Een kapotte roltrap, scheve tegels, niet werkende straatverlichting. Kleine mankementen in de openbare ruimte waarvan ik niet kan ontkennen dat mijn irritatie-level regelmatig flink omhoog schiet. Vooral als je er je enkel door verzwikt of wéér je trein mist omdat de roltrap staakt.

Relativeren, “niet zo zeiken” hoor ik mezelf al zeggen. Maar na de afgelopen tijd stap ik af van dat principe, want hoeveel slachtoffers moeten er vallen op de (vernieuwde) Zaanse bruggen?

Door Junita den Enting

Ik ben zeker niet de eerste die gal spuugt als het over de Zaanse bruggen gaat. Je weet wel, die waar schuine randjes, knalgele verf en verkeersregelaars aan zijn toegevoegd nadat de bruggen werden vernieuwd. Die laatste twee, omdat het eerste een probleem veroorzaakt.

Als klein meisje ging ik regelmatig onderuit met de fiets. Niet persé op bruggen, maar toch. Deels omdat ik wat aan mijn motoriek moest werken, -geef ik toe- maar ook omdat schuine randjes en fietsen -zonder dat je daar geleerd voor hoeft te hebben- echt een slechte combinatie zijn. Zelfs met zijwieltjes.

Sadistisch

Toch besloot iemand dat schuine randjes op een brug, om fietspad en autobaan te scheiden een goed idee was. Op zich klinkt die intentie niet gek, auto’s en fietsers scheiden om extra veiligheid te creëren. Daar kun je bijna niet tegen zijn. Maar door je fietspad hoger te plaatsen dan de autoweg, en de scheiding vorm te geven door middel van een schuine (aflopende) rand, hoef je geen beginnend fietser te zijn om gruwelijk onderuit te gaan. Per ongeluk een centimeter met je wiel uit je ‘fietsvak’ en je wordt keihard afgestraft met een val op de autobaan. Tikje sadistisch.

Noem het onaardig, maar iedere keer wanneer ik de brug passeer, vraag ik me wederom af of de ontwerpers en ambtenaren zelf weleens op de fiets stappen. Of ze zich überhaupt verplaatsen in bijvoorbeeld ouderen en kinderen (of met een mindere motoriek) die óók gebruik maken van de brug en hun stuur wellicht niet zo kaarsrecht kunnen houden? Nog maar een keertje: wie bedenkt het dat als er zoveel opties zijn om een scheiding te creëren, schuin aflopende randjes een goed idee zijn? Hoe dan?

De bruggen (Wilhelmina en Beatrix) kregen na verschillende valpartijen verkeersregelaars. En dat is een belangrijke en verantwoordelijke functie, namelijk de “onveilige” situatie continu in de gaten houden. En dat de situatie onveilig is, blijkt uit de verzameling valpartijen. Maar dan moet je er wel op kunnen reken dat er goed opgelet wordt. Zouden de verkeersheren dan niet begrijpen het handig en noodzakelijk is om de juiste kant op te kijken tijdens het werk? Dat als je met elkaar gaat praten, terwijl je rug naar de brug is gekeerd, het best lastig wordt om mensen te waarschuwen voor de onveilige situatie?

Verkeersregelaars

Zelf werd ik daardoor, omdat fietsers nu door het onveilige fietspad op de autoweg worden verwacht, op een paar centimeter na, van achteren aangereden door een automobilist. Of dat überhaupt was opgemerkt door de verkeersregelaars vraag ik me af, ogen in je achterhoofd hebben zou namelijk uniek zijn. (Het zou trouwens wel vet zijn als de regelaars werden voorzien van een achteruitkijkspiegel. Bij deze vraag ik er patent op aan.)

Misschien is het beter om de verkeersregelaars in te ruilen voor ambulance medewerkers. Preventie om ongelukken te voorkomen schiet immers te kort, dus investeren in nazorg is zo’n gek idee nog niet. Misschien permanent een ambulance klaarzetten langs de bruggen? Dan kun je er in ieder geval op rekenen dat je na je val gelijk zorg krijgt. Niet lang geleden moest er zelfs een traumahelikopter opgetrommeld worden na een incident op de Wilhelminabrug.

Alle hulpmiddelen om de bruggen veiliger te maken vallen tot op heden praktisch in het niet. Mijn poging het ‘probleem’ te relativeren ook.

Verantwoording nemen, excuses maken, een structurele oplossing bieden en vooral: NIET RELATIVEREN. Met die tips wens ik de wethouder veel succes, en alle (aanstaande) slachtoffers veel beterschap.

Foto inclusief bewerking (alleen het geel/zwart is echt) van Fred Wolf.