Theo Dersjant, docent journalistiek, auteur en al decennialang Orkaan-vriend, ontrukte onlangs musicus en muziekhandelaar Ger Vreeling aan de vergetelheid. Wij doen daar nog een schepje bovenop door zijn verhaal op De Orkaan te delen.
Dersjant spoort in ‘Verweesde boeken’ de eerste eigenaar van een boek op. Hij publiceert de verhalen in Argus (papier) en op Facebook. In deze aflevering betreft het geen boek maar een plaat van Gert en Hermien waar Theo een plakker met ‘Ger Vreeling’ op aantreft. Zijn zoektocht brengt hem naar Wormerveer.
(Toen Orkaan-redacteur Piet Bakker nog lange haren had, kocht hij gitaarsnaren en grammofoonplaten bij Vreeling, hij hoorde Ger – en zoon Rein – vaak spelen, hij had gitaarles van Albert Loth, de bassist van The Coopers, in het gebouwtje aan de Voltastraat, naast de winkel die op de hoek van de Warmoestraat stond – zie foto boven. Ook zijn eerste gitaar kwam uit de winkel van Vreeling, die hij natuurlijk nooit Ger noemde maar altijd ‘Meneer Vreeling’.)
De Verweesde Plaat door Theo Dersjant
Rein Vreeling, ex-slagwerker van Zaanse popgroepjes als The Yellow Stars, The Baby Rockers (1962 – 1964) en The Coopers, slijt zijn laatste jaren in een tehuis voor dementerenden. Hij weet niets meer over de tijd voor de komst van de elektrische gitaar en daarmee de rock and roll. Weg zijn de beelden van de hoogtijdagen van de pop. Weg de gedachten aan zijn latere slagwerk in het Kapiteinskoor.
Weg ook zijn de herinneringen aan zijn vader. Die de muziek in zijn leven moet hebben gebracht. Ger Vreeling, overleden op 1 februari 1994 en op wiens grafsteen de eenvoudige tekst prijkt: ‘Muziek was zijn leven’. Ger Vreeling, waarover we op het internet lezen: ‘Muziekschool Ger Vreeling in Wormerveer, bakermat en broedplaats van veel Zaans amateur muziektalent, die in de jaren zestig veel leerlingenavonden, concerten en concoursen organiseerde in zalen in de Zaanstreek, met name in De Jonge Prins in Wormerveer.’
Verweesde Boeken koos ditmaal een afwijkend pad: geen boek, maar een langspeelplaat. In een graaibak bij kringloopwinkel Secunda in Tiel hebben we zomaar de elpee ‘Kleine kinderen, kleine zorgen’ van Gert en Hermien in handen. De vinylplaat blijkt in 1967 uitgebracht bij CNR Records. De platenmaatschappij van Cornelis Nicolaas Rood (CNR), de oudste platenmaatschappij (1937) van Nederland. CNR werd groot met Nederlandse artiesten als Gert en Hermien en de miljoenen platen van Heintje. Op het exemplaar in Tiel een simpel stickertje: ‘Ger Vreeling. Telef. (02980) 82492. Wormerveer.
Vader Ger en drummer-zoon Rein maakten de opkomst van de Zaanse pop mee, waren er onderdeel van. Verweesde Boeken kon het niet mooier treffen: een getroebleerd zangers-echtpaar (Gert en Hermien raakten aan de Heer, aan de drank en aan de pillen), een kleurrijke platenfirma die tegen alle stromen in overleefde en tenslotte de geschiedenis van de lokale pop in Wormerveer.
Te mooi om waar te zijn. Dat blijkt het ook.
Want als Verweesde Boeken meer opzoekt – op Delpher – over vader Ger, blijkt dat deze jarenlang een instrumentenwinkel runde. Later overgenomen door zoon Rein. De zaak verkocht niet alleen instrumenten, maar ook … vinyl. “Geef vader op 20 juni een grammofoonplaat of een platenbon. De keus is groot bij Ger Vreeling”, schreeuwt op 18 juni 1965 een advertentie in communistisch dagblad De Waarheid. De keuze voor het medium alleen al roept vragen op.
Dan dringt het besef door: het stickertje op de platenhoes is niet het stickertje van de eerste eigenaar, maar van de zaak die de plaat verkocht. Daarmee kwalificeert de elpee niet voor de rubriek die immers op zoek gaat naar de eigenaren.
Jammer van een in potentie opwindende zoektocht. Want de echtgenote van Rein Vreeling blijkt nog in leven. Verweesde boeken laat het er echter bij. Journalistiek kent euforie en journalistiek kent tegenslagen. De elpee ‘Kleine kinderen, kleine zorgen’ gaat in de doos met tegenslagen. Op naar een nieuwe uitdaging. Zal Verweesde Boeken erin slagen één van de kinderen van een verzetsheld te spreken? Euforie of een nieuwe tegenslag?
