In 2023 kreeg de gemeente er ruim 9600 nieuwe inwoners bij. De verhuisstroom naar de Zaanstreek is in de afgelopen 20 jaar meer dan verdubbeld. In deze rubriek gaat De Orkaan opzoek naar de gezichten achter de stroom. Wie zijn deze import-Zaankanters? 

Steven Saunders is en blijft een échte Amsterdammer, toch woont hij inmiddels al zes jaar in de Zaanstreek samen met de Brabantse Silvia. Het stel import-Zaankanters neemt ons mee in hun verhaal. 

Silvia en Steven

Silvia speelt al jaren in metalbands, de muziekstroming waar ook veel vrienden van Steven actief in zijn. De twee raken in contact en twaalf jaar geleden besluit Silvia uit het verre Oosterhout te vertrekken:

‘Ik wilde zelf al heel lang naar Amsterdam. Wij gingen niet direct samenwonen, eerst had ik mijn eigen plekje…’

‘Voor heel even,’ lacht Steven, ‘maar hé, die paar maanden pak ik je niet meer af.’

Ze wonen zes jaar lang samen op het randje van Amsterdam Zuid en West, vlakbij het Vondelpark. De ultieme plek zou je zeggen, maar het appartement is driehoog en heeft geen balkon.

Als Silvia zes maanden zwanger is trekt ze dat niet meer, het stel moet nog vóór de uitgerekende datum een nieuwe woning zien te vinden. ‘Wij keken op Funda waar we het snelst terecht konden, zo zijn we hier beland.’

De eerste periode in de Zaanstreek voelt onwerkelijk vertelt Steven:

‘het ging allemaal zo snel. We zijn als een idioot gaan verbouwen omdat zij hoogzwanger was.’

Twee dagen na de verhuizing bevalt Silvia van haar eerste kindje: ‘

Mijn mooiste moment hier in Zaandam was wakker worden met een baby in mijn armen. Alle buren kwamen aan de deur met een lief kaartje en de vraag of we hulp nodig hadden, dat was heel zoet.’

Na een jaar in de wolken als kersverse ouders bereikt de coronapandemie het land en moeten ook Steven en Silvia thuisblijven. Ze zijn blij dat ze op dat moment een huis met achtertuin te hebben. 

Buitenwijk van Amsterdam

Inmiddels kennen de twee bijna iedereen die je in de Russische buurt tegen kunt komen. ‘Voordat wij hier woonde wisten we helemaal niets over Zaandam, en we hadden geen idee of dit een leuke wijk zou zijn.’ Steven en Silvia zijn dolgelukkig met de buurt, die nagenoeg als buitenwijk van Amsterdam voelt. Steven zegt:

‘Mijn oudste twee kinderen zitten daar nog op school en als ze bij mijn ex-vrouw zijn wonen zij in Amsterdam-Noord. Daarnaast wonen al mijn vrienden nog in Amsterdam. Qua logistiek wonen wij op een perfecte plek’.

De Russische buurt ligt op steenworp afstand van het station en alle winkels, ideaal vinden ze. ‘Dat zijn wij ook van Amsterdam gewend, het centrum in je wijk. We doen soms wel drie keer op een dag boodschappen, het is toch maar twee minuten lopen.’

De twee ondernemen veel buitenshuis, Steven noemt het de Amsterdamse borrelcultuur:

‘De eerste periode na de verhuizing zaten we vaak bij een bepaald restaurant. Op een avond vroeg de serveerder voor de grap of wij thuis wel een keuken hebben. In Amsterdam is het normaal om voor ieder wissewasje naar buiten te gaan, hier was dat nog niet helemaal ingeburgerd.’  

Café Heroes

In het begin was het even zoeken naar gezellige eetplekken in Zaandam geven ze toe. ‘De Dam is niet helemaal mijn ding,’ zegt Steven. Inmiddels heeft het stel een nieuwe thuisbasis gevonden. ‘De eerste paar avonden bij het café Heroes kregen wij wel dat gevoel. De sfeer daar is heel fijn, wij kwamen als onbekende binnen en werden warm verwelkomd. Nu kan ik er in mijn eentje heen gaan en ken ik iedereen.’ 

