Zaanstad en Purmerend zagen het plan Bandell wel zitten: de gemeenten in hun omgeving opslokken – pardon: liefdevol opnemen of mee samenwerken – om meer efficiëntie en slagkracht te bereiken. Bandell was vroeger burgemeester van Alkmaar.
Al die kleine gemeenten vormen een bestuurlijke lappendeken. Het staat er een beetje omzichtig, nergens komt het woord fusie voor, maar wel: “De twee grootste gemeenten in Zaanstreek-Waterland vonden het tijd worden om zich te heroriënteren op hun rol in de regio.”
Maar het kaartje dat erbij stond was veelzeggend: Wormerland, Landsmeer, Oostzaan waren bij Zaanstad gevoegd; Beemster, Waterland, Zeevang, Edam-Volendam bij Purmerend.
Maar waarom gestopt bij deze twee steden, waarom niet doorpakken?
De beide steden zitten duidelijk in de invloedssfeer van Amsterdam. In de “De nieuwe gemeentekaart van Nederland” is daar de uiteindelijke consequentie uit getrokken: maak één grote Amsterdamse gemeente.
In heel Nederland blijven er maar 57 gemeenten over. Geinig plan, kunnen we meteen van die maffe provincies af…
Dit plan lost niets op. Het kan wellicht zijn dat we van de provincies af zijn, maar in plaats daarvan hebben we dan dus wat equivalent is aan 57 provincies. Amsterdam kan namelijk nu al niet zonder deelgemeentes, en dat zal voor de rest van de gemeentes niet minder gelden. Er wordt alleen maar meer bureaucratie gecreëerd, en minder burgerparticipatie.