Overal staan de rozen er, door de lange droogte, verlept en verdort bij. Zo niet in het Hobbemaplantsoen.

Menigeen die het plantsoen passeert blijft even staan om de volle kleurenpracht te bewonderen. ‘Hoe kan het dat overal elders de rozen er kommervol bij staan, terwijl hier de bloemen uit de knoppen lijken te spatten?’ vraagt men zich af.

Voormalig huisarts Cees Könst, die al jaren de rozenperken onder zijn hoede heeft, vertelt met zekere trots:

‘De gemeente wilde het plantsoen verwijderen, omdat het onderhoud te kostbaar werd. Ik deed de rozenperken al jaren en wilde natuurlijk niet dat ons fraaie uitzicht zou verdwijnen. Wij zijn met de gemeente gaan praten en hebben met de buurt het plantsoen geadopteerd. De gemeente heeft voor uitbreiding van het aantal rozenstruiken gezorgd en maait alleen het gras nog. De buurt doet de rest.’

(Tekst loop na Cees tussen z’n rozen verder)

Rozen zijn niet makkelijk, Cees?

‘In de loop der jaren heb ik zoveel kennis over rozen opgedaan, dat ik nu wel ongeveer weet wat ik wel en niet moet doen. Ik heb geleerd dat, om luis en ongedierte te voorkomen de onderkant van de rozen bladervrij moet blijven zodat de wind er vrij doorheen kan blazen en het is van belang dat er op de juiste manier en tijdig gesnoeid wordt. Dat stimuleert de groei van nieuwe loten, dan ontstaan er nieuwe knoppen en vervolgens een prachtige bloemenzee. Daarnaast is het van belang dat er in de perken geen onkruid woekert.’

(Tekst loopt na de snoepjes voor ’t oog verder)

Het is een buurtproject, doet iedereen mee?

In de buurt hebben we een schema opgesteld waar iedereen, die een paar uurtjes over heeft, komt schoffelen en harken. En nu met zoveel droogte wordt de buurtpomp ingezet om de rozen van water te voorzien. Het water pompen we uit de Van Goyengracht. Afgelopen zaterdag heeft de pomp een aantal uren gedraaid en dan spuiten we duizenden liters water in de perken. Rozen hebben veel aandacht nodig. Ik ben in de zomer dagelijks bezig met snoeien en schoffelen. Maar zoals je ziet worden we er rijkelijk voor beloond.’

(Tekst loopt na Carlita’s tuin verder)

Het is inderdaad indrukwekkend om te zien hoe het plantsoen floreert.

‘Op de kop van het plantsoen is Carlita Hoogenkamp begonnen om in dat stuk, waar auto’s dwars doorheen reden en rotzooi werd gedumpt, een tuin aan te leggen. Vanuit haar huis kon ze de bende niet langer aanzien. Ze heeft uit eigen zak planten en struiken aangekocht en die geplant. Er rijden nu geen auto’s meer doorheen en niemand gooit er nog troep neer. Zo nemen wij in de buurt verantwoordelijkheid voor onze leefomgeving en houden zelf de boel knap.’

Een fijne bijdrage van Jan Schoen, Orkaner van het eerste uur.