Tegenwoordig hadden we het vast ‘Lhbtiq+activist’ genoemd maar in de tijd dat Reijer Breed actief was, heette het nog gewoon homo-activist.

Breed groeide op in Wormerveer en was later actief als journalist, radio-maker, schrijver en columnist op het gebied van homo-emancipatie. Hij overleed op 72-jarige leeftijd in verpleeghuis Het Schouw in Amsterdam-Noord.

Reijer werd geboren op 5 november 1950 in Alkmaar. Toen hij anderhalf was, verhuisden zijn ouders naar Zaandam en op zijn elfde gingen ze naar Wormerveer waar ze een sigarenzaak op de hoek van de Iepenstraat en Essenstraat overnamen.

Reijer ging naar het Zaanlands Lyceum waar hij onder meer lid van de Zaanlands Lyceum Vereniging (ZLV) was. Hij werd bestuurslid van de afdeling Zaanstreek/Waterland van de Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit COC. Hij organiseerde acties die ook landelijke aandacht trokken. In een interview op de website van Het Schouw is te lezen:

“De eerste actie was eind jaren zeventig. De NS introduceerde een korting voor het gezin. ‘Hoezo niet voor ons?’ riep ik tijdens de Goed Nieuws Show van Sonja Barend. Ze moest erom lachen. Bingo! De volgende dag zijn we met een hele groep zonder kaartje op de trein gestapt tussen Den Helder en Amsterdam. Op elk station meer politie en grommende honden. Maar ook de NOS. En die vond het prachtig.”

In 1980 maakte hij samen met Diane de Coninck voor de VPRO de Homonachtshow. In de jaren ’80 ging hij voor de VPRO-radio een programma ‘voor en door potten en poten’ maken met als titel Ook zo. Het werd elke vrijdagavond tussen 8 en half 9 op Hilversum 3 uitgezonden. Bij de VPRO is er nog een terugblik te horen.

Reijer verbleef in Het Schouw nadat hij enkele CVA’s (beroertes) had gehad. In een interview op de website van Het Schouw is te lezen:

“Een leven als activist, presentator, broekenjager. Wat dit laatste betreft was hij er erg vroeg bij. Op zijn tiende in het weiland met diverse vriendjes. ‘Toch kwam ik pas op mijn 23ste officieel uit de kast. Ik kon toen niet anders, zo voelde het. Want ik had Lefert ontmoet, de blonde halfgod van het COC in Wormerveer. Mijn ouders waren verbijsterd. Het heeft ze jaren gekost om van de schrik te bekomen.’

Bij de Verhalen-vertellers op de site van het Zaans Museum is te lezen:

“In 1973 ging ik voor het eerst naar een bijeenkomst van het COC in de Sociëteit in Wormerveer. Ik vond dat doodeng, want ik had nog niet de power die ik nu heb. Achter de bar stond een hele mooie jongen, Lefert Scheeper, die later mijn partner zou worden. Hij woonde in een huisje in het Guisveld en toen ik 23 jaar was ben ik bij hem ingetrokken”.

Halverwege de jaren ’80 sloeg de stemming radicaal om toen Aids z’n intrede deed. Reijer in Het Schouw-interview: “Allemaal verloren we vrienden en geliefden. Lefert was een van de eersten. In tijd van vier weken was het gebeurd. Het gat is nooit gedicht, ik mis hem nog steeds.” Maar ook voor de homo-emancipatie was het een klap: “Het heeft onze zaak ongelooflijk op achterstand gezet.”

Nadat zijn vriend aan aids was overleden, schreef hij samen met journaliste Inneke van de Bergen (1943-2014) het boek ‘Is het waar dat Lefert aids heeft?’ (1985). In 1989 zette hij een landelijk contactpunt op voor homoseksuele aids-weduwnaren.

Het afscheid zal in besloten kring plaatsvinden.

Door Piet Bakker. Bronnen: Zaanwiki, website Het Schouw (Amstelring), Gaynews, foto boven is gemaakt door Frank Vos van de Zaanse Regenboog voor de serie Verhalenvertellers (door Piet van Berge) op de site van het Zaans Museum. (De tip kwam van Erik Schaap via X/Twitter).