De Orkaan gaat nog even verder… Op de onvolprezen website van Rob Hendriks over De Zaanse Pophistorie is veel te vinden over The Coopers (Rob Boot, Nico Bakker, Albert Loth, Cees Siekerman en Rein Vreeling):
“Zaanse beatband, opgericht augustus 1966 door Wormerveerders Cees Siekerman en Rob Boot na het uiteenvallen van het eveneens Zaanse The Deals Beat. Met drummer Rein Vreeling en gitarist Albert Loth (beiden ex-BABY ROCKERS) en sologitarist Nico Bakker (ex John Hatton and the DEVOTIONS) richt de band zich op ‘een bedaarde speelstijl met kort geschoren koppies’. In de muziek ligt de nadruk op melodieuze meerstemmige samenzang in de lijn van The Beatles en the Kinks.
Hans van Hemert en Harry van Hoof van Phonogram bieden de groep een platencontract aan voor twee singels: 7,5 cent ‘royalty’ per verkochte plaat.”
Hieronder de achterkant van Just for Fun (Cuby & the Blizzards) uit het Orkaan-archief, gekocht bij…
Wat Geweldig dit te lezen terwijl wij pas 8 jaar in Wormerveer wonen Terwijl ik dit schrijf staat er naast mij een grammofoon plaat die is uitgeven door Ger Vreeling.
De Plaat Heet Martin Gale And His Old Timers.
ik heb die plaat gekocht bij Noppes in Zaandam.
Ik denk dat Ger Vreeling ook ooit een grammofoonplaat heeft uitgebracht (1955-1960) met de tekst "Saitje ,Saitje we hebben een boerderaitje" of iets dergelijks. Het was toen een Zaanse tophit. Wij weet hier meer van?
Hoi, dit liedje is geschreven door De Boer, volgens mij was hij kolenboer en indertijd drummer in de band van Ger Vredeling,
De tekst: deer in de wijk bij Zijdewind, daar woont een boerenzeun, die had nog nooit een meid bemind, zijn name die is Teun, maar op een kermisdag viel die haast in de bezwijming, want weet je wat hij zag, Saitje d’r fijne verschijning, Saitje Saitje we hebben een boerderijtje, Saitje Saitje t’is puur voor jou en mij, Saitje Saitje t’is krek een schilderijtje, Saitje lieve Saitje d’is ook een geitje bij. Toen kwam er feest in Zijdewind, de vlaggen hongen uit, een feest zoals je buiten vindt voor bruidegom en bruid, want Sait had ja gezegd en eeuwige trouw hem gezworen en Teun de boerenzeun liet luid het refrein nag rs horen, Saitje Saitje we hebben een boerderijtje Saitje Saitje t’is puur voor jou en mij, Saitje Saitje t’is krek een schilderijtje Saitje lieve Saitje d’ris ok een geitje bij.
Dit is geweldig om te lezen. Zelf kom ik uit het Zijdewind. En in mijn jonge jaren dansten we bij Blankendaal in het Zijdewind en bij Wullem Jonker in het Waarland op de muziek van The Rythmboys. Wat een feest iedere keer. Met Ger Vreeling, Jan en Abe de Boer. En Jan Lubbers, volgens mij is er nog een, maar dat weet ik zo niet meer. Prachtige herinneringen.
Wat een leuk stukje geschiedenis over vader en zoon Vreeling. Als negenjarig meisje ben ik begonnen met accordeonlessen op Wandelweg 41. Iedere week op zaterdag reisde ik met mijn vader van Weesp naar Wormerveer. Ger Vreeling was een neef van mijn moeder en zodoende kreeg ik van hem les, waar ik hem nog steeds erg dankbaar voor ben. Hij wilde mij wel les geven maar dan moest het wel op een knop accordeon zijn, die bespeelde hijzelf ook. Ik vergeet ook nooit het orkest van ,,Bella Musica" met het A & B orkest, leuke tijd was dat. Wanneer wij een optreden/uitvoering hadden met Rein op slagwerk was het altijd een feest. Vroeger bij ,,Landzicht" in Wormer, later Ben & Gré. Oom Ger heeft ook nog een aantal jaren voor het orkest ,,Fortissimo" gestaan, daar hebben wij ook een hele fijne tijd gehad met elkaar. Het is erg spijtig dat er met Rein niet meer over deze leuke tijd gesproken kan worden. Leuk om ook de reacties van anderen te lezen over deze herinneringen!
Met welke Carla is Rein getrouwd
En daarvoor?....
Rein is eerst getrouwd geweest met Afra Mooij daarna met Hannie de Vreugd en volgend jaar zijn wij 30 jaar getrouwd.
