‘Midden in zijn strijd tegen het meest onrechtvaardige dat een mens kan overkomen, was zijn aangename stem vrolijk en zijn houding bescheiden als altijd. Nimmer zette hij zichzelf op de eerste plaats. Veertig jaar geleden niet toen het leven zorgeloos verliep, en nu niet in het moeilijkste uur…’

Jan Mulder, vriend en collega van Rob Rensenbrink sprak vanmiddag lang en gloedvol over de man die zelf bekend stond weinig woorden te verspillen, en elk woord was raak.

Naast familie en vrienden kwamen mensen uit verschillende fasen van Rob’s leven om hem de laatste eer te bewijzen. Een bus vol bobo’s uit Brussel kwam net op tijd binnen, het paars van Anderlecht was rijk vertegenwoordigd, er waren fans van het eerste uur, OSV’ers, mensen van Club Brugge, en Keesje Enzler waarmee Rob als zevenjarige zijn allereerste wedstrijd in het team van ZSGO speelde was gekomen.

Wij maakten een kort filmpje:

Oostzaan

Een sporter – een man –  van het kaliber van Rob Rensenbrink komt niet vaak langs en het dorp waarin hij thuis was zou er trots op mogen zijn uit te dragen dat hij verankerd was en is achter de ophaalbrug. Een standbeeld, plaquette, stadion… hoe dan ook, een eerbetoon zou op zijn plek zijn.