. Ik heb zelf moeite om me op het lezen te concentreren en ik zie dat de kinderen dit ook lastig vinden. We werken nog een half uur zelfstandig aan de reken- en taal opdrachten die de kinderen in de ochtend hebben gekregen. Ondertussen help ik de kinderen die vragen hebben en leg ik aan een klein groepje een verdiepende rekenopdracht uit. Ik vind het knap dat ze, ondanks de warmte, toch nog zo productief zijn! Er wordt een stapel werkbladen op mijn bureau gelegd over de hoofd- en bijzinnen en de rekenschriften worden opgehaald.

Omdat de kinderen al eerder onderzoeksvragen hadden gesteld over of fotografie ook kunst was,  heb ik ze gevraagd of ze hun mobiele telefoon mee wilden nemen. Ze krijgen een uitleg over torren perspectief (laag bij de grond), birdseye perspectief (van bovenaf) en groot/klein verhouding. Ze maken buiten foto’s en iedereen is blij om het warme lokaal even te kunnen verlaten. Hier zijn we ongeveer 45 minuten mee bezig. Als we weer binnen zijn, bespreken we wat we lastig vonden, of de foto’s zijn gelukt en krijgen de kinderen de opdracht om ze naar me te mailen, zodat we ze kunnen afdrukken. Ik vertel nog even dat de excursie niet door kan gaan en daarna gaan de kinderen naar huis.

Een paar kinderen helpt om het lokaal te vegen, planten water te geven (nee, laat de ramen maar open!) en de prullenbak te legen. Mijn collega komt naar me toe om de aanmelding voor de Kangoeroegroep door te spreken. Omdat uit de toetsresultaten onvoldoende blijkt dat het kind meerbegaafd is, wordt aangegeven dat er een onderzoek moet worden afgenomen. Hier moeten we eerst met ouders over praten, dus besloten wordt dat ik ze uitnodig voor een gesprek. Dit moet op korte termijn gebeuren, want over vijf weken is het alweer zomervakantie. Het is de bedoeling dat het voor de vakantie geregeld is. Best krap, ik weet niet of dat nog gaat lukken…

Dan staat mijn collega van het Voortgezet Onderwijs voor mijn lokaal. We spreken alle kinderen door die naar de school van deze collega komen. Voor het ene kind hebben we wat meer tijd nodig dan het andere kind, maar in een uur zijn we toch klaar. De Eindtoetsresultaten geef ik mee en ik loop even met haar mee naar beneden. Inmiddels is het alweer half vijf en ik zie dat er nog een aantal collega’s aan het werk zijn.

Er is vanavond een ouderavond, dus ik vraag welk lokaal de collega’s gaan gebruiken. Gelukkig niet het mijne, dus ik hoef het niet heel netjes achter te laten. Mijn bureau ligt namelijk nog vol met toetsresultaten en andere papieren en dan kan ik hier vrijdagmiddag even rustig doorheen. Er moet nog een email naar alle ouders gestuurd worden dat de kinderen morgen op school blijven, ik moet de ouders mailen over de aanmelding van de Kangoeroegroep en ik steek nog even de tekst in mijn tas waarover we morgen een kringgesprek hebben. Ook de 32 werkbladen gaan mee naar huis, de rekenschriften laat ik liggen. Misschien kom ik daar morgenmiddag aan toe om na te kijken. Inmiddels is het half zes en tijd om naar huis te gaan.

Na het eten melden mijn collega’s in de Whatsapp groep dat er bestellingen moeten worden gedaan voor het project Kunst om ook schilderwerk te kunnen maken. Er worden wat vragen gesteld over de jaarbestelling, we hebben het over de groepen die wel op excursie gaan de volgende dag en dat er daardoor geen schoolmelk wordt geschonken voor de bovenbouw. Dat betekent dat ik dit morgen zelf moet doen voor mijn groep. Ook neem ik nog even de tekst door voor het kringgesprek en zie ik in mijn mail dat er maar drie kinderen hun foto’s gemaild hebben. Morgen nog maar een keertje vragen. Na een uur hou ik het voor gezien. De werkbladen blijven in de tas, met het schuldgevoel dat ik er weer niet aan toe ben gekomen om het werk na te kijken…

Nog even naar het journaal kijken en mijn social media op mijn telefoon openen. Daar zie ik dat ik een petitie kan tekenen voor meer salaris en een verlaging van de werkdruk. Goed dat er nu meer bewustwording komt over de belasting die in het onderwijs steeds zwaarder wordt. Ik hou van mijn vak, maar zou toch ook wat vaker het gevoel willen hebben dat ik mijn werk ook werkelijk kan afronden in de uren die ik daarvoor betaald krijg…

Op de foto’s die wij gebruikten komt de klas van Chantal niet voor.