Het verhaal van Theo Dersjant is door zijn inhoud een lief en aantrekkelijk verhaal over levens die bepaald werden door de liefde voor muziek. Dat blijkt ook uit het aantal en de inhoud van de reacties Het is terecht dat die aandacht voor de Vreelings er komt, niet alleen vanwege hun rol in de landelijke populaire muziek, maar met name de stempel die zij hebben gedrukt op het lokale muziekleven, zowel aan de uitvoerende en de lesgevende kant.
Door de goede contacten van mijn partner en ik zijn met de echtgenote van Rein Vreeling, Carla, zijn we inmiddels veel te weten gekomen, ook uit de privé levens van beide mannen. Die details komen hier terecht niet aan de orde.
Wel een paar opmerkingen die de tekst kunnen compenseren.
Rein Vreeling begon op betrekkelijk jonge leeftijd te dementeren maar heeft altijd doorgespeeld, De laatste jaren met zijn vriend Daan op de accordeon. Ook met lesgeven is hij heel lang doorgegaan. Hij woont in een zorginstelling omdat het moest. Je leven slijten is een opmerking die gevoelsmatig bij de familie niet goed is aangekomen. Die doet volgens hen geen recht aan wat hij nog kon. Zijn vrouw Carla behoort nog tot het land der levenden en was zeker bereid geweest de schrijver te vertellen vertellen over de geschiedenis van de Vreelings. Waarom dat niet is gebeurd. Waarom is niet duidelijk.
Wat leuk om dit stukje familiegeschiedenis terug te lezen. Ik heb leuke herinneringen aan de tijd dat de zaak van mijn Opa (Ger) in de Zaanbocht zat samen met de platenzaak van Erwin Vermast. Op zaterdagmiddag luisteren naar 'Samen Zijn' van Willeke Alberti en Bassie en Adriaan films kijken uit het enorme aanbod videobanden uit de videotheek. En natuurlijk de enorme hoeveelheid muziekinstrumenten die uitgestald stonden in de winkel van mijn Opa en later mijn vader. Helaas heeft de muzikaliteit bij mij een generatie overgeslagen want hoewel ik altijd muziek luister, speel ik nog maar weinig. Mijn zoontje van bijna vier toont wel al veel interesse in allerhande speelgoedinstrumenten.
De winkel en muziekschool is een aantal keren verhuisd. Binnen Wormerveer van de Wandelweg naar de Zaanbocht, naar de Zaanweg, weer terug naar de Wandelweg en uiteindelijk alleen de muziekschool naar Wormer totdat mijn vader geen les meer kon geven.
Leuk ook om hier alle reacties te lezen van de herinneringen die een ieder nog heeft :-)
Interessant verhaal over de muzikale carriere van de oude en jonge heer Vreeling. Ik weet dat de heer Vreeling sr. in zijn zaak op Wandelweg hoek Voltastraat een heel aardige collectie vinylplaten aanbood.
Vanuit mijn raam aan de Wandelweg zag ik praktisch iedere avond jongens en meisjes met loodzware accordeons zich richting muziekschool Vreeling begeven, waarbij in sommige gevallen de accordeons groter leken dan degenen, die ze meetorsten.
Inderdaad Rein Vreeling speelde als slagwerker in het beatbandje de Coopers en ik vraag mij af of de leadsinger van de Coopers te weten Rob Boot nog in leven is. Ik weet dat Cees Siekerman ook mede bandlid van de Coopers helaas een aantal jaren geleden is overleden.
Wie kan mij daarover informeren ?
Uh, Vreeling is de naam hoor.
En we kochten de platen bij Vreeling of bij Pranger en Verhoeven op de Zaanweg.
We hebben de naam in de vorige reactie inmiddels bijgewerkt.
Ger Vreeling heeft nog een tijdje muziekles gegeven op MAVO_Zaandijk, hij draaide ook tijdens de les nrs uit de top 40.
Als meisje van 10 ging ik op gitaarles bij Ger Vreeling. Met nog een aantal andere leerlingen speelden we met een paar akkoorden het eerste liedje Marina. 13 was ik toen ik klaar was met 8 gitaar boeken van Ilja Croon. En nog andere gitaar boekjes. Op dat moment ging mijn gitaarleraar in dienst waardoor er niemand meer was om gitaarles te geven. Mijnheer Vreeling vond dat ik deze lessen wel kon overnemen. Dat heb ik gedaan op de zaterdag. Van 9.00 uur tot 18.00 uur gaf ik les aan jongens en meisjes die veel ouder waren dan ik. Ook blokfluit lessen waren ingepland, dus die gaf ik ook
Heel erg leuk vond ik het om te doen. En heel goed om ervaring op te doen voor later.