Silvia vindt de oude Zaanse huizen erg charmant:

‘Ik leer steeds meer over de geschiedenis van deze buurt. Vorige maand stond er een oud stel voor de deur, de vrouw vertelde dat haar grootouders dit huis hebben gebouwd.’

Ze vindt het leuk om haar familie uit Brabant mee te nemen in de Zaanse geschiedenis. ‘Dan wandelen we naar de Lage Horn, dat is echt een pareltje.’

‘De Zaanse geschiedenis is nog goed zichtbaar, ik vind het enorm rijk dat je daar tussen mag wonen.’

Silvia heeft geen familie meer in Oosterhout, de plek zelf doet haar niks. Brabant daarentegen wel, ‘Ik vind wonen in de Zaanstreek hartstikke fijn, maar ik blijf gewoon een Brabo en jij een Amsterdammer,’ lacht ze naar Steven.

Silvia omschrijft Zaankanters als recht door zee, ‘en ze kunnen lekker veel kleppen,’ lacht ze. ‘Daar hou ik van, ik klep gewoon lekker mee.’ Het enige wat de Brabantse Silvia mist is carnaval, ‘maar daar rijden we gewoon naar toe.’

Steven mist de Amsterdamse parken:

‘Een mooi stadspark waar je de hele dag kunt liggen heb je niet echt in Zaandam. Als het zonnetje schijnt is er in Amsterdam geen stukje gras meer vrij. Die cultuur heerst hier niet, mensen zitten in hun eigen tuin met mooi weer.’ 

Zaanse schatten volgens Steven en Silvia

1. ‘Wij vinden de Hemkade echt fantastisch, dat is een klassieke evenementenlocatie en voor ons nu een thuiswedstrijd. Als je daar uit een feest komt moet negentig procent van de mensen naar het station lopen en met de trein naar huis. Wij springen op de fiets en zijn binnen tien minuten thuis. Op het Hembrugterrein kan je heerlijk rustig wandelen, je ontdekt daar allerlei toffe dingen in oude panden. Zo liepen wij bij toeval een keer een expositie in het Museum of Humanity binnen, die plek maakt een enorme impact. Maar je kunt ook koffie drinken bij BIND of een hapje eten bij LAB-44. We doen veel leuke dingen in de Zaanstreek, maar als het mooi weer is vinden we het ook lekker om op de fiets naar Amsterdam te gaan met de Hempont.’ Steven heeft sinds hij in de Zaanstreek woont een sportfiets aangeschaft, ‘je hebt veel fijne fietsroutes hier. Ik ga meestal de Westzanerdijk af.’ 

2. ‘Onze favoriete plek is het Twiske, wij vinden het heerlijk om op het grasveld te liggen terwijl de kinderen ondertussen kunnen spelen. Vrienden uit Zaandam en familie uit Amsterdam-Noord komen daar ook regelmatig. Wat we in Amsterdam in de parken deden, doen we nu op een mooie dag in het Twiske. Maar we komen daar het hele jaar door, ook in de koude maanden.’

3. ‘Toen we hier kwamen wonen zocht ik de dichtstbijzijnde yogastudio op,’ zegt Silvia. ‘Inmiddels geef ik geen yogales meer, maar ik maak wel meditatiemuziek. Ik werk nu bij de Lichtplaats, daar heb ik een eigen ruimte waar yoga wordt gegeven, maar ook meditatielessen. Met de ondernemers van de Lichtplaats hebben we laatst een mini markt georganiseerd, dat is een concept wat we door willen trekken. Er was muziek, kinderyoga, stoelmassages, lekkere taarten en kraampjes. Zo proberen wij iets leuks te organiseren voor de Zaanstreek, want de potentie is er wel, maar het gebeurt niet. Vorig jaar heb ik met mijn meditatiemuziek de laatste Hembrug Happening mogen openen, dat was heel bijzonder. Het is jammer dat het festival is gestopt. Onze mini markt evenaart Hembrug Happening bij lange na niet, dat was zo groot. Maar als wij één procent van wat dat festival was op de Lichtplaats kunnen creëren dan is dat hartstikke tof. 29 september organiseren wij een nieuwe markt.’ 

Door: Mila Lange, foto’s Mila en Orkaan-archief