‘’Gruttooo, gruttooo! Ken je DWDD nog? Dat was dat populaire programma met Matthijs van Nieuwkerk. Ik werd daarin uitgeroepen tot Vogel van het jaar en wat er dan gebeurt… Een circus dat wil je niet weten! Gruttooo, gruttooo! Ik kon amper nog over straat! De strandplevier en de veldleeuwerik waren stikjaloers. Gruttooo, gruttooo!
Ik denk dat je op de foto van Pauli van Oort wel kan zien waarom de Gruttooo, gruttooo, heeft gewonnen: we zijn lekker slank met poten die tot in de hemel reiken. Wij mannen hebben dan ook nog eens subtiel steenrode en zwarte veren door onze bekleding gevlochten. De vrouwtjes zijn wat flets, en ze hebben geen wenkbrauwen! Gruttooo, gruttooo! Maar, eerlijk is eerlijk, ze zijn prima in het bij elkaar scharrelen van eten. Muggenlarven, daar kunnen we er dagelijks honderdduizenden van op! Gruttooo, gruttooo! Wij zijn meer van het bewaken van ons gebied: lekker knokken als mannen onder elkaar. Gruttooo, gruttooo!”
Met drones, plasdras, kruidenrijk inzaaien en plaatsen elektrisch schrikdraad proberen we onze laatste weidevogels te behouden. De korhoen en kemphaan zijn al uitgestorven. Maar dit keer laten we onze boerenlandvogels niet uitsterven. www.reddegrutto.nl
Hét is werkelijk om je doodschamen hoe land omgaat met zijn flora en fauna alleen het smerige rot geld telt hier geen grutto meer te bekennen in mijn omgeving ik word daar verdrietig van
De grutto komt terug van jaren van afname. In Friesland gaan we er voor. Dit jaar zien we de eerste tekenen van vooruitgang! Het tij keert, Na 30 jaar nazorger van de weidevogels zie ik dit eindelijk positiviteit.
Wat fijn dit positieve geluid! Ik hoop dat het straks voor heel Nederland geldt. Ik geniet elke dag van de paar grutto's in de Oudorperpolder, prachtig!
Over de grut;
was een paar jaar schipper bij de Poelboerderij en dan was het elk jaar weer 'joepie (zonder hoofdletters want dat is vloeken) ze is er weer, de eenpotige grutto!
Als ik in de jaren 70 van Krommenie naar de zwvu fietste, in het voorjaar, dan kon ik genieten van de opschietende zuring en de roep van de altijd aanwezige grutto.
Ik kom daar al jaren niet meer en de grutto ook niet.
Het voelt een beetje als het tuinpad van mn vader.