Het goede nieuws is dat we onze benen niet meer hoeven te scheren, minder is dat alle wenkbrauwen weg zijn.

Gisteren werd het hout van de hutten van de huttenbouw Oostzaan professioneel afgefikt.  Even daarvoor waren het nog paleizen waarin de bouwers een nacht door mochten brengen.

Aan brokkenpiloot Mees (9) was de eer om de gigantische stapel aan te steken en wij mochten filmen van dichtbij. Instructies kregen we daarbij niet. De aanwezige brandweermannen (m/m) wisten uit ervaring dat het vuur genoeg kracht had om ervoor te zorgen dat we instinctief op gepaste afstand zouden gaan staan. En ze hadden gelijk! Na het filmpje, met muziek van Oostzaner legende Simon Hottentot, tikken we vrolijk door:

De kracht van dat vuur! Vanaf het moment dat Mees begon met z’n brandertje tot een vuur waar je U tegen zegt… het ging zo snel! De hitte was niet te doen. Een brandweerman mat temperaturen voorbij de 650 graden, hoger ging zijn apparaat niet. Het waaibomenhout van de pallets, in combinatie met veel zuurstof en een aardig windje zorgden daarvoor.

Er ontstond een gesprek waarbij de brandweermannen vertelden over zaken die ze tegenkwamen of waarover ze hoorden van collega’s. Over bewoners die ineens hun brandende huis terug-instormden om een speciaal paar schoenen op te halen, en over het verschil in brandbaarheid tussen meubels van vroeger en meubels van nu.

Wat bijzondere indruk maakte tegen de achtergrond van verschroeiende hitte waren drie simpele tips, die voor de hand liggen maar niet genoeg kunnen worden herhaald:

• Zorg voor werkende rookmelders en blussers.
• Verzeker je, en iedereen in het huis, van twee vluchtwegen.
• Instrueer je kinderen bij brand niet te twijfelen, maar direct het huis te verlaten. Desnoods door het dakraam.

Vurige foto’s