Ze geloofden heilig in hun missie, maar het was een groot avontuur. Zeker in het begin. Een oude rot uit de uitgeefwereld had hen verzekerd dat ze een grote pluim verdienden als ze het acht nummers zouden volhouden.

Een jaar later verschijnt het tiende nummer van De Kameleon, het huis-aan-huisblad met eigenzinnig en kleurrijk nieuws uit Krommenie. Dankzij Ben Snijder en Renée Vrijman van Sans Serif, die tekenen voor de hoofdredactie en de vormgeving, en zes redactieleden die een professionele bijdrage aan het blad leveren.

Een jaar geleden had het Kameleon-team zich verzameld bij drukkerij Rodi en wachtte gespannen totdat het eerste nummer van de pers rolde. “Dat moment zal ik niet gauw vergeten,” zegt Renée Vrijman. “Nu is het min of meer gewoon dat Kameleon verschijnt, maar ik blijf het nog altijd bijzonder vinden als hij op de mat ligt. Het geeft ons een goed gevoel als mensen reageren, omdat ze de Kameleon niet hebben ontvangen of als ze tips voor ons hebben. Mensen die we aan het woord hebben gelaten, worden in de winkel of op straat herkend en aangesproken. Er zijn genoeg leuke verhalen te vertellen over Krommenie. Meer dan we denken.”

Betalen voor de bijdragen
Renée liep al een tijd rond met het idee voor een blad dat Krommenie op een positieve manier onder de aandacht zou brengen. Bij de lokale ondernemers groeide de behoefte aan een platform over en voor Krommenie. Niet dat bladen als de Krommenieër negatief waren, maar de redactionele aandacht voor Krommenie is meestal kleiner dan de naam suggereerde. Twee vonken die het initiatief voor een nieuw blad deed ontbranden.
De Kameleon wordt nu gemaakt door mensen, die op verschillende manieren betrokken zijn bij de Krommenieër samenleving. Zij doen het werk deels naast hun dagelijkse baan. “We hebben daar nog steeds net zoveel plezier in als toen we begonnen,” zegt Ben Snijder. “Het gaat nu zo goed met het blad dat wij ze kunnen betalen voor de bijdragen.”
Het enige dat niet goed van de grond is gekomen, is de bezorging. Ben en Renée hadden het opmerkelijke idee om daarvoor via scholen of verenigingen vrijwilligers voor in te schakelen en die zo het voor de distributie gereserveerde bedrag konden verdienen. Die aanpak leverde praktische problemen op en vergde zoveel begeleiding dat de bezorging uiteindelijk is overgedragen aan Rodi. “Maar als zich nu een vereniging meldt die de Kameleon wil bezorgen en dat goed weet te organiseren, dan staan wij open voor dat aanbod,” zegt Ben.

Eén keer in de maand
Voor de inhoud hanteert de Kameleon heel strak de formule van een fiftyfifty verhouding tussen redactionele informatie en advertenties. “Dat stelt ons in staat om een aantrekkelijke vormgeving te maken. Een blad waarin de advertenties overheersen, is niet zo aantrekkelijk om te lezen,” zegt Renée. “Wij besteden juist veel tijd en aandacht aan de vormgeving.”
“Veel meer dan een krant. Daar werken ze met een stramien waardoor ze in twintig minuten een pagina kunnen maken,” zegt Ben. “Ik zie in andere bladen soms elementen terug die van ons zijn overgenomen.”
“Wij houden van creatieve vrijheid en niet van systemen.”
Plannen voor de toekomst?
“Eén keer in de maand uitkomen,” zegt Renée. “Nu zijn we een beetje flexibel met de verschijning. Dat is weleens makkelijk. Redactioneel is een hogere frequentie geen probleem. Helemaal niet als we wat meer aandacht besteden aan Wormerveer en Assendelft, waar de Kameleon ook verschijnt.”
“Wat we daarvoor nodig hebben, is een vaste basis van een aantal grotere adverteerders,” zegt Ben. “Een supermarkt of zo. We hebben wel contacten, maar daar is nog niets uit gekomen.”

Door Jaap de Jong