‘Op het internet is vrijwel niks te vinden over deze fontein’, schreef onze Silva vorige week over de fontein bij het hoofdkantoor van Albert Heijn. In 1996 werd het hoofdkantoor van de Zaanse grootgrutter (inmiddels Ahold Delhaize Head Office) opgeleverd, maar het ontstaan van de fontein werd niet sterk gedocumenteerd. 

We plaatsten een klein stukje in onze Zaanse Fonteinen-serie, met daarbij een filmpje, en daarmee was de kous af. Tenminste, dat dachten we. 

Gisteren vereerde Klaas Pieter Wester onze redactie met een bezoekje. Klaas, een fruitig vierentachtigjarige met een bijna rimpelloos voorhoofd en blauwe pretoogjes onder een kale kop, werkte bij bouwer JP van Eesteren. Het bedrijf dat bouwde aan het kantoor aan de Provincialeweg. Hij had een plastic mapje met foto’s bij zich. 

Klaas, afkomstig uit Jisp, had zo’n tweeëneenhalf jaar ‘van de fundering naar boven’ gewerkt aan het gebouw met de fontein. 

Toen hij, na enig aandringen (‘nee, geen koffie, thee of water’) plaatsnam aan de redactietafel begon hij te vertellen. 

De sfeer op de bouw was indertijd goed. Hoewel het werk officieel om 7.00 uur startte was Klaas er vaak om 6.00 uur al. Ze werkten tot 17.00 uur, waarbij ze twee keer een half uur pauze hadden en nog een kwartier koffiedrinken op de eigen bouwplek. Over tegenslagen bij de bouw, of juist meevallers, wist hij niet veel te vertellen, of het moet die hoekpaal zijn rechtsachter aan de spoorkant. Op de plek waar geheid zou worden bleek de fundering van een sluisje te liggen: 

‘Die paal ging er toch wel doorheen hoor. Er moest eerst een speciaal gat geboord worden voordat die paal de grond in kon’. 

Klaas weet niet echt iets over de visie van de architect te vertellen, en dat lijkt hem ook niet zo te interesseren. Wel weet hij hoe de fontein gebouwd is. Hij werkte er namelijk zelf aan. Op de knieën: 

‘We begonnen van onderaf met een spatel met een handvat. We bouwden de bak schuin naar boven toe op. Het ging om dik staalbeton met weinig vocht. Zwaar werk, maar goed voor de spieren. De vloer is zo’n 20 centimeter dik.’

Kijk! Dat is meer informatie dan we online vonden! 

Een jaar of vier geleden kreeg hij een rondleiding samen met mensen van Wijkcentrum Kleurrijk waar hij toen klusjes en timmerwerk voor deed. Degene die de rondleiding gaf was verbaasd over de kennis van Klaas over het gebouw: over de schuine hoekjes, de muur die eigenlijk verkeerd stond…

Op de vraag of hij nu nog iets met het gebouw heeft antwoordt hij met glimmende ogen: 

‘Als ik er langsrijd dan geeft dat een goed gevoel. Het is mooi te weten dat ik eraan gewerkt heb.’ 

Door: Merel Kan. Op de foto boven zie je Klaas, de foto’s in het stuk komen uit het plastic mapje dat Klaas Pieter Wester met zich meebracht naar de redactie.