“Ik weet niet hoe lang ik dit nog financieel maar ook emotioneel vol kan houden.” Schrijft Martin Kreekel die, sinds hij vorig jaar uitbater werd van de koffiezaak op station Krommenie, al heel wat voor zijn kiezen kreeg.
Vanmorgen trof hij zijn kiosk aan met een ingegooid raam: “Er valt niets meer te halen, er zijn ’s nachts geen geld of sigaretten aanwezig. Dus wie heb ik wat aangedaan dat dit nodig is. ”
Wij spraken Martin in februari. Hij vertelde toen dat hij zich er vol voor inzet om van het station een veilige, prettige plek te maken. Inmiddels zijn er al zaken verbeterd. Zo heeft de NS mooi plantenbakken geplaatst en er is al meer dan een ton geïnvesteerd. Kreekel: “We zijn goed bezig. Maar dan komt er een of andere heikneuter met een baksteen… Dit heet kleine criminaliteit, maar voor een kleine ondernemer is dit groot!”
Het is te hopen dat hij het volhoudt. “Mocht iemand aanwijzingen hebben laat me dit svp weten zodat we de schade kunnen verhalen en ik misschien snap WAAROM.”
Sommige dingen zijn niet te snappen.
Martin, ik hoop dat je deze mensen snel zal vinden en dat je nog veel plezier mag hebben van je werk op het station Krommenie - Assendelft! Ik durf te wedden dat veel mensen je dankbaar zijn voor jou diensten.
Ik zou de tip van het plexiglas ook zeker niet negeren! Als het mogelijk is zou ik het ook doen.
veel sterkte! :)
Als je nou plexiglas ramen koopt dan stuitert de volgende keer die steen terug in z'n bakkes