STOER. Met die woorden begint de rouwadvertentie van Inez. STOER. Zonder toelichting. Maar wie Inez kende, weet hoe stoer ze was.

Inez overleed zondag nadat ze eerder die week in het ziekenhuis was opgenomen. Ze had als sinds november klachten, last van benauwdheid en moeite met ademhalen. Dat verergerde zo na de feestdagen dat ze uiteindelijk in het ziekenhuis terecht kwam, en zelfs op de Intensive Care. Vanwege de hoge dwarslaesie die ze in april 2010 opliep nadat een balkon waar ze op stond, instortte, waren haar longen een kwetsbaar onderdeel geworden.

De dwarslaesie heeft het laatste deel van haar leven beheerst. Na een jaar revalidatie en de realisatie dat ze de rest van haar leven in een rolstoel zou moeten doorbrengen, besloot ze van haar ‘kunst’-hobby haar werk te maken. Haar partner Frank Bakker waarmee ze toen ook de langdurige relatie via een huwelijk bezegelde: ‘ze heeft zich op de beeldende kunst gestort, ze ging voor het echie’.

Een deel van het huis werd ingericht als atelier, en ze werd een productief kunstenaar. Zo deed ze onder meer aan diverse edities van de exposities Kunsteiland in Zaandam mee. Op de foto Inez in haar atelier met op de voorgrond haar keramieken ‘aardappels’ en op de achtergrond kastjes met keramiek-objecten.

Ze bleef niet thuiszitten door haar beperking maar trok er voortdurend op uit. Ze dook op bij andere kunstexposities, in café De Fabriek en onlangs sprak ik haar nog bij de sneakpreview in het nieuwe Zamu-museum op het Hembrugterrein waar we af en toe een shortcut voor de rolstoel moesten vinden.

Voor haar ongeluk werkte ze als onderwijzeres in Amsterdam. We hadden vaak dezelfde Hempont en fietsten dan samen op. Het meest opvallende van haar levenshouding na het ongeluk was toch het hardnekkige optimisme dat ze bleef uitstralen.

Inez was al 44 jaar samen met Frank Bakker waarmee ze samen aan het Hazepad in Zaandam woonde. Daar was ook haar atelier.

Het afscheid van Inez is op zaterdag 18 januari om 13.00 uur in De Patronage, Draaibank 11, 1505 RN, Hembrugterrein Zaandam (Inez wil geen bloemen).

Door Piet Bakker, met dank aan Frank Bakker.