Wat een prachtige verhalen van/via De Orkaan en door de reacties. Heerlijk om te lezen. Het haalt ook nog wat los: zijn orgellessen waren aan mij niet besteed, maar heel gezellig waren ze wel. Waarschijnlijk daarom toch een jaar volgehouden.
Mooie verhalen en waardevolle aanvullingen voor de Zaanse pophistorie en Zaanse verhalenbank. Dank voor het delen!
Mij staat bij uit de periode dat ik in Wormerveer woonde (en dat is al heel wat jaartjes terug ...) dat Vreeling op de Zaanweg gevestigd was, volgens deze link zou dat in het pand zijn waar nu Kuijper zit.
https://www.europeana.eu/portal/nl/record/2021631/afbeelding_b69e9909_d16c_4d32_9ebe_af7cbbba262c.html
Was dat voor of na de Wandelweg periode?
Na de Wandelweg is de zaak naar de Zaanweg verhuisd.
Aanvullend op het stukje van Ron: Dick en Rein hebben voor ze bij het Kapiteinskoor speelden, jaren het Ontroerend Goed Koor uit Wormerveer begeleid!
Ineke & Ron
Geweldige aanvullingen bij het verhaal over de Vreelings. Ik ben meteen maar mijn inmiddels 50 jaar oude Spaanse gitaar gaan bekijken die bij Vreeling is aangeschaft: 5-snarig inmiddels met een gescheurde klankkast, maar weg gaat hij niet.
Piet Bakker
Rein reisde als vaste drummer van topaccordeonist Dick Huis jarenlang het land rond. Wij vroegen hen voor de begeleiding van het Kapiteinskoor toen we een nieuwe cd gingen maken. De heren verschenen twee maandenlang elke woensdagavond in De Kapiteinshut in Zaandam en vrolijkten zo de oefenavonden op. Toen doken ze met het koor de studio in en maakten een fraaie cd. De week er na volgde de financiële afwikkeling ook op woensdagavond in De Kleine Waarheid. We bedankten de twee Toppers, schonken een borrel en een biertje. Toen sprak Dick Huis, al achter in de zeventig, historische woorden: 'Wij hebben ook nog een vraag. Kunnen we jullie vaste muzikanten worden?'
Wij - de bestuursleden - vielen van verbazing achterover. Dick en Rein hadden met allerlei topartiesten gespeeld. Huis was de hele wereld over gereisd met grote orkasten en gold als één van de beste accordeonisten in het land. 'Dat kunnen we niet betalen,' zei ik.
'Wel hoor,' zeiden Huis en Vreeling in koor. Ze kwamen met een voorstel en vanaf dat moment had Het Kapiteinskoor de beste begeleiders ooit. We trokken samen langs verzorgingstehuizen, grote podia, festival en reisden naar Weissensee in Oostenrijk om er de Alternatieve Elfstedentocht op te vrolijken. Wat een tijd!
'Wat zien jullie eigenlijk in zo'n zeemanskoor vol amateurs?' vroeg ik eens aan Dick en Rein.
'Jullie maken muziek zoals ik dat in mijn begin tijd na de oorlog mee maakte?' zei Huis. 'Toen ging ik op de fiets van Haarlem naar de Jordaan in Amsterdam. Accordeon onder de snelbinders. Als er ergens gezongen werden, ging ik er bij staan en begeleidde die mensen. Dat vind ik bij jullie terug. Elke keer is het weer even anders. Zo hoort muziek te zijn: spontaan.'
'Ja', vulde Rein aan. 'We hadden hier jaren eerder meer moeten beginnen.'
Het eindigde allemaal in met een drama. Het koor stond gereed voor een driedaagse trip naar Ameland en Dick kwam maar niet. Plotseling verscheen Rein huilend in de deur van het Kapiteinskoor. 'Dick is dood,' stamelde hij. Bij het instappen van zijn auto was hij op het erf van zijn huis getroffen door een fatale hartaanval.
Rein zou nog tijden doorgaan als drummer. Tot het niet zo lang geleden ook niet meer ging.
Maar wat een tijd was het!
Dank voor het verhaal van het verhaal de heer Ger Vreeling en zijn zoon Rein, de zaak aan de Wandelweg. Dat roept dan ook weer herinneringen op.
Zo liep ik als meisje van 6 jaar dagelijks langs de muziekwinkel om naar school te gaan en later op de dag weer naar huis. Op school kregen wij muziekles, ieder kind leerde eerst met kleppers te spelen en daarna kreeg je de mogelijkheid om een ander muziekinstrument te bespelen. Mijn ouders hebben destijds zeer waarschijnlijk bij de muziekwinkel Vreeling aan de Wandelweg een blokfluit voor mij gekocht. Deze is inmiddels 59 jaar oud, klinkt het geluid niet meer zuiver, toch kan ik er nog geen afstand van doen en heb ik het nog steeds in huis.