Zaanstad wordt duurzaam. In 2020 moeten we klaar zijn. En dat zullen we weten ook. Elke 0-punten woning, elk zonnepaneel, elke plant-e, elk zonnepanelen-fietspad en elke windmolen wordt binnengehaald alsof het Sinterklaas is.
Het laatste wapenfeit op dat gebied was de steun van de gemeente aan de MegaWindForce-windmolen van Ton Bos.
Gemeente Zaanstad heeft met het Zaanse bedrijf MegaWindForce een inspanningsovereenkomst gesloten om een geschikte locatie op Zaans grondgebied te vinden voor een proefopstelling voor een nieuwe revolutionaire windturbine.
De turbine van Bos zou “kleiner, stiller en productiever” zijn dan de thans bekende typen windmolens. D66-wethouder Dick Emmer, wethouder duurzaamheid, en Ton Bos, directeur van MegaWindForce, ondertekenden op vrijdag 13 november de inspanningsovereenkomst.
Er zijn slechts twee kleine probleempjes.
I. Het provinciale windmolenbeleid
Gedeputeerde Ralph de Vries (ook D66) legde het gister nog even uit in Het Parool.
- Voor elke nieuwe windmolen moeten er twee oude weg
- Ze moeten minstens 600 meter van woningen afstaan
- Als er al toestemming komt, moeten er zes molens op een rij
Dat maakt het plaatsen van nieuwe windmolens in de praktijk erg moeilijk (een laag proefmolentje zou echter wel kunnen). Een aantal Noord-Hollandse gemeenten (waaronder Zaanstad) heeft in het verleden al een protestbrief aan de provincie Noord-Hollandse geschreven. Tot dusver zonder succes.
Eigenlijk is alleen het Noordzeekanaalgebied (omdat de huizen daar verder weg staan). De Hemmes ligt op minder dan 600 meter van huizen. De Zaanse Schans – waar de fotoshoot en ondertekening plaatsvond – al helemaal niet.
II. De MegaWindForce-molens bestaan alleen op papier
De ‘claims’ van de MegaWindForce-molen zijn indrukwekkend, maar meer dan claims zijn het niet. “Het bedrijf is er in geslaagd om een nieuwe generatie windturbines zonder centrale as te ontwerpen en te patenteren.” Dat ontwerp bestaat dus alleen op papier. De claims gaan nog veel verder, de molens leveren:
“op jaarbasis 60% meer vermogen en 75% minder kapitaallasten per kilowattuur, met turbines die veel minder hoog zijn.”
En MegaWindForce
“kan binnen twee jaar een prototype bouwen die in staat is om op 25 meter hoogte net zoveel vermogen te realiseren als de huidige turbines met een hoogte van 80 meter. De betrouwbaarheid en continuïteit zijn ook vele malen groter.”
Maar
“bewezen dat zijn turbine het in de praktijk doet heeft Bos nog niet, laat staan dat hij zijn claim kan waarmaken dat hij elektriciteit produceert voor dezelfde prijs als met aardgas.”
Behalve de PR van MegaWindForce en de steun van Zaanstad is er geen enkele informatie op welke website dan ook te vinden die het revolutionaire van de uitvinding van Ton Bos ondersteunt.
En met een plekje in Zaanstad is Bos er niet, de Ingenieur meldt dat hij “financiering van enkele miljoenen” nodig had voor een proefmodel van 4 m hoog, en vervolgens een testturbine. “Als we nu beginnen, dan hebben we de turbine over drie jaar volledig gecertificeerd”.
Foto’s Windturbines van De Ingenieur; foto Ton Bos en Dick Emmer uit persbericht gemeente Zaanstad.
Vnazelfsprekend ben ik voor groen energie en een schoon milieu maar bereik dat dan met de juiste middelen. Energiespecialist dr. Kees le Pair schreef in de NRC het navolgende
Windmolens sparen geen brandstof, stop bouw ervan
Nederland krijgt vijf nieuwe windparken op zee, schreef de NRC onlangs. Maar energiespecilaits dr. Kees Le Pair ziet niets in nog meer windmolens.
Voor het eerst in de geschiedenis geeft een regeringsinstantie – in Ierland – toe dat windmolens minder brandstof besparen dan volgens de rekenwijze van de EU.
Dat is voor ons niet alleen van belang omdat het Ierse elektriciteitssysteem lijkt op het onze, maar ook omdat het niet komt van onderling kibbelende onderzoekers.
Over die besparing is al jaren strijd tussen critici en door de windmolenlobby ingefluisterde regeringen. Die laatsten houden vol dat alle elektriciteit van de molens evenveel elektriciteit van kolen- en gascentrales vervangt en dus de brandstof die ze anders zouden hebben gebruikt, bespaart. Men noemt dat honderd procent nominale besparing.
Het Ierse SEAI (Sustainable Energy Authority of Ireland) meldde nu dat die besparing in werkelijkheid maar tachtig procent is. Dat komt doordat de gewone centrales minder efficiënt
gaan produceren, omdat zij de variatie in de wind moeten opvangen. Ierland ligt qua windstroom op ons voor. Het land verkrijgt vijftien procent van zijn elektriciteit van windmolens.
Bij ons is dat zes procent. Wij mikken in 2023 op vijfentwintig procent.
