‘Het gaat hier niet om moord, maar er zou toch aandacht voor moeten zijn. Je wordt gewoon niet gehoord. We staan er absoluut alleen voor.’

Natascha Spindler van Jumping World is verdrietig om de manier waarop er door de Zaanse politie wordt omgegaan met haar en haar man. 

Elk jaar keert Jumping World terug naar Zaandam, met minstens tien luchtgevulde springkussens is het een sprookje voor kinderen (en ouders die daarna geen kind meer aan ze hebben). 

Achter de schermen heeft de familie er een beste kluif aan om het paradijs op te tuigen: de opbouw met daarbij het leggen van 250 meter kabel voor de elektriciteitsvoorziening op het terrein. Maar dit jaar werd hun inzet, de eerste nacht al, ruw verstoord door koperdieven, die aanzienlijke schade veroorzaakten door er met de kostbare kabel vandoor te gaan. Een flinke pot ellende, maar daarmee was het verhaal niet klaar. 

Diefstal gemeld

In de nacht van woensdag op donderdag 1 augustus werd de hele bekabeling gestolen. De schade was een kleine zesduizend euro. Natascha deed direct aangifte, waarna ze geen reactie kreeg (alleen 3 dagen later dat de aangifte was afgehandeld). Bij gebrek aan actie van de politie belde ze zelf met metaalhandelaren in de omgeving om te vertellen wat er van hen gestolen was, en te vragen uit te kijken naar verdachte aanbiedingen. 

Omdat de boel toch echt open moest kochten ze een nieuwe kabel die ze razendsnel weer op de plek legden. 

De nacht daarop was het weer raak. Na de eerste poging waren ze alert geworden en hielden ze de wacht op het terrein. Tijdens deze tweede poging werden twee verdachten op heterdaad betrapt. Eén van hen was gewapend met een hamer en hij sloeg Natascha’s man hiermee. Hij kon het grootste deel van de impact ontwijken, maar liep toch een blauw oog op. De dader beweerde openlijk dat de politie toch niet zou komen, en dit bleek geen loze opmerking. De daders konden er op hun fietsje vandoor en hoewel de man van Natascha hen nog even kon volgen met zijn auto, raakte hij ze kwijt. 

De ‘toegesnelde’ politie kwam te laat. 

De volgende dag kwam er wel iemand ‘in burger’ die in de middag terug zou komen om het verhaal aan te horen. Er kwam niemand opdagen. De frustratie nam toe toen ze hoorden dat ze de volgende dag naar het politiebureau in Zaandijk moesten gaan om aangifte te doen. Bij aankomst daar werden ze weer weggestuurd, omdat ze geen afspraak hadden.

Video

Natascha vertelt dat ze de daders goed in beeld op de video hebben. Ze zouden dat graag delen met de politie: 

‘Deze mannen deden dit niet voor het eerst. Dit is een kans om een einde te maken aan de praktijken van deze koperdieven. Maar we worden gewoon niet gehoord.’ 

Ze voelen zich in de steek gelaten en teleurgesteld in het systeem. De politie gaf aan dat het geen spoedgeval was, en hoewel ze begrepen dat de politie het druk heeft, vinden ze dat de situatie meer aandacht verdiende:

‘We krijgen geen subsidie, we financieren alles zelf. We ondernemen op eigen risico en dat is helemaal prima. Toch voelt het onrechtvaardig dat we hierin geen steun krijgen.’ 

In het park ziet Natascha genoeg zaken gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Voorheen zou ze dat gemeld hebben, maar nu niet meer: 

‘Waarom zou ik nog bellen als ik een verdachte situatie zie, als ik toch genegeerd word?’

Na dit weekend gaan ze weer door. En natuurlijk komen ze volgend jaar gewoon weer terug: 

‘We hebben zoveel fijne contacten en blijde kinderen! We laten ons natuurlijk door zoiets niet tegenhouden. Het is alleen… we hadden ze kunnen pakken.’ 


Reactie politie

We hebben de politie om een reactie gevraagd. Zij erkennen dat de eerste aangifte vrij snel als ‘afgehandeld’ is gearchiveerd. Dit omdat er geen beeld of getuigen waren en bij een gebrek aan ‘daderindicatie’ wordt onderzoek erg moeilijk:

‘Per casus wordt een afweging gemaakt en in beide meldingen was geen daderinformatie aanwezig en er zouden geen directe getuigen zijn. Dat er beeldmateriaal is, was niet bekend bij de politie.’ 


Door: Merel Kan, foto’s Rubia Duifhuizen, interview met Natascha Spindler