Dr. F. Udo, een natuurkundige en oud-medewerker van CERN (nucleair onderzoek), rekende het Ierse rapport na. Hij ontdekte dat de Sustainable Energy Authority of Ireland de feiten niet verdoezelt, maar wel met een truc de zaken te rooskleurig voorstelt. Ze vergelijkt het brandstofverbruik met en zonder wind niet met dezelfde conventionele generatoren, maar verhoogt die door toevoeging van gasturbines met een laag rendement. Het is zelfs lager dan dat van steenkoolcentrales.
Bij een eerlijke vergelijking, daalt de besparing niet tot tachtig procent maar wordt het 71 procent. Dit komt overeen met wat uit gegevens van het Ierse netbedrijf EIRGRID is af te leiden. De Ieren zullen dus onderling wel op één lijn komen. Overigens brengt het echte brandstofverbruik van de Ierse centrales, zoals aan het licht gebracht door een Ierse ingenieur, de nominale besparing verder terug tot 54 procent.
De twee instanties berekenden namelijk het verbruik. Zij maten het niet. De berekening houdt geen rekening met verhoogde inefficiëntie tijdens het op- en afregelen. En ook niet met het verbruik van stationair draaiende eenheden zonder last.
Voor Nederland pakt het slechter uit. De Ieren beschikken over een buffer: elektriciteitsopslag in de vorm van waterkracht. Die neemt een deel van de bezwaren van variabele wind weg. In ons land is dat niet mogelijk.
Besparingsverliezen groeien sterker dan evenredig naarmate meer stroom van windmolens komt. Wanneer wij het Ierse verliespercentage, 46 procent, als uitgangspunt nemen, zou alleen al een evenredige verslechtering, bij 25 procent windstroom, het verlies brengen op 76 procent. Dat is als gezegd nog niet onze verliesgrens, vanwege de ontbrekende waterkracht. Ook is in dat verlies niet de fossiele brandstof begrepen die nodig is om de molens te bouwen, ze te plaatsen en te bekabelen, en straks voor het onderhoud op zee.
Evenmin de energie die gemoeid is met de enorme uitbreiding van ons elektriciteitsnet vanwege de molens.
Er is weinig fantasie nodig voor de conclusie dat al die molens, die op onregelmatige tijden zoveel stroom gaan leveren, nauwelijks doen wat ze moeten doen: brandstof sparen en CO2-uitstoot verminderen.
Eind vorig jaar kwam minister Kamp (Economische Zaken, VVD) in de Kamer makkelijk weg toen hij een waarschuwing van critici naar de prullenmand verwees.
Hij gebruikte het curieuze argument dat gegevens uit de praktijk niet geschikt waren om de situatie in Nederland te beschrijven. Dat zou met modelberekeningen moeten. Die waren er genoeg (van de windmolenlobby). Daarmee negeerde hij drie eeuwen wetenschap: indien theorie en echte metingen niet overeenstemmen, is de theorie fout.
De vraag is wat er gaat gebeuren nu blijkt dat de overheid van één van de EU-leden zelf ontdekt dat de verwachtingen niet uitkomen. Gaat de regering zich daarin verdiepen of zal zij wachten tot men in Brussel wakker wordt?
Een bijkomstige bedenking is dat het zonder kolen, olie of gas niet mogelijk is molens te bouwen en te plaatsen. Hoe gaan we dat ‘duurzame’ systeem straks onderhouden en vernieuwen als die grondstof op is? Het is maar een kleine bedenking in vergelijking tot die van de gigantische bedragen die de stroomverbruikers extra moeten opbrengen om het windavontuur op te tuigen. Een avontuur dat nu al – er moeten nog vier keer zo veel molens komen – zoveel beroering verwekt, omwonenden en profiteurs tegen elkaar opzet en ons milieu en landschap beschadigt.
Het antwoord is duidelijk: stop met de molenbouw en overtuig samen met de Ieren de EU-partners dat de weg doodloopt. De brandstofbesparing van windmolens is een flop.
Dr. Kees le Pair is oud-lid Algemene Energieraad en voorm. dir. technologiestichting STW.
Mail naar mijnklimaat@xs4all.nl voor meer (ontnuchterende) informatie over waterstof, elektrische auto's en het Energieakkoord, onderwerp: essay
Zie ook:
http://www.clepair.net/foutenfestival.html
mail naar mijnklimaat@xs4all.nl voor een door prof. dr. Pieter Lukkes opgesteld essay: ''Nut en noodzaak van windenergie in het energieakkoord'' en leer dat windenergie complete kapitaalvernietiging en nonsens is (net zoals elektrische auto's overigens)
Oh, in Amsterdam was een school, die mocht ook een klein exemplaar op zijn dak zetten, dat moeten deze mensen ook mogen, om te beginnen
Kom op anti duurzaam idioten van de prov ncie politiek. Dit is een prototype, 4 m groot om te4 beginnen, gun ze deze innovatie. Laat ze elk jaar een nieuwe versie proberen, om zo de wind industrie naar Noord Holland te halen. Het gaat uiteindelijk om 20.000 high tech werkers.
Dat stuk ven de economie gaat nu naar het buitenland.
Straks moeten we deze windmolen voor veel geld importeren, dank zij D66